BRON: LCG News / January - February 2009

12 Februari 2009 markeert de 200ste geboortedag van de naturalist Charles Darwin, schrijver van The Origin of Species. [De Oorsprong van de Soorten] Het is ook de 200ste geboortedag van president Abraham Lincoln van de Verenigde Staten. Ieder van deze mannen is bekend om de krachtige woorden, die onze wereld veranderden. Maar één wordt nog steeds sterk omarmd als een held, terwijl de erfenis van de ander in toenemende mate wordt afgewezen.

Tijdens zijn inauguratie trachtte president Barack Obama van de V.S. vele parallellen van Lincoln op te roepen door zijn hand op Lincolns inauguratie Bijbel te plaatsen en een inaugurale toespraak te houden, getiteld naar een zin uit Lincolns befaamde Gettysburg toespraak. Als het land evenwel nadenkt over de tweehonderdjarige gedenkdag van Lincoln, is president Obama slechts één van de vele leiders, die enthousiast de erfenis van de vroegere president omarmt.

Hoe reageren in tegenstelling hiermee sommige vooraanstaande naturalisten op de tweehonderdjarige gedenkdag van Darwin?

In een verhandeling in het februari-nummer van de New York Times, getiteld "Darwinism Must Die so that Evolution May Live "- [Het Darwinisme Moet Sterven, Zodat Evolutie Kan Leven] - geeft Carl Safina, president van het Blue Ocean Instituut treffende toe: " ..... ons begrip van hoe het leven werkt sinds Darwin zal niet in de algemene poel van denkbeelden zwemmen totdat wij de cultus van het Darwinisme doden".

De cultus van het Darwinisme doden?

Kunnen wij het ons voorstellen, dat een hedendaagse Amerikaanse politicus ons aanspoort om "de cultus van Lincoln te doden"?

Dit is echter het dilemma waar evolutionisten tegenover staan. Naar hun eigen bekentenis zijn belangrijke bijzonderheden van Darwins theorieën sinds lange tijd in twijfel getrokken. Safina schrijft: "Bijna alles wat wij begrijpen over evolutie kwamna Darwin, niet van hem. Hij wist niets over erfelijkheid of genetica (erfelijkheidsleer), beiden cruciaal voor evolutie. Evolutie was zelfs niet het denkbeeld van Darwin".

Inderdaad, evolutie was niet Darwins denkbeeld. In 1809 - het geboortejaar van Darwin - beweerde Jean-Baptiste Lamarck's Philosophie Zoologique - [De Zoologische Filosofie van Jean-Baptiste Lamarck], dat levende organisme de eigenschappen, die zij tijdens hun leven hebben ontwikkeld, kunnen doorgeven aan hun nakomelingen - een theorie, die nu algemeen in twijfel wordt getrokken. In theOrigin of Species erkende Darwin een soort van Lamarckisme (Evolutietheorie van Lamarck), wat in zekere zin de "wetenschappelijke orthodoxie (rechtzinnigheid)" van zijn tijd was. Bijna onmiddellijk nadat Darwin the Origin of Species in 1859 had gepubliceerd waren andere wetenschappers in staat om gaten in zijn hypotheses (veronderstellingen) te prikken en vóór de wisseling van de 20ste eeuw was reeds een "neo-Darwinisme" in opkomst, gezuiverd van Lamarcks in twijfel getrokken theorieën.

De evolutietheorie heeft tegenwoordig Lamarck - en Darwin - in alles achter zich gelaten, behalve de strikt noodzakelijke bijzonderheden en richt zich in plaats daarvan op genetica (de erfelijkheidsleer) en het werk van moderne wetenschappers, zoals DNA onderzoekers James Watson en Francis Crick. 

Maar is het eerlijk om te suggereren dat "evolutie eenvoudig de manier is hoe biologie werkt, het voornaamste tot stand brengend grondbeginsel van leven op aarde"?


Moderne wetenschappers hebben zeker enkele krachtige mechanismen gedocumenteerd, die organismen in staat stellen om te leven, te groeien en zich aan te passen aan hun omgevingen. Sommige van die mechanismen (inclusief Darwins favoriete natuurlijke selectie) zijn samen bekend als "micro evolutie". Maar om de sprong te maken van waargenomen micro-evolutie naar een theoretische veronderstelling dat mensen en veldmuizen lang geleden een gemeenschappelijke voorouder delen is een sprong van logica, die niet vereist wordt voor bewijs. Biologisch waarneembare verschijnselen, zoals DNA voortplanting door celdeling, aanpassingen van soorten en genetische veranderingen kunnen wetenschappelijk uitgelegd worden zonder toevlucht te nemen tot macro-evolutie. Als wetenschappers de stap nemen, die Hayden beschrijft is evolutie een dogmatische filosofie geworden - zelfs een religie - in plaats van een beschrijving van waargenomen verschijnselen.

Wetenschap is een proces van voortdurend onderzoek en oprechte wetenschappers zullen toegeven dat er veel bestaat wat zij niet weten. Safina herinnert ons in zijn verhandeling aan Darwins eigen woorden, "het is altijd raadzaam om onze onwetendheid duidelijk te beseffen". Net zoals "moderne wetenschap" 200 jaar geleden de, nu in twijfel getrokken, theorieën van Lamarck als het laatste wetenschappelijke feit aannamen en net zoals de 150 jaar oude theorieën van Darwin door nieuw onderzoek zijn verdrongen, kunnen wij betrouwbaar voorspellen, dat vele tientallen jaren vanaf nu, veel van onze tegenwoordige wetenschappelijke "zekerheden" plaats zullen hebben gemaakt voor nu nog niet voor te stellen ontdekkingen - terwijl de waarheden, die worden aangetroffen in de Bijbel, waarop Barack Obama vorige maand zijn hand oplegde, blijven bestaan, onveranderd en waardevol als altijd.

Om meer te leren over de evolutietheorie door de ogen van de Bijbel kunt U ons artikel lezen: Evolutie: Feit of fictie? Of kijkt U naar ons Wereld van Morgen Tv-programma: Was Darwin verkeerd? Zie link beneden!!!

Door begrip van echte wetenschap zult U de wereld waarin wij leven beter waarderen.