Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “The Destructive Consequences of Government Cover-ups” (This Is London Calling) door Scott D. Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van november-december 2024.
Vertrouwen kan beschouwd worden als de lijm die relaties samenbindt – en vertrouwen is wat mensen graag willen stellen in hun leiders en hun land. Als we anderen vertrouwen, voelen we ons vredig. Maar wat gebeurt er als een land het vertrouwen in zijn leiders verliest? En wat gebeurt er als leiders het vertrouwen van hun burgers beschamen?
Uit een schokkende peiling uit 2017 bleek dat slechts 17 procent van de Britten hun politici vertrouwde (“Waarom Britse mensen de regering niet meer vertrouwen – en wat eraan gedaan kan worden”, The Conversation, 31 januari 2018). Dit onderzoek werd uitgevoerd na Brexit, maar vóór de COVID-19-pandemie zorgde voor een nog groter wantrouwen in een regering die alom werd geminacht vanwege haar betrokkenheid bij gezondheidsgerelateerde doofpotaffaires. Onder de deelnemers van intensieve tweedaagse 'democratische forums' over heel Europa – in Kopenhagen, Berlijn, Oslo en Ljubljana, maar ook in Birmingham, Engeland – vielen de Engelse deelnemers op als uniek wanneer ze werden geïnterviewd. “De Britse deelnemers vielen op door hun algemeen wantrouwen – elders hadden mensen vertrouwen in het vermogen van de overheid om de uitdagingen het hoofd te bieden.” Volgens statistieken van de Britse regering uit 2023 vertrouwen minder Britse burgers hun politieke partijen (12 procent) dan hun nieuwsmedia (19 procent), het parlement (24 procent) of de Britse regering zelf (27 procent).
Een erosie van de moraliteit
Ruim twintig jaar geleden deed de Britse historicus Niall Ferguson een ontnuchterende observatie: “Het Britse rijk is reeds lang dood; alleen drijfhout en andere aangespoelde spullen blijven nu over. Wat gebouwd was op de commerciële en financiële suprematie van Groot-Brittannië in de zeventiende en achttiende eeuw en haar industriële oppermacht in de negentiende eeuw, was gedoemd af te brokkelen nadat de Britse economie bezweek onder de opgestapelde lasten van twee wereldoorlogen” (Empire, 2002, p. 303). .
Ferguson citeerde ook de economische geschiedkundige David Landes, die een lijst maatregelen had samengesteld waarover “ideale groei- en ontwikkelingsregeringen” historisch gezien hadden beschikt. Onder deze maartregelen vielen ook het voorzien in stabiele en eerlijke regeringen die billijk en onpartijdig zijn en die regeren volgens “publiekelijk bekende regels” (blz. 307).
In zijn boek When Nations Die [Wanneer landen sterven] vestigde Jim Nelson Black de aandacht op drie aspecten van nationaal verval: sociaal verval, moreel verval en cultureel verval. Moreel verval beperkt zich niet enkel tot het verval van de moraliteit van burgers; regeringen nemen hierin vaak het voortouw. En wanneer de moraliteit van een regering niet vertrouwd kan worden, leidt dit rechtstreeks tot het morele verval van de natie. Uit ervaring en gezond verstand blijkt dat mensen erop moeten kunnen vertrouwen dat hun regering hen beschermt en in hun algemeen welzijn voorziet. Als er geen vertrouwen meer is, twijfelen burgers aan hun regeringen, verliezen ze het respect voor die regeringen en voelen ze een grotere instabiliteit en onzekerheid in hun leven.
Eenvoudig gezegd: als vertrouwen ontbreekt, worden mensen angstig. Zou een van de redenen voor het verval van Groot-Brittannië de falende moraliteit van zijn leiders kunnen zijn?
Compensatie is geen excuus voor corruptie
Twee recente schandalen hebben veel aandacht gekregen in de pers, wat geleid heeft tot een verder verlies van vertrouwen in de Britse regering. De eerste is het besmette bloedschandaal. Het door de Britse regering gelanceerde 'Infected Blood Inquiry' [Besmet Bloed Onderzoek] onderzocht door bloed overgedragen infecties die doorgegeven werden als gevolg van de achteloosheid van de National Health Service (NHS) en opeenvolgende Britse regeringen tussen 1970 en 1991 (“Infected Blood Inquiry: Five Things We Have Learned”, BBC, 3 februari 2023). Deze actie – of het nalaten ervan – leidde tot de besmetting van meer dan 30.000 mensen en speelde waarschijnlijk een rol bij tot nu toe 3.000 doden. “Uit het vijf jaar durende onderzoek bleek dat veiligheid niet van het allergrootste belang was geweest bij de besluitvorming en wees erop dat het risico van overdracht van virale infecties [waaronder HIV] in bloed en bloedproducten al bekend was sinds de oprichting van de NHS in 1948” (“PM apologises after infected blood scandal cover-up”, 20 mei 2024).
Kortom, de NHS heeft tientallen jaren lang willens en wetens risicovol en besmet bloed doorgegeven aan patiënten binnen het Britse gezondheidszorgsysteem. Zoals de toenmalige premier Rishi Sunak klaagde: “Het rapport van vandaag laat een decennialang moreel falen zien dat de kern van ons nationale leven vormt.” En zoals werd opgemerkt door Sir Brian Langstaff, voorzitter van het Infected Blood Inquiry, “was de “ramp niet een ongeluk' en had nooit mogen gebeuren, waarbij hij een 'huiveringwekkende' doofpotaffaire door de NHS en opeenvolgende regeringen aan het licht bracht’ (“Day that shames the British state: Tainted blood scandal report blasts ‘horrifying’ failures that led to over 3.000 deaths – but families fear no one will ever face justice”, The Daily Mail, 20 mei 2024). Volgens de Britse regering zal de eerste compensatie aan slachtoffers en gezinnen van slachtoffers tegen het einde van het jaar plaatsvinden (“What is the infected blood scandal and what compensation is there?”, BBC, 16 augustus 2024). Hoewel geldelijke vergoeding een stap in de goede richting kan zijn voor een regering die haar burgers in de steek liet, kan het geruïneerde vertrouwen niet teruggekocht worden.
Denk ook eens aan het recente Post Office Scandal [schandaal bij de posterijen] dat landelijke ontwrichting veroorzaakte. Computersoftware is slechts zo goed als de programmering ervan, en boekhoudsoftware voor het Britse postsysteem bleek ernstig foutgevoelig te zijn, waardoor de valse schijn van wangedrag door postbeambten veroorzaakt werd. Niet alleen leek er, ten onrechte, geld verloren te gaan wegens softwareproblemen; maar ook honderden werknemers betaalden voor de defecte software met hun baan! “Meer dan 900 onderpostmeesters werden vervolgd wegens diefstal door onjuiste informatie uit het Horizon-computersysteem” (“Post Office Horizon-scandal: Why hundreds were wrongly persecuted”, BBC, 30 juli 2024). Velen werden zelfs gevangengezet vanwege hun vermeende “valse boekhouding en diefstal”, en anderen gingen financieel ten onder.
Toch weigerde de leiding van de posterijen – gesteund door politici en kabinetsleden – jarenlang de fouten te erkennen. Uiteindelijk hebben in 2017 555 voormalige werknemers de posterijen aangeklaagd en gewonnen. Een groot deel van de £ 58 miljoen aan schadeloosstelling werd echter opgeslokt door juridische kosten. In maart 2024 waren slechts 102 van de ruim 900 zaken vernietigd. In mei 2024 werd uiteindelijk wetgeving aangenomen om de namen van de slachtoffers te zuiveren en een schadeloosstelling aan te bieden; de regering heeft £ 1 miljard voor compensatie begroot. Maar dit wordt algemeen gezien als 'te weinig, te laat' – en de ervaring leert ons dat de compensatie het vertrouwen in de overheid niet zal herstellen.
Een betrouwbare regering zal spoedig komen
Helaas hebben jaren van verhulling en ontkenning door overheidsinstanties en kabinetsleden – mensen wier woorden en daden voorbeeldig genoeg zouden moeten zijn om het vertrouwen van de natie te winnen – geleid tot een erosie van het vertrouwen van de natie in haar leiders. En de Bijbel profeteert over deze realiteit.
God waarschuwde dat veel van de leiders – "herders" – van de van oud-Israël afstammende naties in de eindtijd alleen voor zichzelf zouden zorgen, in plaats van voor degenen te zorgen die zij beweren te dienen (Ezechiël 34:1-4). Hij waarschuwde ook tegen het buigen van het recht (Deuteronomium 24:17) en betreurde dat in deze landen "… de waarheid struikelt op de straat…" (Jesaja 59:14). Maar God waarschuwde ook dat zij die zondigen hun zonden niet voor altijd geheim zullen houden (Numeri 32:23). Nationale leiders geven het voorbeeld voor de moraliteit in hun landen, (Jesaja 3:12), dus het zien van de erbarmelijke staat van de moraal van zoveel burgers zou geen verbazing moeten wekken.
De Bijbel maakt duidelijk dat mensen die geleid worden door onrechtvaardige, leugenachtige en zelfzuchtige leiders zuchten onder zulk onrechtvaardig leiderschap (Spreuken 29:2), maar dat wanneer rechtvaardige, billijke en waarheidsgetrouwe leiders regeren het volk zich verblijdt. Terwijl onze westerse democratieën zich langs het pad van immoraliteit en egocentrisch bestuur naar beneden spoeden, kunnen we troost vinden in de realiteit dat er een betere toekomst in aantocht is. De Bijbel voorspelt dat Jezus Christus naar de aarde terugkeren zal en in gerechtigheid over de naties zal regeren (Psalm 9:9). En al Zijn werk zal in waarheid gedaan worden (Psalm 33:4).
Die opwindende toekomst komt eraan! Lees voor meer informatie ons inspirerende boekje De komende wereld: hoe zal die zijn? U kunt uw gratis gedrukte exemplaar online bestellen of lezen op WereldvanMorgen.nl.