Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Can We Save Ourselves?” (Oh Canada!)) door Jonathan Riley, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van juni 2021.
Lang geleden, in het antieke land Mesopotamië ̶ zo lang geleden dat het land nog niet onder die naam bekend was ̶ bloeide daar een jonge beschaving onder een gemeenschappelijke taal, een samenhangende cultuur en het gemeenschappelijke doel om de vermeende dreiging van het uitsterven van de mensheid tegen te gaan. In wat bekend stond als de vlakten van Sinear, stond het voortbestaan van de beschaving vooraan in de gedachten van de jonge gemeenschap en was de drijvende kracht achter de focus van hun inspanningen.
Er was iets meer dan een eeuw verstreken sinds God in de geschiedenis van de mensheid ingegrepen had door bijna al het leven op de planeet te vernietigen met een verwoestende wereldwijde vloed. De fysieke en psychologische gevolgen van de zondvloed brachten de massa ertoe een sterke dictator te volgen, een man van reputatie, Nimrod genaamd, onder wiens leiding een van de grootste architectonische wapenfeiten van de antieke wereld begon ̶ de bouw van wat wij als de Toren van Babel kennen. Nimrods expansionistische doelstellingen ̶ met de bouw van verschillende steden in de regio en in het bijzonder die van de Toren van Babel ̶ zijn misschien aangeprezen als een poging om te voorkomen dat een andere catastrofale gebeurtenis een einde zou maken aan de beschaving, zoals hij die kende. De toren was een symbool van de inspanningen van de mensheid om het heft in eigen handen te nemen en om haar eigen methoden van zelfbehoud te bedenken op de nogal wonderbaarlijke 'blauw marmeren bol' die we thuis noemen, terwijl deze met een snelheid van ca. 1.600 km/uur (op de evenaar) om zijn as draait en met een snelheid van ca. 107.000 km/uur door de ruimte raast. De arrogantie van degenen die bij de bouw van deze toren betrokken waren, is verbijsterend, en deze is door de tijd heen blijven bestaan. In de verwarring van Babel werden verschillende talen en culturen gevormd, die allemaal hetzelfde vleselijke uitgangspunt erfden - en nog steeds propageren - dat Nimrod en zijn volgelingen motiveerde: dat wij in staat zijn het heft in eigen handen te nemen en de voorwaarden van ons eigen bestaan zelf te bepalen.
Laten we nu dan snel ‘vooruitspoelen’ naar het huidige tijdperk ̶̶ een tijd waarin de mensheid zichzelf omringd ziet door technologische vooruitgang die voor de antieke wereld niet voor te stellen was.
Het tijdperk van de mensheid ̶ of het einde ervan?
De wetenschap en de menselijke redenering hebben nieuwe hoogten van prestaties bereikt, en toch wordt de mensheid met de vermeende dreiging van catastrofale wereldwijde klimaatverandering geconfronteerd. Hoofden van landen over de hele wereld komen bijeen om de verschillende gevolgen te bespreken die veroorzaakt zouden kunnen worden door een mondiale temperatuurstijging van slechts één of twee graden Celsius. Er worden afspraken gemaakt, klimaatpacten opgesteld en doelen gesteld. De mensheid is vastberaden het heft in eigen handen te nemen en de voorspelde richting van het klimaat op aarde te veranderen teneinde ons van de dreiging van uitsterven te redden.
In Canada verklaarde opperrechter Richard Wagner van het Hooggerechtshof onlangs: “Het onbetwiste bestaan van een bedreiging van de toekomst van de mensheid kan niet genegeerd worden' (CTVNews.ca, 25 maart 2021). Het Hof oordeelde onlangs ten gunste van federale tenuitvoerlegging van regulerende heffingen, waarbij alle provincies verplicht worden om gelijkwaardige heffingen in te voeren om hoe dan ook de CO2-uitstoot te verminderen. In zijn uitspraak verklaarde opperrechter Wagner verder dat de heffingen “niet als belastingen aangemerkt kunnen worden; het zijn eerder regulerende heffingen die tot doel hebben het doel van regulering de GGPPA [Greenhouse Gas Pollution Pricing Act (vert. NL: wet beprijzing van milieuverontreiniging door broeikasgassen)] te bevorderen door gedrag te veranderen” ('Reference re Greenhouse Gas Pollution Pricing Act, 2021 SCC 11', CanLII.org, 25 maart 2021).
Deze techniek van het bevorderen van verschillende methoden met het doel een gedragsverandering teweeg te brengen teneinde klimaatrampen te voorkomen is niet nieuw. Greenpeace, een organisatie die voornamelijk door Canadezen opgericht werd, probeert sinds eind jaren zestig de planeet te redden. Peter Wilcox, een zeekapitein en activist voor Greenpeace, schreef over het primaire doel van klimaatactivisten:
Een van de belangrijkste redenen waarom milieuactivisten doen wat ze doen is dat we proberen ons van onszelf te redden. Wanneer schepen in levensgevaar verkeren, sturen ze een S.O.S. oproep uit. Ons schip, planeet Aarde, en de passagiers erop verkeren in levensgevaar, dus ik stuur een ander S.O.S. signaal: 'Save Our Selves' (’Red onszelf’). Alleen wij kunnen ons van onszelf redden, dus ik hoop dat we de boodschap door krijgen (Greenpeace.org, 17 juni 2016).
De samenleving, met name die van de westerse wereld, lijkt vastbesloten alles in het werk te stellen om koolstofdioxide in de atmosfeer te verminderen. Het is niet de bedoeling van dit artikel om de mogelijke bedreiging of voordelen van een toename van CO2 te onderzoeken. Het is belangrijk op te merken dat het onze verantwoordelijkheid is om voor de planeet te zorgen en deze te behouden en de staat ervan niet te verontreinigen of te negeren; maar elke poging om onszelf van uitsterven te redden als die geen volledige onderwerping aan onze Schepper en Zijn wetten omvat is dwaasheid.
Of kooldioxide nu wel of niet een verontreinigende stof of plantaardig voedsel is, de overmoed die nodig is om te geloven dat de mensheid het vermogen heeft om het klimaat volledig te beheersen, overtreft die van Nimrod en zijn volgelingen bij het bouwen van een toren naar de hemel. Het lijkt erop dat God volledig verwijderd is van alle overwegingen in de harten en geesten van onze leiders. Het volk van Babel hoefde alleen maar naar de lucht te kijken, als de zon door de regenwolken brak, om het symbool van Gods eeuwige belofte te zien dat "… Het water zal niet meer tot een vloed worden om alle vlees te gronde te richten." (Genesis 9:15). Mochten we bereid zijn te luisteren, God heeft deze gebeurtenissen in de Bijbel opgetekend om ons te waarschuwen. Zijn belofte staat duidelijk opgeschreven in het hoofdstuk ervoor:
Toen zei de HEERE in Zijn hart: "… Ik zal de aardbodem voortaan niet meer vervloeken vanwege de mens; de gedachtespinsels van het hart van de mens zijn immers slecht, van zijn jeugd af; en Ik zal voortaan niet al het levende meer doden, zoals Ik gedaan heb. Voortaan, al de dagen van de aarde, zullen zaaitijd en oogsttijd, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht niet ophouden" (Genesis 8:21-22).
Hoogmoed komt vóór de val
We leven in een tijd die niet veel van de antieke wereld verschilt. Leiders geloven ten onrechte dat het binnen hun macht en vermogen ligt om een toekomstige gebeurtenis met als gevolg uitsterving te voorkomen. Voor hen om dit te geloven betekent dit dat ze tot de conclusie zijn gekomen dat God niet bestaat of dat ze het contact met de realiteit van hun menselijke beperkingen verloren zijn ̶ of beide. God is uit beeld verwijderd. De grootste bedreiging voor de beschaving op dit moment is niet de stijging van de zeespiegel, het wereldwijd klimaat of enige andere vervuilende stof ̶ het is in feite de wijdverbreide ontaarding van karakter blijkens de arrogantie van Nimrod en die van de huidige samenleving.
Als u dit leest en tot de conclusie gekomen bent dat God terdege een groot deel van het beeld is, kunt u bemoedigd worden door het feit dat Hij de touwtjes in handen heeft en geen enkele catastrofale gebeurtenis zal toestaan die tot het uitsterven van het leven op onze planeet zal leiden. Als u meer wilt weten over hoe volledig God de touwtjes in handen heeft, speciaal ook met betrekking tot het klimaat, vraag dan een gratis exemplaar aan van ons boekje Daden van God – Waarom natuurrrampen?