Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Ancient Prophecies Are Coming Alive” door Gerald E. Weston, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van november-december 2024

.

We vinden deze gedurfde uitspraak in het Bijbelboek Jesaja: "Denk aan de dingen van vroeger, van oude tijden af, dat Ik God ben en niemand anders. Ik ben God, en er is er geen als Ik, Die vanaf het begin verkondigt wat het einde zal zijn, van oudsher de dingen die nog niet plaatsgevonden hebben; Die zegt: Mijn raadsbesluit houdt stand en Ik zal al Mijn welbehagen doen;" (Jesaja 46:9–10). Wat moeten we hiervan denken?

Vervulde profetie is een van de grote bewijzen dat de Bijbel meer is dan het werk van mensen, en dat hij werkelijk is wat hij beweert te zijn, namelijk het woord van God. Weinigen begrijpen vandaag de dag dat, wat duizenden jaren geleden geschreven werd, de geopolitieke gebeurtenissen in de 21e eeuw verklaart. Toch is dat precies wat we kunnen zien als we gewoon onze ogen openen.

Er wordt geschat dat maar liefst een derde van de Bijbel profetisch van aard is. Sommige mensen zijn vaag bekend met het boek Openbaring, en nog minder mensen begrijpen het. Anderen erkennen dat Jesaja, Jeremia en Ezechiël profeten waren, maar gaan ervan uit dat al hun geschriften voor de joden van weleer waren. Niets is minder waar, aangezien veel van hun profetieën voor de dagen die vóór ons liggen bedoeld zijn – en bepaald niet alleen voor de Joden bedoeld, zoals dit artikel zal laten zien.

Profetie is in bijna elk boek van het Oude en Nieuwe Testament te vinden. Jezus voorspelde de toekomst in Zijn gedetailleerde Olijfbergprofetie, opgetekend in drie van de evangelieverslagen. De apostelen Paulus en Petrus spraken profetisch over de eindtijdgebeurtenissen. Judas, halfbroer van Christus, schreef een korte profetische brief. Zelfs het boek Psalmen bevat profetie; kijk naar Psalm 2 als een van de vele voorbeelden.

Hoeveel mensen zijn zich ervan bewust dat het allereerste boek van de Bijbel, Genesis, vol profetie staat – en dat het meeste daarvan vandaag de dag tot leven komt? Het werd ongeveer 3500 jaar geleden geschreven en bevat enkele van de belangrijkste en meest relevante profetieën voor onze tijd, die ons helpen onze wereld te begrijpen.

 

Beloften aan Abrahams nakomelingen

Het boek Genesis introduceert een bepaalde man, Abram, in een context van beloften – profetieën – die duizenden jaren vóór hun vervulling gegeven werden. God gaf Abram deze belofte: "Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden" (Genesis 12:2-3). Veel belijdende christenen beseffen dat het laatste deel van die belofte, de zegen voor alle families en generaties van de wereld, de komende Messias, Jezus van Nazareth, voorzei. Maar er zit duidelijk meer in deze passage. Merk op dat God tegen Abram zei dat hij een groot volk zou worden, dat zijn naam groot zou zijn, en dat God hen zou zegenen die hem zegenden en zou vervloeken hen die hem vervloekten. Deze beloften werden niet in Christus en Zijn Kerk vervuld. Integendeel, ze hebben een veel bredere vervulling.

De beloften aan Abram, wiens naam later in Abraham veranderd werd, werden van de ene generatie aan de andere doorgegeven en op detailniveau uitgebreid. Over Abrahams kleinzoon Jakob lezen we: "Verder zei God tegen hem: Ik ben God, de Almachtige. Wees vruchtbaar en word talrijk. Een volk, ja, een menigte van volken zal uit u ontstaan; koningen zullen uit uw lichaam voortkomen" (Genesis 35:11). Hoewel de beloften aan Abraham duidelijk de komst van Christus omvatten, is het voor iedereen met een open geest even duidelijk dat deze beloften betrekking hadden op volken – in het bijzonder op 'een volk en een groep volken'. Waren dat slechts mooi klinkende woorden? Of zat de God van de Schepping erachter? En als Hij erachter zat, wat bedoelen ze dan? U dient het antwoord te weten. De waarheid is dat het onmogelijk is om betekenis te geven aan wat er vandaag de dag in onze tijd gebeurt als u deze beloften die onze moderne wereld beïnvloeden niet begrijpt.

Tegen het einde van Genesis leren we de oorsprong van dat ene volk en de groep volken die zouden ontstaan kennen. Zoals Bijbelstudenten weten had Jakob – wiens naam in Israël veranderd werd – twaalf zonen. Zijn favoriete zoon was Jozef, maar jaloezie bracht Jozefs broers ertoe hem als slaaf te verkopen en hun vader te misleiden door hem te doen denken dat hun broer door een wild beest was gedood.

Jozef belandde in Egypte, waar hij door een reeks opmerkelijke gebeurtenissen grote bekendheid verwierf. Jaren later leerde vader Israël de waarheid kennen en ontmoette zijn zoon in Egypte tijdens een werkelijk onder tranen verlopende hereniging. We lezen een zeer diepgaande profetie. Door een vreemde gang van zaken adopteerde Jakob – dat wil zeggen Israël – de twee zonen van Jozef als de zijne.

 

Welnu, de  twee zonen die jij in Egypte hebt gekregen voordat ik hierheen kwam, zullen als mijn eigen zonen gelden: Efraïm en Manasse stel ik op één lijn met Ruben en Simeon.”, “de Engel, die mij heeft bevrijd van alle onheil, hij geve deze jongens zijn zegen. Moge mijn naam door hen voortleven, en ook die van mijn voorouders Abraham en Isaak, en mogen zij zich over de hele aarde uitbreiden. (Genesis 48:5, 16, NBV ’04)

 

Interessant is dat er gezegd wordt over het volk dat de naam Israël draagt: "mogen zij zich over de hele aarde uitbreiden.” Waar zijn zij vandaag? Is iedereen daarvan uitgestorven? Of werden ze door de Joden geabsorbeerd, zoals velen aannemen? In feite kunnen dit geen Joden zijn, aangezien de Joden afstammelingen zijn van Jozefs broer Juda. Bedenk dat het Juda was die zijn broers ervan overtuigde dat het geen nut had om hun broer Jozef te doden.

Hierna zegende Jakob Efraïm en Manasse tijdens een ongebruikelijke ceremonie, waarbij hij zijn handen op het hoofd van elk van beide geadopteerde zoons legde en voorzei wat er van hen zou worden. Daarbij kruiste hij zijn armen over elkaar en legde zijn rechterhand op Efraïm, wat de grotere zegen symboliseerde, en legde zijn linkerhand op Manasse. Jozef protesteerde toen hij besefte wat er gebeurde, omdat hij dacht dat zijn vader een fout maakte. "Maar zijn vader weigerde het en zei: Ik weet het, mijn zoon, ik weet het. Ook hij [Manasse] zal tot een volk worden, ook hij zal aanzien krijgen; maar toch zal zijn jongste broer [Efraïm] meer aanzien krijgen dan hij, en zijn nageslacht zal tot een grote menigte van volken worden" (vers 19).

Hier staat het: de belofte die jaren eerder aan Jakob gegeven werd – van één enkele grote natie en een groep naties – wordt nu duidelijk. Deze belofte was niet aan de Joden gericht, noch aan Jakobs eerstgeboren Ruben, noch aan enige van zijn andere zonen. De belofte van een grote natie en een groep naties behoorde toe aan de twee zonen van Jozef. Sommigen geloven dat de natie en  groep van naties ontstond toen tien stammen zich afsplitsten van Juda en Benjamin en zo het huis van Israël en het huis van Juda vormden, maar dit is onjuist. De belofte van een grote natie en een groep naties was nooit aan de Joden gericht, noch aan enige der andere stammen van Israël. Het was alleen voor de stam van Jozef – in het bijzonder voor zijn twee zonen. Hoe komt het dat zo weinigen deze eenvoudige waarheid van de Bijbel begrijpen?

 

‘Aan het einde van de dagen’

Voordat hij stierf riep Israël alle twaalf zonen bijeen en voorspelde wat er in de laatste dagen van hen zou worden – ruim 3.700 jaar in de toekomst. "Daarop riep Jakob zijn zonen en zei: Verzamel jullie, dan maak ik jullie bekend wat jullie in later tijd [lett. “aan het einde van de dagen] overkomen zal. Kom bijeen en luister, zonen van Jakob, luister naar Israël, jullie vader" (Genesis 49:1–2).

Israël voorspelde vervolgens wat er ‘aan het einde van de dagen’ van de nakomelingen van zijn twaalf zonen zou worden. Deze profetieën worden niet vervuld door de Joden, behalve de profetie die Jakob aan zijn zoon Juda gaf. Laten we dus met die zoon beginnen. Wat profeteerde Jakob voor de Joden aan het einde van het tijdperk?

 

Juda, jij bent het, jou zullen je broers loven! Je hand zal rusten op de nek van je vijanden; voor jou zullen de zonen van je vader zich neerbuigen. Juda is een leeuwenwelp; van je prooi ben je opgestaan, mijn zoon. Hij heeft zich gekromd, zich als een leeuw neergelegd, en als leeuwin; wie zal hem doen opstaan? De scepter [d.i. ‘heerschappij’] zal van Juda niet wijken en evenmin de heersersstaf van tussen zijn voeten, totdat Silo [de Messias] komt, en Hem zullen de volken gehoorzamen. (Genesis 49:8–10)

 

Kwam de Messias niet voort uit de Joden, precies zoals ruim 1.700 jaar van tevoren voorzegd was? Laat de auteur van het boek Hebreeën dat beantwoorden: "Het is immers overduidelijk dat onze Heere van Juda afstamt, over welke stam Mozes niets gezegd heeft in verband met het priesterschap" (Hebreeën 7:14). En zal Hij niet terugkeren in de nabije toekomst?

Merk ook op dat de Joden in de laatste dagen grote militaire macht zouden uitoefenen. Was dit een gelukkige gok van Jakob? Of werd dit geïnspireerd door dezelfde God die "vanaf het begin verkondigt wat het einde zal zijn, van oudsher de dingen die nog niet plaatsgevonden hebben;"? Laat degenen die ogen hebben om te zien vandaag naar het Midden-Oosten kijken. Hebben de Joden niet hun handen op de nek van hun vijanden? Is het niet beter die niet te provoceren? Beste vrienden, dit is niet altijd zo geweest, maar vandaag, aan het einde van het tijdperk, is het wel zo.

Andere profetieën hebben bevestigd dat er in de laatste dagen een Joodse staat zou zijn, waarbij de Joden de controle over Jeruzalem zouden hebben. Dit was gedurende het grootste deel van 1.900 jaar niet het geval. Toch zien we Jeruzalem tegenwoordig als een netelig probleem voor alle volkeren, midden in een Joodse staat, en vrijwel de hele wereld die zich tegen de Joden keert. "Zie, Ik ga Jeruzalem maken tot een bedwelmende beker voor alle volken rondom, ja, ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. Op die dag zal het gebeuren dat Ik Jeruzalem zal maken tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken. Allen die hem optillen, zullen zichzelf zeker diepe sneden toebrengen, en al de volken van de aarde zullen zich tegen haar verzamelen" (Zacharia 12:2-3).

Merk ook op dat Zacharia de profetie van Jakob over de militaire bekwaamheid van de Joden in de laatste dagen bevestigt. "Op die dag zal Ik de leiders van Juda maken als een vuurbekken in een stapel hout en als een brandende fakkel in een graanschoof. Rechts en links zullen zij al de volken rondom verteren en Jeruzalem zal nog op zijn plaats blijven, in Jeruzalem" (Zacharia 12:6). Zacharia 14 zegt hoe de hele wereld zich tegen de Joden zal opstellen vóór de tweede komst van de Messias. Open uw Bijbel en lees Zacharia 14 zelf!

 

Hoe zit het met Ruben?

Als Jakobs beloften voor de Joden juist zijn, hoe zit het dan met enkele van de andere zonen van Israël in de eindtijd? Er is niet genoeg ruimte in dit artikel om ze allemaal te behandelen, maar bijzondere aandacht verdient Israëls eerstgeborene, Ruben. De eerstgeboorterechtzegeningen van grote nationale rijkdom en macht, van een grote natie en een groep naties hadden naar Ruben moeten gaan, maar dat gebeurde niet. Waarom niet? Jakob legde uit: "Ruben, jij bent mijn eerstgeborene, mijn kracht en de eerste vrucht van mijn mannelijkheid, de voortreffelijkste in hoogheid en de voortreffelijkste in sterkte. Onstuimig als het water als je bent zul je niet de voortreffelijkste zijn, want je bent het bed van je vader ingeklommen, en toen heb je het geschonden. Hij is mijn sponde ingeklommen!" (Genesis 49:3-4). Een aantal hoofdstukken eerder lezen we over de diskwalificerende zonde van Ruben: "En het gebeurde, toen Israël in dat land woonde, dat Ruben ging en met Bilha sliep, de bijvrouw van zijn vader; en Israël kwam dat te weten…" (Genesis 35:22).

Ja, Ruben zou grote waardigheid en macht hebben, maar hij was onstabiel en beging een grote zonde. Deze eigenschappen zijn doorgegaan via zijn nakomelingen, met enorme gevolgen welke in een passage in de Bijbel uitgelegd worden die bijna universeel veronachtzaamd wordt: "De zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israël – hij was namelijk de eerstgeborene, maar omdat hij het bed van zijn vader geschonden had, is zijn eerstgeboorterecht aan de zonen van Jozef [Efraïm en Manasse], de zoon van Israël, gegeven, maar niet zo, dat deze in het geslachtsregister als eerstgeborene werd ingeschreven, want Juda werd machtig onder zijn broers, en een uit hem werd tot vorst, [een lijn van koningen die culmineerde in de Messias], maar het eerstgeboorterecht was van Jozef –" (1 Kronieken 5:1-2).

Zijn dit niet meer dan mooi klinkende woorden die voor ons vandaag geen enkele betekenis hebben? Of kunnen ze ons helpen ‘de laatste dagen’ volledig te begrijpen? Zoals al is aangetoond, worden deze gedetailleerde profetieën voor de Joden op dit moment vervuld – zo’n 3.700 jaar later! Het is voor elk geïnformeerd mens moeilijk om dit te ontkennen. Hoe zit het dan met Ruben? Waar is hij te vinden aan het einde van het tijdperk?

Weinigen beseffen tegenwoordig dat de Joden slechts een klein deel van Israël vormen. En nog minder mensen realiseren zich dat de profetieën die Israël (Jakob) met betrekking tot zijn zonen uitsprak voor de tijd van het einde serieus genomen moeten worden. Het negeren van deze feiten betekent daadwerkelijk het negeren van de geldigheid van de Bijbel! Ofwel deze beloften zijn waar, of men kan niet op de Bijbel vertrouwen als het woord van God. Dus nogmaals: waar is Ruben te vinden in de huidige wereld?

Frankrijk staat bekend om zijn 'excellente voornaamheid… en macht'. Kijk niet verder dan Versailles en het Louvre. Het land munt uit in cultuur en veel chef-koks gaan in Frankrijk naar school omdat de Franse keuken over de hele wereld beroemd is. De Olympische Spelen van 2024 in Parijs herinnerden ons eraan dat ze weten hoe ze een show moeten opzetten (daarover straks meer). Maar hoe zit het met 'macht'? Frankrijk was een belangrijke koloniserende macht, samen met de Britten, Spanjaarden en Nederlanders. Napoleon regeerde voor een korte tijd over een groot deel van Europa. En tegenwoordig wordt aangenomen dat het Franse leger het vierde grootste ter wereld is, na Rusland, de Verenigde Staten en China. Toch heeft Frankrijk nooit de grootsheid van de Britse en Amerikaanse volkeren bereikt, en is het nooit in de buurt gekomen van de Engelse of Amerikaanse suprematie. Wanneer het om directe confrontaties ging, eindigde Frankrijk vaak op de tweede plaats, of het nu in Waterloo was (waarmee een einde kwam aan de poging van Napoleon om Europa te overheersen) of op de vlakten van Abraham (een beslissende slag die de Fransen er uiteindelijk toe bracht Oost-Canada aan de Britten af te staan).

Tegelijkertijd heeft Frankrijk altijd een affiniteit met Groot-Brittannië en vooral met Amerika gehad. De Fransen hebben Amerika geholpen tijdens zijn revolutie tegen de Engelsen. Het was Frankrijk dat Amerika het Vrijheidsbeeld schonk. En Groot-Brittannië en Amerika kwamen Frankrijk te hulp in twee wereldoorlogen. Conflicten tussen deze landen gaan over wie bovenaan staat, en Groot-Brittannië en Amerika komen meestal als eerste uit de strijd. De belofte van grote macht en agrarische rijkdom, beschreven in Genesis 49:22–26 en Deuteronomium 33:13–17, zou in plaats daarvan naar de zonen van Jozef gaan: Efraïm (de naties van Britse afkomst) en Manasse (de Amerikanen). Rubens eerstgeboorterecht werd aan de zonen van Jozef [Efraïm en Manasse] gegeven, zoals we boven in 2 Kronieken 5:1 lazen. En wat was het dat er aan de zonen van Jozef werd gegeven? Een grote natie en een grote groep van naties!

De openingsceremonie van de Olympische Spelen van 2024 in Parijs illustreerde wat Jakob voorzag  voor Ruben: instabiliteit en losse seksuele waarden. Velen waren geschokt door de schijnbare parodie op het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci, in een voorstelling in Parijs met godslasterlijke en seksuele losbandigheid – eveneens  te zien in andere aspecten van de openingsceremonie. Van alle noordwestelijke landen van Europa vervult Frankrijk op unieke wijze Israëls profetie voor de stam Ruben in de laatste dagen.

 

Hoe zit het met Jozef?

Jakobs profetieën voor de eindtijd over zijn twaalf zonen zijn over het algemeen vrij kort – slechts een paar zinnen – maar hij geeft veel ruimte aan Jozef, de ontvanger van de beloften aangaande het eerstgeboorterecht. We hebben ons geconcentreerd op Juda en Ruben, maar de beloften aan Juda zijn van groot belang, omdat ze voorspellen dat de Messias uit zijn stam zou komen en dat Christus bij Zijn tweede komst de Joodse staat van de eindtijd – en in feite de hele mensheid –van totale vernietiging zal redden. Ruben is belangrijk omdat hij de eerstgeboorterechtbeloften van nationale rijkdom had moeten ontvangen via een grote natie en een groep naties, maar hij werd gediskwalificeerd. Dus komen we nu bij de stam aan wie deze beloften van eerstgeboorterecht wel gegeven werden: Jozef. Hier is hoe de Bijbel de stam van Jozef ‘in de laatste dagen’ beschrijft:

"Jozef is een jonge vruchtbare boom, een jonge vruchtbare boom bij een bron. Elk van zijn takken loopt over de muur [hij zal zich over de aarde verspreiden]. Boogschutters hebben hem verbitterd, beschoten en hem gehaat [hij zal veel vijanden hebben], maar zijn boog bleef gespannen; zijn armen en handen bleven soepel door de handen van de Machtige van Jakob, – vandaar dat Hij de Herder is, de rots van Israël  ̶  door de God van je vader, Die je zal helpen, en door de Almachtige, Die je zal zegenen met zegeningen uit de hemel van boven, met zegeningen uit de watervloed, die beneden ligt, met zegeningen van borsten en baarmoeder. De zegeningen van je vader gaan de zegeningen van mijn vaderen te boven, tot aan de begerenswaardigheid van de eeuwige heuvels. Zij zullen zijn op het hoofd van Jozef, ja, op de schedel van de gewijde onder zijn broers" (Genesis 49:22-26).

Evenals Jakob over zijn twaalf zonen profeteerde, zo deed ook Mozes – en ook Mozes besteedde vervolgens meer tijd aan het beschrijven van de zegeningen van het eerstgeboorterecht die niet naar Ruben zouden gaan, noch naar de Joden, maar naar hun broer Jozef, van wie hij dit zei:

 

… Moge zijn land door de HEERE gezegend zijn, met het beste van de hemel, met dauw, en met het beste van de watervloed die beneden ligt; met de beste opbrengst van de zon, en met het beste wat de maan voortbrengt; met het voornaamste van de aloude bergen, en met het beste van de eeuwige heuvels; met het beste van de aarde en haar volheid, en met de goedgunstigheid van Hem Die in de doornstruik woonde. Laat het komen op het hoofd van Jozef, ja, op de schedel van de gewijde onder zijn broers! Hij heeft de pracht van de eerstgeborene van zijn rund, en zijn horens zijn horens van de wilde os; daarmee zal hij volken stoten, allemaal, tot aan de einden der aarde…. (Deuteronomium 33:13–17)

 

Het is moeilijk om de Britse en Amerikaanse volkeren niet te herkennen in deze beschrijving van ongeëvenaarde natuurlijke rijkdom. En als we moeten zoeken naar twee broers wier nakomelingen één grote natie en een groep naties zouden vormen – waar dan ook in de geschiedenis, laat staan in de tijd van het einde – wie zou er dan nog meer aan deze beschrijving kunnen voldoen? We noemen de Britten en Amerikanen vaak 'neven', maar 'broers' is een geschiktere aanduiding. Wie waren het die hun vijanden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog naar de uiteinden van de aarde duwden? Wie anders heeft zo'n overvloedige landbouw- en minerale rijkdom ervaren als niet alleen de Amerikanen, maar ook de volkeren van Britse afkomst in Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika?

Helaas hebben alle zonen van Jakob Gods zegeningen verspild, Hem als hun Schepper verworpen, Zijn wetten de rug toegekeerd en Zijn inzettingen veracht. Het resultaat is een ramp voor Zijn eerstgeboortevolk, evenals voor de andere zonen van Jakob (Leviticus 26:14-39). "De vreemdeling die in uw midden is, zal hoger en hoger boven u uitstijgen, maar u zult lager en lager neerdalen" (Deuteronomium 28:43). Zijn we zo blind dat we dit niet vóór onze ogen kunnen zien gebeuren? Het is geen toeval dat de Israëlitische naties miljoenen illegale immigranten in hun land zien wonen.

Voor meer informatie over dit onderwerp kunt u een gratis exemplaar bestellen van De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën. Het behandelt veel meer details dan dit artikel in de toegestane ruimte doen kan. Deze profetieën zijn er voor iedereen die genoeg nieuwsgierigheid heeft om zich erin te verdiepen en ogen heeft om het voor de hand liggende te zien. Terwijl onze wereld op een catastrofe afstevent, laten de profetieën in de Bijbel ons meer zien dan alleen de narigheid uit het verleden;  ze laten ons niets minder zien dan van tevoren geschreven geschiedenis.

Dezelfde God die ooit krachtig beweerde dat Hij vanaf het begin het einde verkondigt, leidt ook nu nog de wereldgebeurtenissen volgens Zijn onveranderlijke plan. Als we willen begrijpen waar onze wereld naartoe gaat – als we enige zekerheid willen hebben over waar onze naties de komende dagen mee te maken zullen krijgen – hebben we geen andere keuze dan het belang van deze profetieën te omarmen. We leven in een tijd van mondiale onrust, en in zulke tijden is het erkennen van de relevantie van Gods geïnspireerde woord van vitaler belang dan ooit, evenals werkelijk te proberen Gods doel met de mensheid te leren kennen.