Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Britain and the Role of the Stranger” (This Is London Calling) door Peter Nathan, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van maart 2022.
Het Verenigd Koninkrijk worstelt met een onopgeloste migrantencrisis. Duizenden wagen het om het gevaarlijke Kanaal vanuit Frankrijk over te steken, vaak in gammele en ongeschikte bootjes, in een wanhopige poging een nieuw en beter leven te vinden.
Het doet denken aan een tijd meer dan 80 jaar geleden, toen kleine schepen het wonder van Duinkerken mogelijk maakten. Rod McNair,presentator van Tomorrow’s World, sprak erover in zijn uitzending “The Miracle of Dunkirk,” die u online kunt bekijken op TomorrowsWorld.org. Gemobiliseerd om de British Expeditionary Forces [Britse Expeditie Strijdkrachten] van de ondergang op de stranden van Frankrijk te redden, brachten honderden vissers- en plezierboten duizenden soldaten van de kusten van Frankrijk naar Groot-Brittannië veilig thuis over de wonderbaarlijk rustige wateren in het Engelse Kanaal. Vandaag brengen honderden bootjes geen soldaten naar huis, maar brengen zij migranten naar een nieuw thuis in het Verenigd Koninkrijk.
GEVAARLIJKE OVERTOCHTEN
Wanneer we aan migranten denken, is het gemakkelijk om eerst aan de zuidgrens van de Verenigde Staten te denken, die de vorige Amerikaanse president met een muur hoopte af te sluiten. Maar migranten zijn ook in heel Europa prominent aanwezig.
Groot-Brittannië, dat van Europa wordt gescheiden door zo’n 33 verraderlijke kilometers water die ‘s werelds drukste scheepvaartroute vormt, heeft zijn eigen migrantencrisis. In 2021 hebben meer dan 27.000 migranten, voor zover bekend, dat water bevaren, soms in levensgevaarlijke kleine bootjes, slecht toegerust om de oversteek vanuit Frankrijk te maken – en dit zijn dus alleen nog maar degenen die zijn onderschept en geteld. Hoeveel anderen met succes de oversteek hebben gemaakt en het land zijn binnengeglipt, is onbekend, maar het aantal onderschepte migranten is drie keer zo hoog als het jaar daarvoor (“France says it is up to UK to solve Channel boat migrant crisis”, Financial Times, 2 december 2021). Voeg daarbij de vrachtwagens en treinen die vanuit Frankrijk door de Tunnel pendelen en die dikwijls worden gebruikt als middel voor migranten om onder het Kanaal door te sluipen, waarbij Groot-Brittannië duidelijk toont een kwetsbare grens te hebben.
De fysieke inspanning die alleen al wordt geleverd om de kusten van het Kanaal te bereiken, is ongelooflijk. Mensen steken te voet de Alpen over van Italië naar Frankrijk, zelfs in het holst van de winter en slecht toegerust voor deze taak. De gruwelverhalen die met deze reizen gepaard gaan zijn bijna gelijk aan die van de pioniers die de Rocky Mountains overstaken toen het westen van de V.S. in de negentiende eeuw werd gekoloniseerd. Steeds meer mensen die vanuit Frankrijk verder trekken, slagen niet in hun poging en verdrinken in de onstuimige wateren van het Kanaal. Gewetenloze tussenpersonen stellen boten ter beschikking die veel te klein zijn om het Kanaal over te steken, zelfs in de beste weersomstandigheden, en het wonder van Duinkerken wordt niet herhaald voor diegenen wier boten de ruwe zee niet aankunnen of het scheepvaartverkeer niet kunnen ontwijken.
De Britse regering heeft de Franse regering ongeveer € 65 miljoen betaald om de stroom migranten te helpen indammen. Toch lijkt Frankrijk niet in staat of niet bereid om in te grijpen. De Franse president Emmanuel Macron beweert dat de Fransen meer dan 1.552 mensensmokkelaars hebben gearresteerd en zo’n 44 smokkelaarsnetwerken hebben ontmanteld. Dat mag zo zijn, toch is het aantal migranten in 2021 toegenomen, wat aangeeft hoe groot het probleem is waarmee Groot-Brittannië wordt geconfronteerd.
WAAROM GROOT BRITTANNIË?
De meeste van deze migranten komen uit het Midden-Oosten en Afrika, en zij proberen te ontsnappen aan politieke, economische en sociale problemen aldaar (“Migrant crisis: Why do so many people head to the UK and where are they coming from?”, Evening Standard, 26 november 2021). Het National Audit Office [de nationale rekenkamer] schat dat er momenteel tussen de 600.000 en 1.200.000 migranten in Groot-Brittannië wonen (“Why do migrants cross the Channel to the UK and not stay in France?”, The Times, 26 november 2021). Het feit dat mensen door meerdere andere landen zijn gereisd om de kusten van Groot-Brittannië te bereiken, sluit de aanspraak op asiel uit, aangezien asiel had kunnen worden aangevraagd in welk land ze ook maar het eerst bereikten.
Sommige migranten hebben familiebanden met sommige huidige inwoners. Sommigen kiezen voor Groot-Brittannië omdat een klein beetje kunnen verstaan van het Engels hen het moeten leren van een totaal onbekende Europese taal bespaard. Afgezien van familiebanden en taal kan in het V.K. werk worden gevonden zonder de noodzaak van de in Europa vereiste identiteitsdocumenten.
Het vooruitzicht op een tijdelijke baan in de markteconomie van het Verenigd Koninkrijk en het gemak waarmee overheidsuitkeringen kunnen worden verkregen, maken het nog aantrekkelijker om te emigreren, ondanks de kosten van tot wel zo’n € 7.000 naar gezegd wordt per persoon om het Kanaal over te steken (“Why record Channel drownings are unlikely to deter migrants”, The Week, 26 november 2021). Hoewel de sociale uitkeringen van de overheid in Groot-Brittannië lager liggen dan in Europa, maakt de goede kans op tewerkstelling Groot-Brittannië tot een eerste keuze voor migranten die een nieuw leven willen opbouwen. Ann Widdecombe, een minister van Binnenlandse Zaken in eerdere regeringen van de Tories [de Conservatieve Partij], merkte op dat de Britse samenleving de gemakkelijkste in de westerse wereld is waarin een migrant kan verdwijnen (“Widdecombe lays out list of reasons why asylum seekers prefer UK to France in radio rant”, Express, 11 oktober 2021).
De huidige regering van Groot-Brittannië is gekozen om Brexit tot een goed einde te brengen. Een van de centrale elementen van dat doel was de controle over de Britse grenzen terug te krijgen en de immigratie te reguleren, zodat de werkgelegenheid in het Verenigd Koninkrijk voorbehouden zou zijn aan Britse burgers. Maar de situatie met de migranten maakt van elk van deze controlemaatregelen een aanfluiting.
Waar vinden we de basis voor een rechtvaardige behandeling van migranten, van wie sommigen tienduizenden dollars hebben betaald aan ‘regelaars’ om hen in staat te stellen alleen maar naar de verre kusten van het Kanaal te reizen – regelaars die zelfs nog meer zullen vragen om hen in staat te stellen hun beloofde land daadwerkelijk te bereiken?
DE ROL VAN DE VREEMDELING
God leerde het volk van het oude Israël om vreemdelingen met respect te behandelen, omdat zijzelf vreemdelingen waren geweest in Egypte (Exodus 22:21; Leviticus 19:33-34). Maar vreemdelingen moesten zich houden aan de wet die in Israël was ingesteld in plaats van hun eigen wetten en ideeën over aanbidding met zich mee te brengen (Leviticus 18:26-29). Hoewel er geen verslag is van een massale migratie in die tijd, zoals wij die vandaag de dag meemaken, werden deze oude condities niet alleen maar ingesteld voor de omgang met een enkel individu dat zo af en toe onder de Israëlieten leefde. Israël als natie werd gewaarschuwd dat, als zij er niet in zouden slagen hun God te gehoorzamen, de vreemdeling onder hen zou opstaan en over hen zou heersen – waarmee wordt aangegeven dat vreemdelingen in feite een aanzienlijk deel van de bevolking konden uitmaken (Deuteronomium 28:43-44).
Als afstammeling van het oude Israël, voert Groot-Brittannië al vele jaren een beleid dat immigratie heeft aangemoedigd, vooral vanuit het oude Rijk en nu de landen van het Gemenebest en de EU. Met de migratie is een grotere tolerantie voor religieus pluralisme meegekomen, waardoor in de loop der tijd een multiculturele samenleving is ontstaan waarin christelijke waarden steeds meer gemarginaliseerd zijn geraakt. Vandaag de dag is Mohammed, wanneer alle alternatieve spellingen bij elkaar worden opgeteld, de meest voorkomende naam voor een Britse jongen geworden (“Baby names: Is Muhammad the most popular?”, BBC, 26 september 2018).
We moeten niet verbaasd zijn om een fundamentele verschuiving te zien in nationale waarden, manieren van leven, en bevolking – precies zoals God voorspeld heeft. Als u meer wilt weten over dit onderwerp, vraag dan onze gratis publicatie De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën aan, of lees het online op wereldvanmorgen.nl.