Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “The Coming Clash of Civilizations” (Turning Points in World History) door Douglas Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van maart-april 2019.
Westerse landen hebben bijna vijf eeuwen lang een groot deel van de wereld overheerst. Tijdens dit tijdperk verwierven Europese landen ̶ en later de Verenigde Staten ̶ macht en verspreidde de invloed van de westerse beschaving over een groot deel van de wereld. China en Japan werden gedwongen handel te drijven met Europa en Amerika. Afrika, India en een groot deel van Azië werden door westerse machten overweldigd en onderling verdeeld. Het Russische rijk viel in handen van de communisten en verloor daarna de Koude Oorlog met het westen.
Maar in de laatste decennia worden de bladzijden van de geschiedenis omgeslagen en zijn we een nieuw tijdperk ingegaan. Geleerden wijzen erop dat in de twintigste eeuw ‘de uitbreiding van het westen’ tot een eind kwam en ‘de opstand tegen het westen’ begon, terwijl andere beschavingen weer opdoken op het wereldtoneel (The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order , Samuel P. Huntington, p. 53). Vandaag staan we voor een ander belangrijk keerpunt in de geschiedenis ̶ “een van die zeldzame momenten in de geschiedenis waarop de politieke en economische as van de wereld verschuift’ ̶ van het westen naar het oosten toe (The Dawn of Eurasia, Bruno Maçães, p. 1).
Maar hoe zal deze grote verschuiving van invloed zijn op de wereld, naarmate beschavingen in het oosten naar voren komen om eens-dominante westerse machten uit te dagen? Terwijl analisten in de wereld de geopolitieke toekomst proberen aan te geven, beseffen vandaag maar weinigen dat belangrijke gebeurtenissen in die toekomst al lang geleden in oude Bijbelprofetieën werden voorspeld. Nog minder mensen erkennen de profetische betekenis van tegenwoordige gebeurtenissen die op voorspelde gebeurtenissen beginnen te lijken die vóór de terugkeer van Jezus Christus zouden plaatsvinden. Vandaag zijn veel mensen ook vergeten dat God de loop van de geschiedenis bepaalt, en dat Hij volken groot maakt en ze doet ondergaan, overeenkomstig Zijn doel (Job 12:23; Daniel 2:21; 4:17).
Bijbelprofetieën voor de eindtijd
Omstreeks 539 v. Chr. kreeg de Hebreeuwse profeet Daniël, toen hij een van de Joodse gevangenen in Babylon was, een gedetailleerde droom over de verre toekomst. In Daniël 11:40-45 vermeldt hij dat "in de tijd van het einde" een koning van het zuiden (een Arabisch-Islamitische troepenmacht) een koning van het noorden (een Europese macht in de eindtijd) zal uitdagen of aanvallen, die vervolgens het Midden-Oosten zal binnenvallen en Jeruzalem zal bezetten (zie de vorige artikelen in deze serie, “Europa’s laatste herleving” en “Islams laatste jihad”). Daniël noteert ook in vers 44: "Maar de geruchten uit het oosten en uit het noorden zullen hem schrik aanjagen. Daarom zal hij in grote grimmigheid uittrekken om velen weg te vagen en met de ban te slaan [“te vernietigen’, NBG]." Tegenwoordig ligt Rusland ten noorden van Jeruzalem en Irak, Iran en China liggen ten oosten ervan. Andere profetieën, in Openbaring 9, geven aan dat deze Europese macht een offensief van vijf maanden tegen het noorden en oosten zal beginnen, hetgeen zal aanzetten tot een grote militaire reactie die een derde van de mensheid zal doden. Vanuit het perspectief van Bijbelprofetie is het geen toeval dat een agressief Rusland en een meer zelfbewust China weer op het wereldtoneel verschijnen nu de macht en invloed van het westen tanende is.
Terugkeer van Rusland
De huidige leider van Rusland is Vladimir Poetin, een toegewijde nationalist en voormalig KGB-agent met sterke Orthodoxe geloofsovertuigingen. Gedesillusioneerd door de ineenstorting van de U.S.S.R. en het falen van het Marxisme, is het zijn doel om een gebroken land te verenigen, en ̶ als een moderne Peter de Grote ̶ de nationale trots van Rusland te herstellen. Hij herinnert de Russen eraan dat ze met succes invasies vanuit het westen door Napoleon en nazi-Duitsland afgeslagen hebben. Onder zijn toezicht heeft de Orthodoxe kerk de communistische partij als fundament van de Russische samenleving vervangen. Zoals Samuel Huntington waarnam: ‘Voor mensen die op zoek zijn naar identiteit en die hun etniciteit opnieuw willen uitvinden, zijn vijanden essentieel’ (Huntington, p. 20). Voor veel mensen, zoals Poetin, zijn Amerika en andere landen van de westerse beschaving duidelijk kandidaten voor die rol.
Als leider van een van de kernnaties van de Orthodoxe beschaving maakt Poetin zich zorgen over de verspreiding van de NAVO in Oost-Europa en over het economische en culturele oprukken van China naar het westen van Eurazië. Zijn alternatieve plan is om een zone van Russische invloed, de Euraziatische Economische Unie (EEU), te creëren die de aantrekkingskracht van de Europese Unie en de invloed van het Chinese Nieuw Zijderoute Initiatief moet pareren, ook al delen China en Rusland een communistisch verleden en een historische vervreemding van westerse waarden. Gezien het KGB-verleden van Poetin is het geen verrassing dat, naarmate zijn macht gegroeid is, Rusland een toegenomen autoritarisme en de meedogenloze onderdrukking van kritiek heeft gezien. De recente annexatie van de Krim en Oost-Oekraïne (beide voornamelijk Russisch en Orthodox) geeft inzicht in hoe een meer agressief Rusland zich in de toekomst zal gedragen.
China ontwaakt
Eurazië ̶ 's werelds grootste landmassa en locatie van een groot deel van ’s werelds bevolking en grondstoffen ̶ ligt ten oosten van Jeruzalem. In dit gebied bevinden zich diverse van de grootste economieën van de wereld. Het meest indrukwekkende en dynamische land in Eurazië is China. De huidige leider van China, president Xi Jinping, probeert de grootheid van China na meer dan een eeuw van vernedering door de westerse machten te herstellen. Net als Rusland heeft de Chinese regering ook een vijand nodig ‘om haar streven naar Chinees nationalisme kracht bij te zetten en haar macht te rechtvaardigen’ ̶ een rol die door Amerika en het westen wordt vervuld (Huntington, p. 224). Onder leiding van president Xi is het China’s doel zijn historische rol als leider in Azië op zich te nemen en een belangrijke speler op het wereldtoneel te worden. Daartoe stimuleert hij een Belt and Road Initiative [Gordel- en Weginitiatief] dat enorme hoeveelheden middelen aan de aanleg van wegen, spoorwegen, havens, energiecentrales en pijpleidingen in Azië en de rest van de wereld besteedt. Hij probeert de handel en open markten voor Chinese arbeid en producten uit te breiden en China toegang te geven tot grondstoffen ̶ olie, gas, kolen en mineralen - die de groeiende economie heel hard nodig heeft.
Het agressieve leiderschap van president Xi heeft echter zorgen gewekt bij de buren van China en andere wereldmachten. Massale leningen aan minder ontwikkelde landen zullen die landen meer inschikkelijk maken om de belangen van China te ondersteunen. Sommigen vrezen dat de ontwikkeling van infrastructuur en transportprojecten door China gebruikt zouden kunnen worden om Chinese troepen te verplaatsen. Net als Poetin heeft Xi zich bereid getoond om hard op te treden tegen interne kritiek, en heeft hij beloofd de belangen van zijn land en zijn staatsburgers die in het buitenland wonen te beschermen. China heeft onlangs een militaire basis aan de Rode Zee in Djibouti gevestigd om de Chinese belangen aldaar te beschermen. Terwijl sommigen China's militaire opbouw en activiteiten in de Zuid-Chinese Zee als provocerend beschouwen, ziet China deze acties als defensief, bedoeld om ervoor te zorgen dat het nooit meer door buitenlandse mogendheden bedreigd wordt. China en Rusland hebben gezamenlijke militaire oefeningen uitgevoerd en geen van beiden heeft de intentie om onder de duim van westerse naties gehouden te worden. Hun doel is om het Westen in te halen en te vervangen met het werken aan de vestiging van een nieuwe politieke orde die beter toegesneden is op hun eigen belangen (Maçães, pp. 121-122).
Vandaag de dag waarschuwen goed ingelichte waarnemers, nu we het tijdperk van westerse overheersing tot een einde zien komen en het zwaartepunt van de wereld naar het oosten zien verschuiven, dat “de opkomst van China de potentiële bron is van een grote oorlog tussen de beschavingen van kernlanden” (Huntington, p. 209). Terwijl sommige landen deze verschuiving zullen proberen te voorkomen of in toom te houden, zullen andere landen hun krachten willen bundelen met de opkomende beschavingen. In zijn boek China's Asian Dream herinnert economisch analist Tom Miller lezers eraan dat Napoleon China eens als een slapende leeuw beschreef die “de wereld zal schokken” wanneer hij wakker wordt. In de komende botsing van beschavingen ̶ lang voorspeld in Bijbelprofetie ̶ zal het gebrul van die leeuw en zijn bondgenoten inderdaad over de hele wereld gehoord worden.