Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel: “NATO: Guardian of Peace” (This Is London Calling) door Simon R.D. Roberts, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van maart-april 2019.
Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog riepen de overige zegevierende geallieerden een militair tegenwicht in het leven om weerstand te kunnen bieden aan de Sovjetdreiging tegen de nieuw verworven vrede van Europa. Het werd de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) genoemd, die dit jaar 70 jaar bestaat. Sinds de oprichting van de NAVO heeft West-Europa een ongekende periode van vrede en veiligheid genoten. De NAVO heeft zich aangepast aan veranderende omstandigheden en heeft haar doelstelling uitgebreid met diplomatieke en crisis oplossende taken. Het ledenaantal is van 12 naar 29 landen ingrijpend toegenomen en zij heeft verschillende bedreigingen van haar voortbestaan overleefd.
ONHOUDBARE TOEKOMST?
Dit roept een aantal belangrijke vragen op. Terwijl de Amerikaanse president Donald Trump volhoudt dat terughoudende NAVO-leden moeten voldoen aan de overeengekomen minimumbijdrage van twee procent van hun nationale begrotingen voor defensie-uitgaven ter ondersteuning van NAVO-operaties, stellen sommigen opnieuw het vermogen van de organisatie om te overleven in haar huidige vorm ter discussie. Moet de Verenigde Staten van Amerika het grootste deel van de militaire kosten van de NAVO blijven dragen, teneinde de vrede van Europa veilig te stellen nu er sprake is van toenemende Russische agressie? Moet Europa meer doen om voor zichzelf te zorgen? Wat als de Europese Unie zou besluiten haar eigen concurrerende militaire strijdkrachten te financieren, als de V.S. onwillig zou zijn – of misschien niet in staat – vanwege meer urgente kwesties in de Stille Oceaan? Zal de NAVO er altijd zijn om de vrede van Europa te garanderen, of komt er een tijd dat er geen NAVO meer zal zijn? Bijbelse profetie over dit onderwerp zal u wellicht verbazen. De Bijbel wijst op een andere en meer duurzame oplossing voor de problemen van Europa en de wereld. Maar laten we eerst kijken naar de successen van de NAVO in het verleden en heden, voordat we naar de geprofeteerde toekomst kijken.
VRIJHEID EN VEILIGHEID
Het hoofddoel van de NAVO is het verdedigen van de vrijheid en veiligheid van haar lidstaten, vooral die in Europa. In 1948 waren de toegenomen macht en invloed van de Sovjet-Unie in Oost Europa aanleiding tot de discussies die leidden tot het NAVO bondgenootschap. Het Noord-Atlantisch Verdrag werd op 4 april 1949 ondertekend, inclusief het kritieke artikel 5 over collectieve verdediging: een aanval tegen één bondgenoot wordt beschouwd als een aanval op alle bondgenoten. De twaalf deelnemende leden waren België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
Gedurende tientallen jaren tijdens de Koude Oorlog minimaliseerde het NAVO bondgenootschap conflicten met de door de Sovjet-Unie geleide Warschaupact-landen door de onmiddellijke dreiging van nucleaire vernietiging van beide kanten (de zogenaamde MAD-doctrine ̶ Mutually Assured Destruction [Wederzijds Verzekerde Vernietiging]!). In de jaren zestig onderkende de NAVO heel duidelijk, met de nucleaire afschrikmiddelen paraat, dat haar bestaan cruciaal was om de nucleaire gelijkwaardigheid tussen de V.S. en de Sovjet-Unie te waarborgen. Met relatieve vrede als resultaat van de bescherming door de NAVO, waren de naties van Europa vrij om nauwere economische, sociale en politieke banden na te streven door het vormen van de EU.
Interne conflicten binnen de NAVO verhinderden reacties op zowel de oprichting van de Berlijnse Muur in 1961 als de Sovjetinvasie van Tsjechoslowakije in 1968. Zulke conflicten spoorden de NAVO aan om aanvullende strategieën te ontwikkelen en in te bouwen voor de versterking van haar militaire en diplomatieke invloed. De rol van de NAVO breidde zich uit van ‘het bewaren van vrede’ – het handhaven van de status quo van de gewapende vrede van de Koude Oorlog – tot ‘het bouwen aan vrede’ in een bredere arena, door internationale crisisoplossing en gerichte ondersteuning van politieke, economische en sociale verandering.
Met de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1989 smolt de Sovjetdreiging weg. Dit betekende echter niet dat de NAVO ontbonden kon worden. Vrede en verzoening bloeiden niet in Europa onder degenen die bevrijd waren van de Sovjetinvloed. Een lokaal etnisch conflict laaide op tot de Bosnische oorlog, waarin de NAVO in 1994 haar eerste schoten afvuurde en waarbij vier Bosnisch-Servische vliegtuigen werden neergehaald die een door de V.N. ingestelde no-fly zone schonden. In Bosnië leerde de NAVO dat een alomvattende aanpak nodig was om conflicten op te lossen en de vrede te herstellen: de Wereldbank was nodig voor investeringen, de EU voor bestuur, de VN voor het organiseren van verkiezingen, en NAVO-strijdkrachten van hoofdzakelijk Europese nationale samenstelling voor het bouwen aan duurzame vrede op de grond en om zich te verbinden met de lokale bevolking.
In het moderne tijdperk van internationaal terrorisme is de aandacht van de NAVO verschoven naar buiten Europa en het Noord-Atlantische gebied, naar de bron van huidige bedreigingen. De huidige inspanningen voor vredeshandhaving omvatten missies in Kosovo, Irak en de Middellandse Zee, evenals luchtbewakingsmissies in de Afrikaanse Unie. De NAVO leidde de door de V.N. opgedragen International Security Assistance Force [Internationale strijdmacht voor veiligheidsassistentie] (ISAF) in Afghanistan van 2003 tot 2014, volgend op de geallieerde interventie, waarbij de veiligheid aan de Afghaanse autoriteiten werd overgedragen en personeel uit 50 NAVO en partnerlanden waren betrokken. Meer dan duizend NAVO personeelsleden verloren hun leven gedurende deze tijd. De inspanning van de mens om vrede te bereiken heeft zijn prijs.
In juli 2018 benadrukte de Amerikaanse president Trump op een NAVO top in Brussel dat de verdeling van de financiële lasten een belangrijke kwestie was voor de NAVO. Hij heeft de NAVO-landen, buiten de belangrijkste bijdragende landen (de V.S., Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk), opgeroepen om meer verantwoordelijkheid te nemen voor het financieren van hun eigen verdediging. Tegelijkertijd wordt Rusland steeds assertiever in Europa, met het binnenvallen van Oost-Oekraïne en de annexatie van de Krim. Dit roept meer vragen op: zal de NAVO met een nieuwe crisis geconfronteerd worden, als de V.S. zich meer terugtrekt en haar betrokkenheid inperkt? Zal de EU verplicht worden een Europese militaire macht op te bouwen om het vacuüm op te vullen dat is ontstaan door een Amerikaanse militaire afwezigheid – of zelfs de teloorgang van de NAVO?
GEPROFETEERDE WEG NAAR VREDE
De Wereld van Morgen heeft lang geschreven over een Europese Beestmacht, beschreven in het boek Openbaring, waarbij tien koningen of nationale leiders betrokken zijn (Openbaring 17:12-13). Maar Bijbelse eindtijdprofetie geeft aan dat noch de NAVO, noch enige andere militaire macht in staat zal zijn om bestendige vrede in Europa te brengen of te handhaven. De Bijbel stelt in Jesaja 59:8 dat de mensheid “kromme paden” maakt en bewandelt en dat de mensheid de weg naar vrede niet kent. De Bijbel geeft ook de reden waarom: als volken vrezen en gehoorzamen wij God niet (Romeinen 3:17-18). We proberen vrede te brengen met behulp van superieure macht, en inderdaad is dit vaak het enige waar tirannen naar zullen luisteren ̶ maar het is niet de blijvende oplossing.
Jezus Christus, de Messias, zal terugkeren naar deze door oorlog verscheurde aarde om de vernietiging van de hele mensheid door botsingen in het Midden Oosten van grootmachten als Rusland, China en de Europese Beestmacht, op het hoogtepunt van de komende Grote Verdrukking, te voorkomen (Mattheüs 24:22). Hij zal de krachten van de NAVO of een andere menselijke macht niet gebruiken om ware vrede tot stand te brengen. Alleen de tussenkomst van de Vredevorst, die een verheerlijkt leger leidt van degenen die Hem vrezen en gehoorzamen, kan een catastrofale oorlog stoppen en een ongekende tijd van wereldvrede inluiden. Openbaring 17:14 zegt ons: “Zij [de misleide legers van de mensheid] zullen oorlog voeren tegen het Lam, maar het Lam – want Heere der heren is Hij en Koning der koningen – zal hen overwinnen, en zij die samen met Hem zijn, geroepenen, uitverkorenen en gelovigen.”
De almachtige God is de enige die echt weet hoe duurzame vrede tot stand te brengen, een feit dat de vele oprechte personen die in de NAVO dienen pas ten volle zullen kunnen ervaren in de toekomst. Voor meer informatie over de wereldgebeurtenissen die voor ons liggen, kunt u onze boekjes Het Beest van Openbaring en Armageddon en daarna … online lezen of daarvan een gratis exemplaar in papieren vorm bestellen.