Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel “Elected by Men or Appointed by God?” door Winston Gosse, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari-februari 2016.

Sinds de tijd van de Confederatie [red.:Canadese Confederatie van 1 juli 1867] heeft Canada 42 federale verkiezingen gehouden, waarvan de meest recente plaatsvond op 19 oktober 2015. De campagne, die 78 dagen duurde –  lang naar Canadese maatstaven – in de aanloop naar 19 oktober, bestond uit bijeenkomsten, tv-debatten en de traditionele deur-tot-deur oproepen aan de kiezer om hun partij te steunen. De Liberal Party of Canada [Liberale Partij van Canada] onder leiding van de heer Justin Trudeau, behaalde een beslissende overwinning. Zij verwierf 39,5 procent van de stemmen en 54 procent (184 van de 338) van de zetels in het House of Commons [red.: onze Tweede Kamer] waardoor hij een meerderheidsregering kon vormen.

Leider van de Conservatieve Partij, de heer Stephen Harper, die de 22e premier was sinds de Confederatie, trad officieel af op 4 november 2015 toen de heer Justin Trudeau beëdigd werd als Canada’s 23e premier.

De heer Trudeau vertegenwoordigt de tweede generatie van de Trudeaus die deze gezaghebbende functie bekleden. Hij woont nu op Sussex Drive in Ottawa, waar hij vele jaren geleden woonde met zijn vader en moeder toen zijn vader, Pierre Elliott Trudeau, diende als de 15e minister-president van Canada, van 20 april 1968 tot 4 juni 1979 en nogmaals van 3 maart 1980 tot 30 juni 1984.

Velen beschouwen de heer Trudeau’s verkiezing cruciaal en vragen zich af welke richting dit land op zal gaan onder zijn leiding en gedurende de jaren van het mandaat van de Liberal Party. Zijn controversiële standpunt, bijvoorbeeld, over de noodzaak van legalisering van marihuana sprak duidelijk veel van de kiezers aan.

 

Verandering en leiderschap?

Misschien kunnen we nog een glimp opvangen voor dingen die komen gaan uit de opgestelde slogan van zijn partij. Vaak herhaald door de Liberals tijdens de 78-daagse campagne was de zinsnede “Echte Verandering”. Het valt nog te bezien wat dit in de praktijk zal betekenen als de maanden en jaren voorbij gaan.

De twee andere voornaamste partijen, de Conservatives [Conservatieven] en de New Democratic Party [Nieuwe Democratische Partij], hadden ook hun slogans. De New Democratic Party had een heel vergelijkbare met “Klaar voor Verandering” en de Conservatieven hadden de slogan “Bewezen Leiderschap voor een Sterk Canada”. Maar kan elke politieke partij van elke overtuiging ook maar daadwerkelijk leveren wat er echt nodig is voor een voortzetting van het welzijn van de natie?

Veel Canadezen zijn buitengewoon trots hun recht om te stemmen uit te oefenen en te stemmen op degenen, van wie zij denken dat deze beter aan de behoeften van het land kunnen voldoen  ‒ en Canada op het wereldtoneel beter kunnen vertegenwoordigen ‒ op basis van hun politieke partijagenda’s en -platforms. Ze dragen vaak financieel bij aan hun favoriete partij en gaan zo deel uitmaken van de campagnemachine in de hoop dat hun stem een ​​verschil zal maken. Voor velen betekent niet stemmen het ontlopen van hun verantwoordelijkheid. Sommigen beschouwen het zelfs als onvaderlandslievend om dit stemrecht niet uit te oefenen.

Maar heeft de almachtige God interesse in het leiderschap van Canada en alle regeringen over de hele wereld? Ja, dat heeft Hij! In feite is God Degene die over de besturende autoriteit van de naties beslist.

De profeet Daniël vertelde koning Nebukadnezar van het oude Babylon “… dat de Allerhoogste Heerser is over het koningschap van de mensen en dat geeft aan wie Hij wil” (Daniël 4:25). En zegt op een andere plaats: “… Hij zet koningen af en stelt koningen aan …” (Daniël 2:21).

Dus, ja, God is betrokken bij het kiezen van het leiderschap van Canada – en van alle naties.

Zoals de hoofdredacteur van dit tijdschrift schreef voor de laatste Amerikaanse presidentsverkiezingen: “Waar is God in dit alles? Vanaf het begin hebben mensen geprobeerd om zelf te regeren zonder Gods directe leiderschap. De meeste belijdende christenen beseffen niet eens wat Jezus Christus met regeren te maken heeft” (“How Would Jesus Vote for President?” [Op wie zou Jezus stemmen voor president?], september-oktober 2012, p. 5).

Een vaak gezongen lied in de periode rond 25 december is het beroemde “Hallelujah” koor [red.: uit de Messiah van Händel], waarin vaak deze woorden worden herhaald: “De koninkrijken van deze wereld zullen de Koninkrijken van onze Christus worden ... en Hij zal in eeuwigheid regeren.”

Dat zal de definitieve oplossing blijken te zijn voor alle problemen van de mensheid – niet alleen die van Canada.

 

De verantwoordelijkheid van een Christen

Welke verantwoordelijkheid heeft een Canadese burger die tevens een Christen is, met dit alles in het achterhoofd, ten opzichte van de heersende machten, die God heeft toegelaten?

Toen Jezus Christus op de planeet aarde rondliep, nam Hij geen deel aan de regeringsstructuren van deze wereld, maar Hij spoorde de mensen zeker aan zich te onderwerpen aan de regerende autoriteit – ook wat betreft het betalen van belastingen: “… Geef dan aan de keizer wat van de keizer is, en aan God wat van God is” (Mattheüs 22:21). Christus gaf het voorbeeld als iemand die onderworpen was aan de burgerlijke wetten en autoriteiten en verwachtte van Zijn volgelingen toen en verwacht van Zijn volgelingen nu hetzelfde.

De apostel Paulus schreef: “Ieder mens moet zich onderwerpen aan de gezagsdragers die over hem gesteld zijn, want er is geen gezag dan van God, en de gezagsdragers die er zijn, zijn door God ingesteld, zodat hij die zich verzet tegen het gezag, tegen de instelling van God ingaat, en wie daartegen ingaan, zullen over zichzelf een oordeel halen” (Romeinen 13:1-2). Paulus legt verder uit: “Om die reden immers betaalt u ook belastingen. Het zijn namelijk dienaars van God, die juist daarmee voortdurend bezig zijn. Geef dus aan allen wat u verschuldigd bent: belasting aan wie belasting, tol aan wie tol, ontzag aan wie ontzag, eer aan wie eer toekomt” (vv. 6-7).

 

Bid voor leiders

Paulus leert ons ook om te bidden voor personen in posities van gezag. “Ik roep er dan vóór alles toe op dat smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen, voor koningen en allen die hooggeplaatst zijn, opdat wij een rustig en stil leven zullen leiden, in alle godsvrucht en waardigheid” (1 Timotheüs 2:1-2). Er staat veel in Gods woord over de verantwoordelijkheid van iedereen om zich te onderwerpen aan de overheid, terwijl men zich tegelijkertijd bewust moet zijn dat, in het geval van een conflict, Gods wetten en richtlijnen voorrang hebben op de verordeningen van menselijke regeringen.

Maar Canadezen zijn inderdaad erg gezegend om te leven in een land dat veel wetten en voordelen heeft ter bevordering van het welzijn van allen. Ongetwijfeld waren er Canadese politici en leiders in het verleden die ondanks hun menselijke zwakheden en tekortkomingen getracht hebben te voorzien in wat in hun ogen het beste voor het volk was. God heeft toegestaan dat er ​​leiders zijn aangesteld, zelfs bij de laatste verkiezingen, die ervoor zullen zorgen dat, over het geheel genomen volgens Zijn plan dat Hij hier beneden uitwerkt, Zijn wil wordt gedaan. Die wil kan Canada’s zegening betekenen of haar vervloeking – dit hangt allemaal van het volk af en hoe zij hebben gereageerd op hun God.

God heeft de leiding. Een democratische regeringsvorm is misschien wel het beste dat de mensheid zelfstandig kan hopen te bereiken, maar denk daarbij wel aan de beroemde uitspraak van voormalig Brits minister-president Winston Churchill gericht aan het Lagerhuis: “Democratie is de slechtste vorm van regering, met uitzondering van al die andere vormen die van tijd tot tijd zijn geprobeerd” (11 november 1947).

Het valt dus nog te bezien welke richting dit land zal opgaan in de komende jaren. We herhalen wat de apostel Paulus zei tegen Timotheüs: “Ik roep er dan vóór alles toe op dat smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen, voor koningen en allen die hooggeplaatst zijn, opdat wij een rustig en stil leven zullen leiden, in alle godsvrucht en waardigheid” (1 Timotheüs 2:1-2).