Jeruzalem is de belangrijkste stad in de wereld. De Bijbel toont aan dat het omliggende gebied – het Midden-Oosten – uiteindelijk zal exploderen in een wereldoorlog.

Weet u wat de Bijbel onderwijst over de climax
in de eindtijd van wereldgebeurtenissen in dat gebied?

U zult verrast zijn!

Eindtijd profetieën focussen zich op dramatische gebeurtenissen in het Midden-Oosten, maar kunt u de tekenen herkennen die leiden tot de terugkeer van Jezus Christus? Het Midden-Oosten is al decennialang in voortdurende beroering, en velen die het wereldnieuws volgen vragen zich af wat het volgende is dat er gaat gebeuren. Toch zijn er maar enkelen die zich realiseren dat Bijbelprofetie op voorhand uitleg geeft over de wereldschokkende gebeurtenissen die zullen leiden tot een toename van conflicten en tot grotere rampen in de regio – uiteindelijk tot Wereldoorlog III en de terugkeer van Christus!

De Bijbel schetst de gebeurtenissen in de eindtijd die leiden tot de terugkomst van Jezus Christus. Wat er in het Midden-Oosten gebeurt, naarmate Zijn terugkomst naderbij komt, zal uw leven en de levens van iedereen op aarde beïnvloeden. Het begrijpen van die gebeurtenissen zal u helpen om actie te ondernemen voor het welzijn van uw gezin. U kunt ontkomen aan de geprofeteerde rampen en oordelen (Lukas 21:36) die over een oorlogvoerende en God-provocerende wereld komen.

Het Midden-Oosten lijkt de wereld een voortdurende stroom van slecht nieuws te brengen. Bijbelprofetie laat zien dat dit slechte nieuws zal voortduren tot de terugkomst van Jezus Christus. Maar als de wereld eenmaal Armageddon in het Midden-Oosten overleeft, zal er een tijd van goed nieuws volgen. Jeruzalem zal dan haar naam waarmaken: Stad van Vrede. Een duizendjarig rijk van vrede en voorspoed is op komst onder de heerschappij van de Messias. Als Koning der koningen zal Jezus Christus de aarde vanuit Jeruzalem met gerechtigheid en rechtvaardigheid regeren en alle landen op aarde zullen een nieuwe manier van leven leren – de weg naar vrede.

Maar eerst moet het Midden-Oosten door de komende moeilijke tijden heen.

Door de geschiedenis heen heeft de menselijke natuur naar oorlog gekeken als de laatste scheidsrechter in geschillen. De apostel Paulus deed een diepgaande uitspraak: “… de weg van de vrede hebben zij niet gekend. De vreze Gods staat hun niet voor ogen” (Romeinen 3:17-18). Meer dan een miljoen mensen werden in de oorlog tussen Iran en Irak van 1980-1988  gedood. Nog eens duizenden en duizenden meer stierven in de Perzische Golfoorlog en Operatie Desert Storm in 1990-1991. Nauwelijks een decennium later raakte de Verenigde Staten weer financieel en militair verstrikt in een conflict met Irak, wat aanleiding gaf tot vragen over de militaire en politieke beweegredenen voor de actie van de V.S., en nog eens duizenden doden meer tot gevolg had en zorgwekkend verlies in internationaal aanzien voor de natie. Daarna leidde de Arabische Lente tot rellen, opstanden, terrorisme en oorlogen van Egypte tot Syrië tot Irak. Tegen het jaar 2015 schatten de Verenigde Naties dat meer dan 220.000 Syriërs in het Syrische conflict waren overleden. En door voortdurende wreedheden van Al Qaida en de Islamitische Staat (IS) zijn grote delen van het Midden-Oosten hierin verwikkeld geraakt aangezien IS pogingen onderneemt om een Islamitisch Kalifaat op te richten.

Zullen er nog meer oorlogen zijn in het Midden-Oosten? Helaas is het antwoord hierop ja. Uw Bijbel openbaart dat daar zelfs nog meer regionale oorlogen zullen zijn wat zal leiden tot wat, in het algemeen, Armageddon wordt genoemd. Jeruzalem zal een brandpunt van conflicten zijn.

Arabieren en Israëli’s zijn al in oorlog sinds de moderne staat Israël werd opgericht. De vrede is vaak uitgeroepen in het gebied, maar is nooit gerealiseerd. Bijna 40 jaar nadat de Egyptische President Anwar Sadat de wereld hoop gaf door naar Israël te vliegen om een indrukwekkend vredesvoorstel aan te bieden, is het proces, dat hij hoopte aan te wakkeren, tot stilstand gebracht, zo niet gestopt. Tegenwoordig is er weinig menselijk vooruitzicht op blijvende vrede tussen de landen in het Midden-Oosten.

De Bijbel openbaart dat dit duizenden jaren oude conflict tot een vreedzame oplossing zal komen in de niet al te verre toekomst. Maar voordat deze oplossing bereikt is zal er nog veel bloed vergoten worden, en zal de mensheid door een tijd van oorlog en lijden heen gaan op een schaal die ongekend is in de menselijke geschiedenis.

Begrip van Bijbelprofetie over het Midden-Oosten kan ons hoop en troost geven, zelfs bij de escalatie van de huidige crisis. De Bijbel is vol informatie die ons kan helpen het huidige conflict in het Midden-Oosten te zien in het licht van Gods plan voor de wereldgebeurtenissen in de eindtijd. De Bijbel bespreekt veel details die onbekend zijn bij de wereldpolitici en beleidsmakers. Zoals wij zullen zien openbaart deze wat de betekenis is van de oude rivaliteit tussen Abrahams kleinzonen Jakob en Ezau voor het huidige conflict in het Midden-Oosten. De Bijbel ontmaskert ook veel populaire maar valse leringen met betrekking tot de rol van Rusland in de eindtijdprofetie. De Bijbel geeft een overzicht van de sleutelfiguren in de eindtijdprofetie – inclusief het beest, de valse profeet en de koning van het Noorden – en de laatste fase van Wereldoorlog III, zoals we later zullen zien in dit boekje.

Bijbelprofetie heeft van te voren veel belangrijke feiten en bijzonderheden geopenbaard die ons kunnen helpen ons voor te bereiden op de gevaarlijke en uitdagende tijden die voor ons liggen, als we ernaar streven het gebod van Jezus Christus om te waken en te bidden te gehoorzamen, nu de eindtijdgebeurtenissen naderbij komen (Markus 13:33). En hij openbaart de essentiële rol van Jeruzalem – een stad met een opmerkelijk verleden en zelfs een nog opmerkelijker toekomst – als het middelpunt van veel eindtijdgebeurtenissen en -profetieën.

Jeruzalem – Heilige stad voor drie religies

Jeruzalem (in het Arabisch al-Quds genaamd, de heilige) is een gewijde plaats voor de drie belangrijkste monotheïstische religies: het christendom, het judaïsme en de islam. Dientengevolge is het sinds eeuwen een middelpunt van conflicten geweest.

Veroverd vóór de geboorte van Christus door de Romeinen was het in handen van Byzantijnse heersers toen het ten prooi viel aan een moslimleger geleid door kalief Umar in 638. In 1071 namen de Seltsjoekse Turken de macht over in Jeruzalem en gaven – door het afsnijden van pelgrimroutes uit het Westen – de aanzet tot de eerste kruistocht. Deze kruistocht bracht Jeruzalem onder westers gezag in het Latijnse Koninkrijk van Jeruzalem, dat de stad behield van 1099 tot 1187, toen Saladin Jeruzalem heroverde voor de islam. Latere kruistochten brachten Jeruzalem voor korte tijd onder westers gezag van 1229 tot 1239 en van 1243 tot 1244, toen het werd geplunderd door de Tataren. In 1247 viel de stad in handen van de Egyptische Mammelukken onder wier gezag het bleef tot 1517, toen de Ottomaanse sultan Selim I de stad veroverde.

Jeruzalem bleef onder Ottomaans gezag voor bijna exact vier eeuwen. In 1917, tijdens de Eerste Wereldoorlog, versloegen Generaal Allenby en het Britse leger de Ottomaanse Turken en trokken de stad binnen. In november van dat jaar vaardigde de Britse regering de Balfour-declaratie uit, die het Britse voornemen bekend maakte om een joods thuisland in Palestina te vestigen, met dien verstande dat “niets gedaan zal worden wat de burgerlijke en religieuze rechten van bestaande niet-joodse gemeenschappen in Palestina zal kunnen schaden”.

In 1947 verdeelden de Verenigde Naties Jeruzalem en de stad werd verdeeld tussen Arabisch en joods gezag. In mei 1948 verklaarde premier David Ben-Goerion Israël tot een onafhankelijke staat. Israël verdedigde zich succesvol tegen de aanval van de Arabische Liga. Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 veroverde Israël heel Jeruzalem en plaatste het voor de eerste keer sinds de Romeinse vernietiging in 70 n. Chr. volledig onder joodse heerschappij.

De toekomst van de wereld is sterk afhankelijk van de toekomst van deze stad. Voor de joden is Jeruzalem de stad van de grote profeten en was het de hoofdstad van het koninkrijk Israël en Juda onder koning David en zijn zoon koning Salomo. De eerste en tweede tempel waren het centrum van verering tot de vernietiging van de stad door de Romeinen in 70 n. Chr. Jeruzalem is ook, na de steden Mekka en Medina, de derde meest heilige stad van de islam. De Omar moskee – ook de Rotskoepel genoemd en voltooid in 691 n. Chr. – domineert tegenwoordig de Tempelberg. De Arabische naam voor de heilige plaats is al-Haram as-Sharif, wat betekent het edele heiligdom. Moslims geloven dat het de plaats markeert waar Abraham zijn zoon Ismaël (niet Izak, zoals de Bijbel zegt) offerde en vanwaar naar gezegd werd Mohammed naar de hemel was opgestegen. Christenen vereren de stad als de plaats waar hun Verlosser in de tempel onderwees – en later werd gekruisigd. Christenen geloven dat Jezus zal terugkeren om Zijn Koninkrijk te vestigen, met Jeruzalem als wereldhoofdstad.

De Tempelberg is een middelpunt voor moslims en joden die in het Midden-Oosten al meer dan 1300 jaar met elkaar overhoop liggen, vanaf de tijd dat een Arabische koopman, Mohammed genaamd, 1200 km ten zuidoosten van Jeruzalem de islamitische religie stichtte. De islamitische Rotskoepel staat nu waar volgens de traditie eens de tempel van Salomo stond. Joden is het niet toegestaan om op de Tempelberg zelf te bidden, om welke reden ze naar de Westelijke Muur – of Klaagmuur – aan de voet van de Tempelberg komen om te bidden. Veel Joden verlangen ernaar om een religieuze aanwezigheid op de Tempelberg zelf te hebben.

Op 13 september 1993 was de hoop op vrede hooggespannen toen Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie [PLO]een beginselverklaring tekenden in Washington D.C.. Waarnemers waren zo bemoedigd door deze ontwikkeling dat de Nobelprijs voor de vrede in 1994 werd toegekend aan de Palestijnse leider Yasser Arafat, premier Shimon Peres van Israël en Yitzhak Rabin, minister van Buitenlandse Zaken van Israël, gezamenlijk.

In mei 1994 tekenden Israël en de Palestijnen een tijdelijke overeenkomst die leidde tot toenemend Palestijns zelfbestuur op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Het vredesproces werd helaas in november 1995 de grond ingeboord, toen een Israëlitische extremist de Israëlitische premier Yitzhak Rabin vermoordde. Net een week voor zijn dood had Rabin aan journalisten verteld, dat hij van plan was door te gaan met onderhandelingen met Syrië.

De dood van Rabin zette een domper op het vredesproces. Toch hoopten Israëli’s en Palestijnen nog door te onderhandelen vrede te bereiken. Het Wye River Memorandum, getekend in oktober 1998, probeerde de tijdelijke overeenkomst van 1995 uit te voeren en had een streefdatum in mei 1999 voor ogen voor een uiteindelijke oplossing van het Israëlisch-Palestijns conflict. Maar er kon geen oplossing gevonden worden. De topconferentie van juli 2000 in Camp David, bijeengeroepen door president Bill Clinton van de Verenigde Staten, slaagde er niet in een uiteindelijke vredesovereenkomst op te stellen – en onderstreepte de bittere waarheid dat zowel Israël als de Palestijnen Jeruzalem als hun exclusieve hoofdstad beschouwen en niet willen dat de ander onbelemmerd bestuur heeft over deze historische stad.

In september 2000, toen hij nog oppositieleider was, bezocht premier Ariel Sharon de Tempelberg en lokte Palestijnse protesten uit. Toen het geweld escaleerde werden honderden Palestijnen en tientallen Israëli’s gedood of gewond. Het was het ergste geweld in het gebied in vier jaar. Pogingen van de V.S. om Israël en de Palestijnen te verzoenen bleken zonder succes. Toen Sharon, een sleutelfiguur in veel militaire operaties van Israël over de jaren, premier werd, zwoeren vele Arabieren hun oppositie tegen de staat Israël op te voeren. Het religieuze conflict dat in Jeruzalem was ontbrand, deed de intifada (Arabisch voor opstand) weer oplaaien, waardoor het geweld zich verspreidde door het hele gebied.

Sinds 2001 hebben zelfmoordcommando’s regelmatig Israëli’s aangevallen, die op hun beurt hebben gereageerd met militair geweld op de Westelijke Jordaanoever, en ondanks incidentele periodes van relatieve rust blijven de cycli van geweld escaleren. Eén zo’n poging van na 9-11 vond plaats in maart 2002 toen de regering van president George W. Bush Resolutie 1397 doordrukte, waarin de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een einde aan het Israëlisch-Palestijnse geweld eiste en, voor de eerste keer, opriep tot een Tweestatenoplossing voor het conflict.

Maar de hoop op een duurzame vrede zou van korte duur blijken te zijn, en slechts een paar jaar later werd Israëls ergernis onder woorden gebracht in een brief uit 2004 van de toenmalige premier Ariel Sharon aan de toenmalige president Bush die concludeerde: “Er bestaat geen Palestijnse partner met wie we tot een vreedzame oplossing kunnen komen.” Ongeacht Sharons frustratie en gebrek aan vertrouwen in het zogenaamde vredesproces, trok hij in 2005 alle Israëlische veiligheidstroepen uit de Gazastrook terug en ontmantelde hij alle nederzettingen.

Een paar jaar later bleek uit een Gallup-enquête in 2013 dat 70 procent van de Palestijnen op de Westoever voorstander waren van een Tweestatenoplossing met een verdeeld Jeruzalem (een idee van Bijbelse betekenis, dat later zal worden besproken). Maar een enquête uit 2014 van Haaretz liet zien dat slechts 35 procent van de Israëli’s ingestemd had met het idee van het afstaan van het bestuur van de helft van Jeruzalem aan de Palestijnen.

Het grootste deel van 2013 en de eerste helft van 2014 zag geen raketaanvallen door Hamas op Israël, en eerste minister Netanyahu merkte in maart 2014 op dat het totale aantal inkomende raketaanvallen de laagste in tien jaar was. Maar de spanningen bleven, het stenengooien ging door en enige raketbeschietingen. Al snel strandden de vredesbesprekingen en ten slotte smeedde Mahmoud Abbas, toen president van Palestijnse Autoriteit, een alliantie met Hamas, die leidde tot de totale ineenstorting van de vredesonderhandelingen. De situatie verslechterde snel, met als hoogtepunt de ontvoering en moord op drie Israëlische tieners in juni 2014, gevolgd door een maand van voortdurende raketbeschietingen vanuit Gaza op Israël. In juli 2014 lanceerde Israël een machtige militaire operatie in de door Hamas bestuurde Gazastrook, en na zeven weken van intense Israëlische bombardementen, Palestijnse raket tegenaanvallen en grondgevechten, werden bijna 17.000 huizen verwoest en werden bijna 2500 mensen gedood.

Het bouwen van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever gaat door en de New York Times schrijft: “Het grootste deel van de wereld beschouwt de nederzettingen in de door Israël bezette Westoever als een schending van het internationaal recht. De Palestijnen zijn voornemens een staat vestigen op het land dat Israël in beslag genomen heeft van Jordanië in de oorlog van 1967. De regering Obama heeft de nederzettingen als ‘onwettig’ beschreven” (30 januari 2015).

Bovendien meldde de Associated Press: “Tegenwoordig wonen meer dan 350.000 Israëli’s op de Westelijke Jordaanoever en nog eens 200.000 in Oost-Jeruzalem. De Palestijnen willen beide gebieden – veroverd door Israël in de Midden-Oosten oorlog van 1967 – aan hun toekomstige staat toevoegen” (ABC News, 5 februari 2015).

Broeinest van terreur

Of het nu de voortdurende strijd is tussen de Palestijnen en Israël, of de groeiende dreiging van Islamitische Staat en de nasleep van de Arabische lente, de westerse visie op het geweld in het Midden-Oosten en de relatie ervan tot het wereldterrorisme werd voorgoed veranderd op 11 september 2001. Op die dag kaapten terroristen vier vliegtuigen die ze als raketten gebruikten en daarmee de Twin Towers van het World Trade Center in New York vernietigden, en het Pentagon in Washington D.C. beschadigden.

Op 20 september 2001 verklaarde president George Bush van de V.S. voor een gezamenlijke zitting van het Congres, de oorlog aan het internationaal terrorisme. Een door de V.S. geleide coalitie sloot zich aan bij Afghaanse milities om al-Qaida strijdkrachten te vernietigen en te verdrijven. De Afghaanse Taliban-regering werd omvergeworpen en de aandacht van de wereld verlegde zich spoedig naar Irak. Saddam Hussein, die jarenlang was beschuldigd van het vervaardigen van massavernietigingswapens, werd verslagen in een oorlog die velen verraste door zijn snelheid. Maar het winnen van vrede bleek een veel grotere uitdaging, omdat de V.S. in een conflict verwikkeld bleef waarvan analisten van het Ministerie van Defensie zeiden dat dit nog vele jaren kon duren. Door dit alles heen gaat het regionale terrorisme verder en bereiden de instanties van de V.S. zich voor op toekomstige aanvallen door al-Qaida en andere terreurcellen.

Het Westen werd vervolgens verder geschokt, en de waarneming van veel mensen werd verder verhard door de wrede agressie van Islamitische Staat en zijn oorlogen in Syrië en Irak, zijn onthoofdingen en zelfs het levend verbranden van gijzelaars. Westerlingen zijn ook geschokt door het toenemend moslimextremisme, dikwijls verbonden met IS of al-Qaida. Op verschillende plaatsen hebben aanvallen plaatsgevonden, maar misschien wel de meest schokkende tot nu toe was de aanval in januari 2015 op de kantoren van Charlie Hebdo in Parijs, Frankrijk,  die de Franse president François Hollande “de ergste opwelling van terrorisme in Frankrijk sinds de Algerijnse oorlog van 1954-1962” noemde (New York Times, 9 januari 2015).

The Wall Street Journal schreef dat, hoewel de voortdurende Amerikaanse en geallieerde luchtaanvallen de troepen van Islamitische Staat in sommige gebieden in 2015 in het defensief dwongen, Syrië en grote delen van Irak veilige havens en recruteringsgebieden voor Islamitische terroristen blijven, en “de regering Obama overweegt of de V.S. meer agressieve ideeën moeten omarmen om de strijdkrachten van Islamitische Staat onder controle te houden” (14 januari 2015). De meeste moslims beschouwen zichzelf niet als terroristen, noch ondersteunen zij het terrorisme dat door IS of al-Qaida wordt bedreven. Er zijn meer dan 1,6 miljard moslims in de wereld, waarvan tussen een kwart en een derde in het Midden-Oosten leeft. Hoewel de grote meerderheid van de moslims zichzelf ziet als vredelievende mensen, wordt toch hun religie door een klein aantal extremisten, die landen willen ontwrichten om hun doelen te bereiken, gebruikt als een motivatie voor mobilisatie.

Instabiliteit lijkt een vaststaand feit te zijn in de 21ste eeuw. Zelfs nu de V.S.  internationale krediet ziet afnemen in het licht van haar betrokkenheid in Irak, probeert zij een alliantie te leiden om potentiële terreuraanvallen tegen te gaan, die gefinancierd wordt door wat president George W. Bush ooit de “as van het kwaad” heeft genoemd, bestaande uit twee landen in het Midden-Oosten, Iran en Irak, maar die nu uitgebreid is met nog meer machtige spelers en terroristische organisaties zoals IS.

Dus niet alleen de Verenigde Staten en het Westen worden geconfronteerd met een in toenemende mate veranderend Midden-Oosten, maar deze islamitische landen en supranationale terroristische organisaties reiken al verder dan de eigen regio. Van zowel Pakistan als India en Israël is bekend dat zij nucleaire wapens hebben. Andere landen, zoals Noord Korea, worden algemeen verdacht van het hebben van nucleair potentieel. In de onstabiele leefwereld van vandaag beschouwen vele deskundigen in de wereld een nucleaire oorlog als een stellige mogelijkheid – zelfs als een waarschijnlijkheid. Zullen toekomstige raketten nucleaire, biologische en chemische vernietiging brengen aan Israël en de omliggende landen als in het Midden-Oosten de totale oorlog uitbreekt? Zal het Heilige Land het middelpunt worden van nog een wereldoorlog?

Wat staat ons te wachten?

Vele waarnemers denken dat het dwaas of zelfs onmogelijk is om de toekomst te voorspellen. God heeft ons echter in de Bijbel profetieën gegeven die ons kunnen helpen te begrijpen wat er in de eindtijd in en om Jeruzalem zal gebeuren. Wat zal er volgens de Bijbel uiteindelijk gebeuren? “Zie, er komt een dag voor de HEERE waarop de buit, op u behaald, in uw midden zal worden verdeeld. Dan zal Ik alle heidenvolken verzamelen voor de strijd tegen Jeruzalem. De stad zal ingenomen worden, de huizen zullen geplunderd, en de vrouwen zullen verkracht worden. De helft van de stad zal in ballingschap wegtrekken, maar het overige van het volk zal niet uitgeroeid worden uit de stad” (Zacharia 14:1-2, vetgedrukte nadruk van ons).

Alle volken zullen in dit conflict tijdens die tijdsperiode, bekend als de Dag van de Heere  – het jaar juist voor de geprofeteerde terugkeer van Jezus Christus – strijden. Maar welke belangrijke profetische gebeurtenissen zullen leiden tot deze strijd in Jeruzalem? “Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet geweest is vanaf het begin van de wereld, tot nu toe, en zoals er ook nooit meer zijn zal. En als die dagen niet ingekort werden, zou er geen vlees behouden worden; maar ter wille van de uitverkorenen zullen die dagen ingekort worden” (Mattheüs 24:21-22).

Het boek Openbaring, of de Apocalyps, openbaart de dramatische gebeurtenissen in de eindtijd, die leiden tot de glorierijke terugkomst van Jezus Christus. Openbaring 6 beschrijft de gebeurtenissen die resulteren in de Dag van de Here. De hele mensheid zal aangrijpende en angstaanjagende activiteit aan de hemel zien. Openbaring 6:12-14 beschrijft deze hemelse tekenen als het “zesde zegel”. Jezus zei: “En meteen na de verdrukking van die dagen zal de zon verduisterd worden en de maan zal zijn schijnsel niet geven en de sterren zullen van de hemel vallen en de krachten van de hemelen zullen heftig bewogen worden” (Mattheüs 24:29). Deze hemelse tekenen gaan vooraf aan de “dag van de HEERE” (Joël 2:30-31), het jaar van Gods oordeel over de naties. Dan, na deze gebeurtenissen zal de Messias – Jezus Christus – over alle naties op aarde regeren (Openbaring 11:15).

Welke rol zal Jeruzalem in dat komend koninkrijk spelen? Zal het de toekomstige hoofdstad van de wereld zijn? Wellicht tijdens uw leven? De Bijbel geeft ons een prachtige en bemoedigende voorspelling: “Het woord dat Jesaja, de zoon van Amoz, gezien heeft over Juda en Jeruzalem. Het zal in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de HEERE vast zal staan als de hoogste van de bergen, en dat hij verheven zal worden boven de heuvels, en dat alle heidenvolken ernaartoe zullen stromen” (Jesaja 2:1-2).

Bergen zijn een Bijbels symbool voor een koninkrijken of regeringen (zie Jeremia 51:24-25). Jesaja geeft duidelijk aan dat Gods Koninkrijk in Jeruzalem gevestigd zal worden en dat “alle heidenvolken ernaartoe zullen stromen”. Dit zal geen regering zijn in de handen van egoïstische menselijke wezens. De mensheid kent de weg naar blijvende vrede niet, omdat zij de heerschappij en de soevereiniteit van God over de aangelegenheden van de mens heeft verworpen.

Gods regering op aarde zal geleid worden vanuit Jeruzalem, de toekomstige hoofdstad van de wereld, zoals Zacharia bevestigt met een prachtige beschrijving van het leven daar in de toekomst: “Zo zegt de HEERE:  Ik ben naar Sion teruggekeerd en Ik zal midden in Jeruzalem wonen. Jeruzalem zal ‘stad van de waarheid’ genoemd worden, de berg van de HEERE van de legermachten ‘de heilige berg’. Zo zegt de HEERE van de legermachten: Er zullen weer oude mannen en oude vrouwen zitten op de pleinen van Jeruzalem, ieder met zijn stok in zijn hand vanwege de hoge leeftijd. De pleinen van de stad zullen vol worden met jongens en meisjes die spelen op haar pleinen” (Zacharia 8:3-5).

Tegenwoordig zijn de straten van Jeruzalem echter gevuld met bittere vijanden, die een rijke erfenis en geschiedenis delen – maar ook een geschiedenis van conflicten delen.

Een verbitterde familiestrijd.

Om het tegenwoordige conflict in het Midden-Oosten te begrijpen, moeten wij de geschiedenis kennen van degenen die in conflict zijn met elkaar – de Joden en de Arabieren. Historici merken vaak de familierelatie op tussen deze twee volken; sommigen noemen hen neven omdat beide hun oorsprong terugvoeren tot de grote aartsvader Abraham.

Het jodendom, christendom en de islam erkennen allemaal Abraham als een aartsvader. Het tijdschrift Time noemde hem “ Religies Superster” en vroeg zich af: “Abraham veranderde de geschiedenis door slechts één God te accepteren en hij is heilig voor moslims, joden en christenen. Kan deze gezamenlijke bijbelse held de wereld helpen te genezen?” (30 september 2002, p. 5).

Het antwoord is: niet in dit tijdperk! Maar in de wereld van morgen zal Abraham als een “erfgenaam van de wereld” (Romeinen 4:13) onder Jezus Christus en als één van de heiligen in Gods Koninkrijk de weg naar vrede helpen onderwijzen wanneer alle naties naar Jeruzalem komen (zie Jesaja 2:2-4).

In de 19e eeuw v. Chr. begon de Schepper God met Abraham te werken (toen Abram genoemd). God testte zijn geloof vele malen en beloofde hem zelfs op latere leeftijd een zoon – een belofte die leek te worden uitgesteld. Abrams vrouw Sarai, niet in staat om kinderen te krijgen, moedigde Abram aan om door haar Egyptische dienstmaagd Hagar, een kind te krijgen. Abram was zesentachtig jaar oud toen het kind werd geboren en hij gaf de naam Ismaël aan de zoon die Hagar baarde (Genesis 16:15-16). Tot op de dag van vandaag erkennen de moslims Ismaël als de voorvader van de Arabieren, zoals beschreven in hun geschrift, de Koran.

Toen Abram 99 jaar oud was, sloot God een verbond met Abram, dat hij een vader van vele volkeren zou worden. God veranderde toen Abrams naam in Abraham, wat betekent vader van een menigte. God beloofde dat Abraham en Sarai, wier naam was veranderd in Sara, een zoon zouden krijgen, Izak genaamd. God zei tegen Abraham: “… Ik zal Mijn verbond met hem [Izak] maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem” (Genesis 17:19). Een van Izaks kleinkinderen, Juda, zou de stamvader van de Joden worden die nu het moderne land Israël bewonen.

Nadat Izak geboren was stond Sara er op dat Abraham Hagar en Ismaël wegzond. Sara zei tegen Abraham: “Jaag deze slavin en haar zoon weg, want de zoon van deze slavin zal niet met mijn zoon, met Izak, erven” (Genesis 21:10). Abraham was zeer ontdaan over dit verzoek, maar God zei tegen Abraham: “Laat deze zaak met betrekking tot de jongen en uw slavin niet kwalijk zijn in uw ogen. Bij alles wat Sara u zegt, luister naar haar stem, want alleen het nageslacht van Izak zal uw nageslacht genoemd worden. Maar ik zal ook de zoon van deze slavin tot een volk maken, omdat hij uw nageslacht is” (Genesis 21:12-13).

De afgunst en rivaliteit tussen deze twee volken duren voort tot op de dag van vandaag. Een ander aspect dat helpt het voortdurende conflict van vandaag uit te leggen is de rivaliteit tussen Jakob en Ezau, de tweelingzonen van Izak. Ezau was de eerstgeborene en de erfgenaam van geboorterecht van de familie. Maar toen hij honger had, verkocht Ezau zijn geboorterecht aan Jakob voor een kom soep. Later vermomde Jakob zich als Ezau en misleidde zijn oude vader Izak om hem de geboorterechtzegening te geven (zie Genesis 25; 27). Wat was Ezaus reactie? “Ezau haatte Jakob om de zegen waarmee zijn vader hem gezegend had, en Ezau zei in zijn hart: De dagen van rouw over mijn vader naderen; dan zal ik mijn broer Jakob doden” (Genesis 27:41).

Deze bittere rivaliteit zou door de geschiedenis heen voortduren. Ezau wordt ook Edom genoemd (zie Genesis 36). De Edomieten trouwden onderling met de Ismaëlieten, te beginnen met Ezau zelf (zie Genesis 28:9). De afstammelingen van deze volken zijn nog steeds in conflict met Israël. De voornaamste stam van Edom, de Amalekieten bestookten Israël voortdurend (zie Exodus 17). God zei om deze reden: “De strijd van de HEERE zal tegen Amalek zijn, van generatie op generatie!” (Exodus 17:16).

Een van de Psalmen bevestigt zowel historisch als profetisch dat Edom, Ismaël en Amalek samenwerken in een complot tegen Israël. “Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt. Want samen hebben zij in hun hart beraadslaagd; dezen hebben een verbond tegen U gesloten: de tenten van Edom en de Ismaëlieten, Moab en de Hagrieten, Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus. Ook Assyrië heeft zich bij hen aangesloten, zij zijn voor de zonen van Lot een sterke arm geweest. Sela” (Psalm 83:5-9)

Welke landen hebben zich voortdurend beschikbaar gesteld om de naam van Israël te vernietigen?

In juli 1968 tekenden Palestijnse leiders het Palestijns Nationaal Handvest, dat opriep tot de vernietiging van de Staat Israël. In 1993, kort voor de ondertekening van de Beginselverklaring met Israël, tekende PLO leider Yasser Arafat een overeenkomst die deze eis verwierp en waarin overeengekomen werd om het handvest te veranderen, maar dat blijft tot op de dag van vandaag een onderwerp van hevige discussie. Zoals Psalm 83 aangeeft zal Assyrië (geïdentificeerd als het huidige Duitsland) zich in de eindtijd aansluiten bij een confederatie of complot van Arabische landen. Kijk in uw Bijbelatlas naar de vroegere locaties van Moab, Ammon en Edom, genoemd in Psalm 83 – landen die ook in Daniëls eindtijd profetie prominent worden genoemd. Dit zijn de moslimvolken van het Midden-Oosten!

Begrip van deze bittere familierivaliteit, te beginnen met Jakob en Ezau, geeft ons een beter begrip van de huidige oorlogen en conflicten van hun afstammelingen, in het bijzonder in het Midden-Oosten.

Daniëls alom bekende profetie

De geschiedenis leert dat het Romeinse Rijk in de dagen van Jezus een Pax Romana – Romeinse Vrede – afdwong in het Heilige Land. De profeet Daniël openbaart dat er ook een opleving van het Romeinse Rijk in de eindtijd zal zijn, dat een cruciale rol zal spelen in de conflicten in het Midden-Oosten in die tijd. Daniël 2 vermeldt dat koning Nebukadnezar alle wijze mannen van Babylon zou gaan terechtstellen als zij hem zijn droom niet zouden vertellen, alsook de uitleg ervan. De Schepper God gebruikte de profeet Daniël om de opkomst en val van grote rijken te openbaren, zelfs tot in onze moderne tijd. Dit is wat Daniël de koning zei: “Maar er is een God in de hemel Die verborgenheden openbaart. Hij heeft koning Nebukadnezar laten weten wat er in later tijd gebeuren zal …” (Daniël 2:28). Daniël vertelde Nebukadnezar dat God hem koning der koningen had gemaakt en beschreef het beeld dat de koning in een visioen had gezien. Een groot standbeeld met een hoofd van goud. Daniël zei tegen de koning: “… U bent dat gouden hoofd” (Daniël 2:38). De overige elementen van het grote beeld symboliseerden de grote rijken die na het Babylonische Rijk volgden.

Welke waren deze rijken? Alle Bijbelgeleerden van naam zijn het eens over hun identiteit en hun profetische vervulling. Daniël vervolgde met te beschrijven wat er uiteindelijk met dit grote beeld zou gebeuren. Het hoofd van goud vertegenwoordigde het Babylonische Rijk van 625 tot 539 v. Chr. Daarna kwam het Medo-Perzische Rijk, van 558 tot 330 v. Chr., voorgesteld door de borst en armen van zilver. De buik en dijen van koper stelden het Grieks-Macedonische Rijk van Alexander de Grote voor, van 333 tot 31 v. Chr. De twee benen van ijzer staan voor het Romeinse Rijk van 31 v. Chr. tot 476 n. Chr. Tenslotte verwijzen de tien tenen aan twee voeten van ijzer vermengd met keramische klei naar een toekomstige heropleving van het Romeinse Rijk.

Hoe weten wij dat de voeten van het beeld zullen voortduren tot in onze huidige tijd? Daniël beschrijft een grote steen die het beeld aan zijn voeten trof en die verbrijzelde. Hij beschrijft ook de betekenis van de steen: “In de dagen van die koningen [gesymboliseerd door de tien tenen] zal de God van de hemel echter een Koninkrijk doen opkomen dat voor eeuwig niet te gronde zal gaan en waarvan de heerschappij niet op een ander volk zal overgaan. Het zal al die andere koninkrijken verbrijzelen en tenietdoen, maar zelf zal het voor eeuwig standhouden” (Daniël 2:44). Het Koninkrijk van God, dat “al die andere koninkrijken [zal] verbrijzelen” is nog toekomst!

De macht in de eindtijd, die uiteindelijk in het Midden-Oosten zal domineren, zal een herrezen Romeins Rijk zijn – in de profetieën van Openbaring en Daniël ook gesymboliseerd als een dier of beest (vgl. Daniël 7:17-18; Openbaring 17:9-14; 13:1-18). Dit zal een politieke, militaire en economische macht zijn. De huidige Europese Unie is op weg om al deze drie dimensies van die macht te vervullen. Zij zou het vermogen kunnen bezitten om een kracht ten goede te zijn. Maar de geschiedenis leert ons dat grote rijken en politieke allianties ook kunnen overgaan tot dictatoriale macht, met als doel mondiale expansie en dominantie zonder rekening te houden met het welzijn van de ingelijfde nationale staten. De Schepper God zal een dergelijk rijk in de toekomst gebruiken, net zoals Hij dat in het verleden heeft gedaan. God gebruikte Assyrië om het opstandige koninkrijk Israël te straffen. In de beginverzen van Jesaja 10 beschuldigt God Israël van al haar zonden maar verklaart dan: “Wee Assyrië, de roede van Mijn toorn; en Mijn gramschap is een stok in hun hand. Op een huichelachtig volk zal Ik hem afsturen; tegen het volk waarop Ik verbolgen ben, zal Ik hem bevel geven om roof te plegen, om buit te roven, en om het te vertrappen als slijk op straat. Maar zelf meent hij het zo niet, en diep in zijn hart denkt hij zo niet. Want het leeft in zijn hart om weg te vagen en de volken uit te roeien – niet weinige!” (Jesaja 10:5-7).

God zal de afstammelingen van Assyrië opnieuw gebruiken om het oude Huis Israël te straffen. God zal het huidige Duitsland gebruiken om de afstammelingen van de Amerikaanse en Britse volkeren te overwinnen. Duitsland is op dit moment de leidende natie van de Europese Unie, en zal een centrale rol spelen in eindtijdprofetie. Om hierover meer te weten te komen kunt u op onze website (wereldvanmorgen.nl) de artikelen De terugkeer van Duitsland op het wereldtoneel en Duitsland in de profetieën lezen. Let ook zeker op de komende ontwikkelingen in Europa.

In Daniël 11 zien wij twee tegenstanders: de koning van het noorden en de koning van het zuiden. In vroegere tijden werd Syrië beschouwd als de koning van het noorden. Maar het Romeinse Rijk veroverde Syrië, dat in 64 v. Chr. een provincie van Rome werd. Bijbelprofetie laat zien dat tegen de tijd van het einde de koning van het noorden vereenzelvigd zal worden met het herleefde Romeinse Rijk. “Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem met de horens stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken, ze overspoelen en erdoorheen trekken. Hij zal het sieraadland [of het Heilige Land] binnentrekken, en vele landen zullen struikelen. Maar deze zijn het die aan zijn hand zullen ontkomen: Edom, Moab en de voornaamsten van de zonen van Ammon. Hij zal zijn hand tegen de landen uitstrekken. Ook voor het land Egypte is er geen ontkomen aan” (Daniël 11:40-42).

Let op, de koning van het noorden “zal het sieraadland binnentrekken” – de plaats van de huidige staat Israël. Het feit dat Ammon (door Bijbelgeleerden geïdentificeerd als het tegenwoordige Jordanië), samen met Edom en Moab ontkomt uit zijn hand, leidt bij velen tot het geloof dat Jordanië een bondgenoot zal zijn van de Europese macht. Psalm 83 identificeert de volken die een confederatie vormen met Assyrië tegen Israël. Die alliantie omvat Moab, Ammon en Edom.

Daniël 11:43 geeft ons een aanwijzing welke naties zich verbonden hebben met de koning van het zuiden. Dit zijn de volken van Noord-Afrika. Vers 40 verklaart dat de koning van het zuiden de koning van het noorden aanvalt. Waardoor wordt deze aanval uitgelokt? Zal het de woede zijn van islamitische fundamentalisten? Zal het een plotselinge onderbreking van de olietoevoer naar Europa zijn? U dient de wereldgebeurtenissen in Europa en het Midden-Oosten te volgen.

Wie zal het Midden-Oosten binnenvallen? Kijk uit naar een opgeleefd Romeins Rijk – een politieke eenheid die zich nu in haar formatieve stadia bevindt met de Europese Unie als haar uitgangspunt. Er zal een gedwongen vrede komen over het moderne Israël in het Midden-Oosten. Maar, zoals wij later zullen zien, zal de beestmacht, die het Midden-Oosten bezet, omvergeworpen worden door de terugkerende Bevelhebber van de hemelse legers, Jezus Christus. De Koning der koningen en Heere der heren, geopenbaard in Openbaring 19, zal er op toezien dat het beest en de valse profeet in een poel van vuur geworpen zullen worden. Jeruzalem zal veroverd worden door de nieuwe Koning van de aarde, Jezus Christus. De naam van de stad zal zelfs “DE HEERE IS DAAR” (Ezechiël 48:35) genoemd worden. Eindelijk zal er vrede komen in het Midden-Oosten en in de Stad van Vrede, Jeruzalem.

Zal Rusland de controle hebben over het Midden-Oosten?

Sommige leraren van Bijbelse profetie geloven onterecht dat Rusland het Midden-Oosten zal overnemen vóór de terugkeer van Christus. Waar komt dat verkeerde idee vandaan? Het komt voornamelijk van een verkeerd begrip van Ezechiël 38 dat begint met: “Het woord van de HEERE kwam tot mij: Mensenkind, richt uw blik op Gog, het land van Magog, de oppervorst van Mesech en Tubal, en profeteer tegen hem” (vv. 1-2). De meeste Bijbelgeleerden identificeren deze volken als volken uit Noord-Rusland. Wilhelm Gesenius, een Hebreeuwse geleerde uit de 19e eeuw, vermeldde dat de stad Moskou is afgeleid van de Hebreeuwse naam Mesech. Ezechiël vervolgt: “Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zál u, Gog, oppervorst van Mesech en Tubal! Ik zal u omkeren, Ik zal haken in uw kaken slaan en Ik zal u doen uittrekken: u, met heel uw leger, paarden en ruiters, allen uitmuntend gekleed, een grote strijdmacht met grote en kleine schilden, die allen het zwaard hanteren. Bij hen zijn Perzen, Cusjieten en Puteeërs, allen met schild en helm, Gomer met al zijn troepen, Beth-Togarma, in het uiterste noorden, met al zijn troepen, vele volken met u” (Ezechiël 38:3-6, vetgedrukte nadruk van ons).

Merk op dat het huis Togarma uit het verre noorden komt, dat is ten noorden van het Heilige Land. Als u op een kaart kijkt, ligt Rusland in het verre noorden. Wie sluit zich aan bij Rusland? Perzië wordt genoemd. De meeste geleerden zijn het er over eens dat Perzië het tegenwoordige Iran is. Het Hebreeuwse woord voor Ethiopië is Cush, de oostelijke tak waarvan soms geïdentificeerd wordt met India. Het Hebreeuwse woord voor Libië is Put (volgens Genesis 10:6 was Put de derde zoon van Ham), wiens oostelijke tak, evenals Cush, ook met India geïdentificeerd wordt. Magog wordt geïdentificeerd met de Mongolen en Gomer met Indochina. Togarma kan als het meest aannemelijke geïdentificeerd worden met Siberië.

In het algemeen kunnen wij het eens zijn over de identiteit van deze volken, die in Ezechiël 38 genoemd worden. En Bijbelprofetie laat zien dat deze legers zeker uiteindelijk het Midden-Oosten zullen binnenvallen. Maar de vraag is: wanneer? Na Zijn tweede komst zal Jezus eraan werken om wereldvrede te brengen en de volken opnieuw op te voeden (vgl. Jesaja 2; Micha 4). Maar dat zal tijd vergen. Alle volken zullen niet automatisch de heerschappij van Jezus Christus accepteren wanneer Hij terugkeert. Blijkbaar zal zelfs Egypte het gebod van de Heere om het Loofhuttenfeest in Jeruzalem te vieren afwijzen (vgl. Zacharia 14:18-19). De Russisch-Chinese alliantie, genoemd in Ezechiël 38, zal aanvallen nadat het Millennium begint – na de tweede komst van Christus, en nadat de vrede in het Heilige land is gevestigd. Let op wat God zegt over de binnenvallende legers: “U zult zeggen: Ik zal optrekken tegen een niet ommuurd land, komen bij mensen die rustig en onbezorgd wonen, die allen zonder muur en grendel wonen en geen poorten hebben, om roof te plegen, om buit te roven, om u tegen de nu bewoonde puinhopen te keren en tegen een volk dat uit de heidenvolken verzameld is, dat vee en bezit verworven heeft, dat in het midden van het land woont” (Ezechiël 38:11-12).

Woont Israël tegenwoordig “onbezorgd” en veilig in niet ommuurde dorpen, wat betekent zonder militaire bescherming? Natuurlijk niet! Ezechiël spreekt over een nog toekomstige tijd, wanneer Christus duurzame vrede vestigt in het Heilige Land. En sta ook stil bij: “Profeteer daarom, mensenkind, en zeg tegen Gog: Zo zegt de Heere HEERE: Zult u het op die dag, wanneer Mijn volk Israël onbezorgd woont, niet te weten komen?” (v. 14).

God zal deze oosterse alliantie en haar legers vernietigen wanneer zij het herstelde Israël aanvallen (vgl. Ezechiël 39). Er zullen zoveel dode lichamen zijn dat het maanden duurt om deze te begraven. “Het huis van Israël zal hen begraven om het land te reinigen, zeven maanden lang” (Ezechiël 39:12). De Almachtige God heeft alle macht in het universum om Zijn wil te vervullen. Het is dwaasheid van naties om tegen Hem en Zijn doel te vechten. Maar de naties zullen leren wie de baas is. Zoals God verklaart: “Zo zal Ik Mijn grootheid tonen en Mij heiligen en voor de ogen van vele heidenvolken bekend worden. Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben” (Ezechiël 38:23).

Wie zal de controle over Jeruzalem hebben?

Sinds 1967 heeft Israël oorlogen gevoerd en over vredesverdragen onderhandeld met verschillende Arabische staten. Maar Israël is nooit in staat geweest om met de Palestijnen over een definitieve vredesovereenkomst te onderhandelen. In juli 2000 deed premier Ehud Barak van Israël iets wat geen enkele Israëlische onderhandelaar eerder had gedaan – hij stelde voor dat Israël de Palestijnen administratief zelfbestuur zou geven in Oost-Jeruzalem. Maar Barak wilde dat Israël de veiligheidscontrole over Oost-Jeruzalem behield en de Palestijnen verwierpen zijn voorstel. De onderhandelingen werden afgebroken en leidden tot het continue conflict. Wat veroorzaakte de impasse in de onderhandelingen? Het enige vraagstuk dat onoplosbaar schijnt: Wie zal de controle over Jeruzalem hebben?

In 1980 verklaarde Israël Jeruzalem tot haar verenigde en eeuwige hoofdstad. De Palestijnen verlangen Jeruzalem ook als hun hoofdstad. Vóór zijn dood in 2002 maakte Faisal Husseini, een vertegenwoordiger van de Palestijnse Autoriteit in Jeruzalem, het Palestijnse standpunt bekend dat Israël “zich uit heel Oost-Jeruzalem moest terugtrekken tot de grenzen van vóór 1967 … alle nederzettingen en Israëlische wijken in Oost-Jeruzalem moesten ontmanteld worden... Israël moest de Palestijnen compenseren voor de aangerichte vernielingen, inclusief de veranderingen in het karakter van de stad en de levens van haar inwoners” (The Jeruzalem Post, 19 november 1999).

Israël hield aan haar standpunt vast dat Jeruzalem de onverdeelde hoofdstad van Israël moest blijven. Zoals de Israëlische woordvoerder Gadi Baltiansky in 1999 verklaarde: “Er zullen geen onderhandelingen over Jeruzalem zijn, en als de Palestijnen er anders over denken is dat jammer. Dit is de rode lijn die premier Barak nooit zal overschrijden” (ibid.). Zelfs het voorstel van Barak voor gedeeld bestuur stond niet toe dat Jeruzalem geen verenigde stad onder Israëlische veiligheidscontrole was. In de jaren erna hebben Baraks opvolgers, geconfronteerd met de intifada, geen verlangen getoond om zijn voorstel, dat door Israël als genereus werd beschouwd, maar dat de Palestijnen als onacceptabel beschouwden, te herzien.

De V.S. heeft Israel in deze zaak gesteund, en werd hierdoor zelf het doelwit van internationale woede. Op 30 september 2002 tekende de toenmalige president Bush een wet van het Congres, die van zijn regering eiste Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël. Wat was de reactie? De belangrijkste krant van Caïro schreef: “De nieuwe Amerikaanse wetgeving die van alle officiële Amerikaanse documenten vereist om de bezette stad Jeruzalem te vereenzelvigen met de hoofdstad van Israël, heeft boze reacties teweeggebracht in de hele Islamitische wereld. Duizenden demonstranten marcheerden door Gaza en dreigden de zelfmoordaanslagen binnen Israël te intensiveren, terwijl populaire en religieuze leiders Arabische en islamitische parlementen opriepen om een sterk standpunt in te nemen tegen deze laatste grove belediging en verzochten, naast andere dingen, om een boycot van Amerikaanse goederen” (Al-Ahram, 16 oktober 2002).

De kloof tussen de zienswijzen van beide kanten is breed en diep! Welke oplossingen heeft de internationale gemeenschap voorgesteld? In 1980, toen Israël Jeruzalem tot haar verenigde en eeuwige hoofdstad verklaarde, tekende het Vaticaan hier krachtig bezwaar tegen aan. Paus Johannes Paulus II riep in 1984 in een apostolisch schrijven, Redemptoris Anno, op om Jeruzalem een “speciale internationaal gegarandeerde status” te geven. In 1975 had minister Henry Kissinger van de V.S. een vergelijkbaar voorstel gedaan dat Jeruzalem een internationale stad moest worden en dat het gezag over de heilige plaatsen en het religieuze bestuur aan de paus moesten worden gegeven.

Op 28 mei 1998 sprak paus Johannes Paulus II met de nieuwe Jordaanse ambassadeur in het Vaticaan. Reuters deed verslag van zijn opmerkingen: “De lange geschiedenis van de stad Jeruzalem, vol beproevingen, zal in het jaar 2000 met het aanbreken van het derde millennium van het Christendom.... Het is mijn vurige hoop dat dit mag leiden tot een formele erkenning, met internationale garanties, van de unieke en gewijde identiteit van de Heilige Stad.”

En begin 2015 deed paus Franciscus “een hartstochtelijke oproep aan Israëli’s en Palestijnen om een einde te maken aan het geweld dat Jeruzalem en andere delen van het Heilige Land in de afgelopen weken heeft geteisterd. Zijn oproep volgt op een aanval op dinsdag op een synagoge in Jeruzalem, waarbij twee Palestijnse mannen elk gewapend met een vleesmes en een vuurwapen drie Amerikaans-Israëlische rabbijnen en een Brits-Israëlische man doodden. Een Israëlische politieagent overleed later aan zijn verwondingen” (Reuters, 19 november 2014).

Zullen niet-Israëli’s de controle over Jeruzalem krijgen? De apostel Johannes zei van wel! “En mij werd een meetlat gegeven, die op een staf leek. En de engel was erbij komen staan en zei: Sta op en meet de tempel van God, het altaar en hen die daarin aanbidden. Maar laat de buitenste voorhof van de tempel erbuiten en meet die niet, want die is aan de heidenen gegeven. En zij zullen de heilige stad vertrappen, tweeënveertig maanden lang” (Openbaring 11:1-2).

Heidenen zullen heersen over de “heilige stad” – Jeruzalem – gedurende 42 maanden. Het boek Openbaring beschrijft een periode van 42 maanden die leidt tot de terugkomst van Christus. Twee profeten van God zullen met grote macht getuigen tijdens deze periode van drieënhalf jaar of 1260 dagen (Openbaring 11:3-15). Deze twee getuigen zullen het opnemen tegen de krachten van een herleefd Romeins Rijk, dat op dat moment in het Midden-Oosten de overhand zal hebben.

Tempeloffers hersteld?

Veel religieuze leraren begrijpen een deel van Bijbelprofetie. Zij verwachten dat het joods orthodoxe gezag in Israël de tempelofferandes opnieuw zal instellen. Groepen zoals het Derde Tempel Instituut in Jeruzalem treffen tegenwoordig voorbereidingen om priesters op te leiden en de voorwerpen te verzamelen, die nodig zijn voor de herinvoering van de offerdienst. Zal de joodse priesterschap opnieuw dierenoffers gaan brengen? Sommige joodse groeperingen getroosten zich veel moeite bij hun pogingen dit te laten gebeuren.

Enkele religieuze groepen en individuen hebben hun verlangen om profetie vervuld te zien sterk overdreven. De Israëlische autoriteiten zetten tijdens de maanden december 1999 en januari 2000 hun veiligheidsvoorzieningen op speciale waakzaamheid, omdat verschillende religieuze groepen, waarnaar gerefereerd wordt als apocalyptisch, naar men zegt samenspanden om door hun eigen inspanningen profetie een handje te helpen. Zij dreigden de Rotskoepel op te blazen om de bouw van een derde tempel mogelijk te maken.

Maar ware Christenen erkennen dat God de touwtjes in handen heeft. Hij heeft onze hulp niet nodig om deze profetieën te laten gebeuren! Bovendien gaan ware Christenen niet rond om geweld te veroorzaken en gebouwen op te blazen. Zelfs sommige Joodse extremisten hebben met geweld gedreigd rond de Tempelberg om hun zin te krijgen. Al zulk geweld bij de Tempelberg zou een Arabische opstand teweeg kunnen brengen of zelfs een jihad (heilige oorlog) met internationale gevolgen.

De Rotskoepel, een moskee die heilig is voor moslims, staat op de Tempelberg waar geen joodse tempel staat. Toch verwachten veel Joden, en sommige christenen een soort goddelijke tussenkomst die de bouw van een derde tempel op de Tempelberg mogelijk zou maken.

Wat zal er gebeuren? Profetie geeft aan dat de offers opnieuw ingesteld zullen worden. De Joden hebben geen tempeloffers meer gebracht sinds de Romeinse legers Jeruzalem en de tweede tempel in 70 n. Chr. verwoestten. Dit leidt tot een andere belangrijke vraag: is een tempel noodzakelijk voor het herstel van offerandes?

Het Babylonische rijk van de zesde eeuw v. Chr. veroverde het koninkrijk Juda. De Babyloniërs transporteerden duizenden Joodse gevangenen naar Babylon. De legers van koning Nebukadnezar verwoestten ook de eerste tempel in Jeruzalem in 586 v. Chr. Tijdens het Perzische Rijk ondersteunde koning Cyrus ten slotte een groep ballingen om terug te keren naar Jeruzalem. Toen de teruggekeerde Joden uiteindelijk het fundament van de tweede tempel legden was er zowel blijdschap als droefheid. Vreugde, omdat zij nu een centrum van aanbidding hadden en droefheid omdat deze tweede tempel zeer eenvoudig was in vergelijking met de vorige glorierijke tempel gebouwd door koning Salomo. Maar let u op de houding van de Joden. Zij begonnen feitelijk al met offeren voordat het fundament van de tempel was gelegd. “Vanaf de eerste dag van de zevende maand begonnen zij de HEERE brandoffers te brengen, maar de fundering voor de tempel van de HEERE was nog niet gelegd” (Ezra 3:6, nadruk van ons). De Joden hadden het Loofhuttenfeest in hun onvoltooide tempel gevierd met dagelijkse offerandes.

Let ook op een ander belangrijk punt. Waar keren de bannelingen naar terug? Ezra verwijst naar de locatie van de heilige plaats als het huis van God, toen de tempel nog niet was gebouwd: “In het tweede jaar na hun komst naar het huis van God in Jeruzalem” (vers 8, nadruk van ons). Dit vond plaats rond 536 v. Chr.. Maar er was nog geen gebouw. Het derde hoofdstuk van Ezra gaat verder met de beschrijving van het leggen van het fundament van de tempel. Offers moesten op een heilige plaats aangeboden worden. Maar in dit geval werden de offers dagelijks gebracht zonder een fysiek gebouw, tempel genaamd.

De heiligste plaats tegenwoordig onder het gezag van de Joodse religieuze autoriteiten is de  Klaagmuur – de westelijke ondersteunende muur van de Tempelberg. Het is Joden niet toegestaan om publiekelijk te aanbidden op de Tempelberg; alleen moslims hebben op dit moment dat voorrecht. Het blijft dus nog te bezien waar de Joden zullen beginnen met offeren. Er zal mogelijk een nationale crisis nodig zijn om die gebeurtenis te bespoedigen.

Jezus sprak over een tijd wanneer vijandige legers het Heilige Land zouden binnenvallen en Jeruzalem zouden omsingelen. “Wanneer u zult zien dat Jeruzalem door legers omringd wordt, weet dan dat zijn verwoesting nabij is” (Lukas 21:20). Denkt er aan dat dit in de context van de Olijfbergprofetie van Jezus staat, ook beschreven in Mattheus 24 en Markus 13. Een machtige alliantie van naties zal het Midden-Oosten binnenvallen en het gebied overheersen, zoals voorzegd door de profeet Daniël (vgl. Daniël 11:41).

Er zullen internationale garanties zijn die Jeruzalem beschermen, afgedwongen door een supermacht. Maar deze garanties zullen ook het pseudo-christendom van een heropgeleefd Romeins Rijk afdwingen. Er zal een weer tot leven gebrachte Pax Romana [Romeinse Vrede] zijn, opgelegd door wat de Bijbel noemt het beest van de eindtijd (zie Openbaring 13).

De bezetting van Jeruzalem door de beest-supermacht kondigt de tijd aan van de grote verdrukking en de “… dagen van wraak, opdat al wat geschreven staat, vervuld wordt” (Lukas 21:22).

Hoewel Jeruzalem, stad van vrede betekent, heeft Jeruzalem door de alle eeuwen heen bloedige gevechten en oorlogen beleefd. Maar deze grote stad zal spoedig werkelijk de stad van vrede zijn voor alle mensen. Dat is goed nieuws waar u naar uit kunt kijken.

Het is belangrijk te weten dat de geprofeteerde grote verdrukking hoofdzakelijk een tijd van problemen is voor de V.S. en de Britse volken, die zijn afgestamd van de oude patriarch Jozef. Toen diens dood naderde zegende Jakob zijn twee kleinzonen –Jozefs zonen Efraïm en Manasse – en zei: “de Engel, Die mij verlost heeft van al het kwaad, zegene deze jongens, zodat door hen mijn naam [Jakob, d.w.z. Israël] en de naam van mijn vaderen, Abraham en Izak, genoemd zal blijven en zij in het midden van het land in menigte zullen toenemen” (Genesis 48:16).

De eindtijdprofetieën betreffende Jakob, of Israël, verwijzen over het algemeen naar de afstammelingen van Efraïm en Manasse, aan wie Jakobs naam werd gegeven. De Bijbel geeft een eindtijdwaarschuwing over een grote verdrukking. Op wie komt deze verdrukking terecht? “Wee! Want die dag is groot, er is er geen als hij. Het is een tijd van benauwdheid voor Jakob, toch zal hij daaruit verlost worden” (Jeremia 30:7). Om meer te weten te komen over de “tijd van benauwdheid voor Jakob” en wat het betekent voor Amerika en andere naties van Britse afkomst, kunt u een exemplaar aanvragen van ons gratis boekje De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën.

Kijk uit naar de gruwel der verwoesting

De geprofeteerde grote verdrukking zal een unieke tijd zijn in de hele menselijke geschiedenis – een tijd zoals er nooit geweest is. Wat zegt de Bijbel dat wij moeten doen? Jezus zegt ons: “Waak dan te allen tijde en bid dat u waardig geacht zult worden om al die dingen die gebeuren zullen, te ontvluchten, en om te kunnen bestaan [of: “staan” SV] voor de Zoon des mensen” (Lukas 21:36).

Waar moet u naar uitkijken in het Midden-Oosten? Toen Jezus op de Olijfberg was, gaf Hij een schema van eindtijdprofetie waarvan parallelle verslagen zijn opgetekend in Mattheüs 24, Lukas 21 en Markus 13. De discipelen van Jezus hadden Hem gevraagd om het teken van Zijn komst en het einde van de wereld, of het einde van het tijdperk. Hij sprak over religieuze misleiding, oorlogen, hongersnoden, epidemieën en aardbevingen. Deze ontwikkelingen openbaren, in volgorde, de betekenis van de vier ruiters van Openbaring 6, die tegen het einde van dit tijdperk, hun gevaarlijke ritten intensiveren. Jezus verklaart: “Maar al die dingen zijn nog maar een begin van de weeën” (Mattheüs 24:8).

Religieuze vervolging en martelaarschap zullen volgen: “Dan zullen zij u overleveren aan verdrukking en u doden, en u zult door alle volken gehaat worden omwille van Mijn Naam. En dan zullen er velen struikelen en zij zullen elkaar overleveren en elkaar haten. En er zullen veel valse profeten opstaan en die zullen er velen misleiden” (Mattheüs 24:9-11).

Maar de Waarheid zal nog steeds gepredikt worden! “En dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen” (Mattheüs 24:14). Als Jezus Christus deuren opent voor verdere en krachtigere verbreiding van het evangelie, zult u weten dat het einde nabij is. Sluit uw ogen niet voor de omstandigheden in de wereld en de profetische ontwikkelingen, die zich voor uw ogen intensiveren!

Jezus gaf ons een heel belangrijk teken om naar uit te kijken, dat het begin van de grote verdrukking en de problemen in het Heilige Land aangeven. Hij waarschuwde: “Wanneer u dan de gruwel van de verwoesting, waarvan gesproken is door de profeet Daniël, zult zien staan op de heilige plaats – laat hij die het leest, daarop letten! – laten dan zij die in Judea zijn, vluchten naar de bergen” (Mattheüs 24:15-16).

Wat is deze gruwel van de verwoesting?

Eeuwen vóór Christus gaf een engel de profeet Daniël een visioen betreffende gebeurtenissen in de eindtijd. Toen Daniël de betekenis van de boodschap vroeg, zei de engel tegen hem: “… Ga heen, Daniël, want deze woorden blijven geheim en verzegeld tot de tijd van het einde” (Daniël 12:9). Nu, meer dan 2500 jaar later, kunnen wij deze profetieën begrijpen. Let op nog een belangrijk detail. “Van de tijd af dat het steeds terugkerende [“dagelijks”, NBG-vert. 1951] offer weggenomen zal worden en de verwoestende gruwel opgesteld zal zijn, zijn het duizend tweehonderdnegentig dagen” (Daniël 12:11). Op de tijd van het einde, kort voor de terugkomst van Christus openbaart God dat het dagelijks offer zal worden gestopt of “ weggenomen”. Dit houdt heel duidelijk in dat de offerandes natuurlijk eerst gestart moeten worden, voordat ze gestopt kunnen worden! Maar wat is deze “gruwel van de verwoesting” of “verwoestende gruwel” precies?

In 167 v. Chr. vaardigde de Griekse heerser Antiochus Epiphanes een decreet uit dat verdere Joodse offerandes in de tempel te Jeruzalem verbood. “Dan zullen strijdmachten door hem op de been gebracht worden; zij zullen het heiligdom, de vesting, ontheiligen, het dagelijks offer doen ophouden en een gruwel oprichten, die verwoesting brengt” (Daniël 11:31, NBG-vert. 1951).

Behalve het stoppen van de dagelijkse offeranden in de tempel richtte Antiochus een beeld op van Jupiter Olympus in het Heilige der Heiligen, en offerde een varken op het altaar en ontheiligde het zodoende met het bloed van het varken. Deze gruwel, ook beschreven in Daniël 8, was ook de profetische voorloper (of type) van een eindtijdgebeurtenis – de offeranden in de eindtijd die 1290 dagen voor de terugkomst van Christus worden afgebroken. Jezus waarschuwt ons om bedacht te zijn op een gruwel der verwoesting in de eindtijd. Evenals Antiochus Epiphanes de tempel in 167 v. Chr. ontwijdde en de offeranden verbood, zo zal in de toekomst een andere goddeloze autoriteit de offeranden verbieden. In feite waarschuwt de apostel Paulus voor een grote valse profeet die in de heilige plaats zal staan: “Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet” (2 Thessalonicenzen 2:3-4).

Een grote valse profeet zal verbazingwekkende wonderen verrichten en miljoenen mensen misleiden. Hij zal verering voor zichzelf bewerken en beweren dat hij goddelijk is. De Bijbel beschrijft een symbolisch schepsel, dat lijkt op een lam (het symbool voor Christus), maar spreekt als een draak (het symbool van Satan de duivel). Dit is de grote religieuze macht die een eindtijdopleving van het Romeinse Rijk zal leiden. “En ik zag een ander beest opkomen, uit de aarde, en het had twee horens, als die van het Lam, maar het sprak als de draak. En het oefent al de macht van het eerste beest voor zijn ogen uit, en het maakt dat de aarde en zij die er wonen het eerste beest aanbidden, waarvan de dodelijke wond genezen was. En het doet grote tekenen, zodat het zelfs vuur uit de hemel laat neerkomen op de aarde, voor de ogen van de mensen. En het misleidt hen die op de aarde wonen door middel van de tekenen die het gegeven zijn te doen voor de ogen van het beest. En het zegt tegen hen die op de aarde wonen, dat zij een beeld moeten maken voor het beest dat de wond van het zwaard had en weer levend werd” (Openbaring 13:11-14).

Deze Antichrist zal zelfs vuur uit de hemel laten komen! Deze misleidende wonderen zullen miljoenen opwinden – maar zullen ook velen wegleiden van de ware Jezus Christus van de Bijbel. U moet u niet laten misleiden. De profeet Jesaja legde uit hoe wij door een test Gods ware dienaren kunnen herkennen: “Terug naar de wet en het getuigenis! Als zij niet overeenkomstig dit woord spreken, zal er voor hen geen dageraad zijn” (Jesaja 8:20). Met andere woorden, ware dienaren van Christus zullen spreken volgens het Woord van God, de Bijbel! U dient uw Bijbel te kennen, en uw Bijbel te bestuderen. Beproef en test alle dingen, zoals ons in 1 Thessalonicenzen 5:21 wordt gezegd!

De religieus-politieke macht, die in de eindtijd  heerst over Jeruzalem,  zal de offeranden laten ophouden. Denk eraan dat de Joden sinds 70 n. Chr., toen de Romeinen de tempel in Jeruzalem verwoestten, geen dierenoffers hebben gebracht. Om de offers in de eindtijd uiteindelijk te kunnen stoppen moeten zij eerst beginnen! Wanneer de dierenoffers  weer beginnen in Jeruzalem , zult u weten dat de profetieën waar Jezus over sprak op een climax afstevenen!

Drie profetische mijlpalen

Wanneer de gruwel van de verwoesting die door Jezus werd voorspeld opgericht is, zullen over een periode van drieënhalf jaar drie profetische mijlpalen volgen: de Grote Verdrukking, de Hemelse Tekenen en de Dag des Heren. Dit profetische kader helpt ons de ontwikkelingen in het Midden-Oosten in de eindtijd te begrijpen, en hoe deze de wereld treffen.

Let op dat Jezus Zelf de volgorde van de gebeurtenissen geeft. Hij waarschuwt ons voor de gruwel van de verwoesting in Mattheus 24:15 en legt de eerste profetische mijlpaal uit in de verzen 21 en 22: “Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet geweest is vanaf het begin van de wereld, tot nu toe, en zoals er ook nooit meer zijn zal. En als die dagen niet ingekort werden, zou er geen vlees behouden worden; maar ter wille van de uitverkorenen zullen die dagen ingekort worden”. Dit is een tijd die uniek zal zijn in de hele geschiedenis:“ … Het is een tijd van benauwdheid voor Jakob, … (Jeremia 30:7), de tijd van Gods straf voor de westerse landen – inclusief de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. (Voor meer informatie over dit informatieve onderwerp kunt u ons gratis boekje aanvragen: De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën.) De Grote Verdrukking is de tijd die Daniël aankondigt: “… Het zal een benauwde tijd zijn, zoals er niet geweest is sinds er een volk is geweest tot op die tijd” (Daniël 12:1).

Dit is een tijd van oorlog, verdrukking en martelaarschap. Het is de tijd dat de vier ruiters van Openbaring 6 hun rit intensiveren. “… En hun werd macht gegeven over het vierde deel van de aarde om te doden met het zwaard, met honger, met de dood en door de wilde dieren van de aarde” (Openbaring 6:8). Het vijfde zegel van Openbaring beschrijft het martelaarschap van Christenen (Openbaring 6:9-11).

Dan zien wij een tweede profetische mijlpaal. Het zesde zegel openbaart angstaanjagende, dramatische activiteit in de lucht, de hemelse tekenen. De apostel Johannes schreef: “En ik zag toen het Lam het zesde zegel geopend had, en zie, er kwam een grote aardbeving, en de zon werd zwart als een haren zak, en de maan werd als bloed, en de sterren van de hemel vielen op de aarde, zoals een vijgenboom zijn onrijpe vijgen afwerpt als hij door een harde wind wordt geschud. En de hemel week terug als een boekrol die wordt opgerold. En alle bergen en alle eilanden werden van hun plaats gerukt” (Openbaring 6:12-14).

Jezus bevestigt deze volgorde van verdrukking gevolgd door grote tekenen aan de hemel ook: “En meteen na de verdrukking van die dagen zal de zon verduisterd worden en de maan zal zijn schijnsel niet geven en de sterren zullen van de hemel vallen en de krachten van de hemelen zullen heftig bewogen worden” (Mattheüs 24:29).

Hoe zullen de mensen reageren op deze hemelse tekenen? “En de koningen van de aarde, de groten, de rijken, de oversten over duizend, de machtigen en alle slaven en vrije mensen verborgen zich in de grotten en tussen de rotsen in de bergen. En zij zeiden tegen de bergen en de rotsen: Val op ons en verberg ons voor het aangezicht van Hem Die op de troon zit, en voor de toorn van het Lam. Want de grote dag van Zijn toorn is aangebroken en wie kan dan staande blijven?” (Openbaring 6:15-17).

De hemelse tekenen kondigen de tijd aan van Gods oordeel over de naties, “de grote dag van Zijn toorn”. Dit is het zevende zegel, de tijdsperiode die ook de Dag des Heren wordt genoemd – een derde profetische mijlpaal. In een visioen verwijst de apostel Johannes er naar in Openbaring 1:10 als “de Dag des Heren”. Johannes verwijst niet naar een dag van de week maar naar de tijdsperiode die leidt tot de terugkomst van Christus, zoals vermeld in meer dan 30 profetieën! De profeet Jesaja beschrijft het op deze manier “Want het zal zijn de dag van de wraak van de HEERE, het jaar van de afrekening om de rechtszaak van Sion” (Jesaja 34:8).

De profeet Joël bevestigt ook dat de hemelse tekenen voorafgaan aan de “dag van de  HEERE”. “Ik zal wondertekenen geven aan de hemel en op de aarde: bloed en vuur en rookzuilen. De zon zal veranderd worden in duisternis en de maan in bloed, voor die dag van de HEERE komt, die grote en ontzagwekkende” (Joël 2:30-31).

Het zevende zegel, of de Dag van de Heer, bestaat uit zeven trompetplagen: “En toen het Lam het zevende zegel geopend had, kwam er een stilte in de hemel van ongeveer een half uur. En ik zag de zeven engelen die vóór God stonden en aan hen werden zeven bazuinen gegeven” (Openbaring 8:1-2). De eerste zes bazuinen of trompetten klinken tijdens het jaar voorafgaand aan Christus’ tweede komst. De zevende trompet kondigt het goede nieuws aan van Christus’ terugkeer om over alle naties op de planeet aarde te regeren: “En de zevende engel blies op de bazuin, en er klonken luide stemmen in de hemel, die zeiden: De koninkrijken van de wereld zijn van onze Heere en van Zijn Christus geworden, en Hij zal Koning zijn in alle eeuwigheid” (Openbaring 11:15). Hoewel dit goed nieuws is voor ware Christenen, zullen de naties kwaad zijn (v. 18) en zullen zij hun strijdkrachten verzamelen om tegen de terugkerende Koning te strijden (Openbaring 19:19). Zoals wij zullen zien wordt deze laatste slag in het Midden-Oosten, vlakbij Jeruzalem geleverd.

Het goede nieuws is dat de terugkerende Jezus Christus alle opstandige legers en naties van planeet aarde zal overwinnen. De teruggekeerde Koning der koningen zal Zijn Koninkrijk in Jeruzalem vestigen, Zijn vijanden overwinnen en duurzame wereldvrede opleggen (vgl. Zacharia 14:1-3). Jezus Christus zal naar Jeruzalem terugkomen. Hij zal over alle koninkrijken, landen en regeringen van deze aarde heerschappij voeren: “De HEERE zal Koning worden over heel de aarde. Op die dag zal de HEERE de Enige zijn en Zijn Naam de enige” (Zacharia 14:9). De Messias zal Koning over de hele aarde zijn en Hij zal regeren vanuit Jeruzalem. Hij zal de ware religie instellen over de hele aarde en daarmee de valse religie vervangen, die het herleefde Romeinse Rijk domineerde.

Wie berijdt het beest?

Wij hebben gezien dat het Midden-Oosten de locatie zal zijn van een hedendaagse vervulling van Daniëls profetie betreffende de “verwoestende gruwel”. Wanneer die gruwel in de eindtijd komt, onder welk religieus systeem zal deze dan vallen ? Het boek Openbaring verwijst naar de grote valse eindtijdreligie als “Geheimenis, het grote Babylon”. In Openbaring 17 ziet de apostel Johannes in een visioen het oordeel over een grote hoer die een grote valse kerk of religieus systeem symboliseert. “… Kom, ik zal u het oordeel over de grote hoer laten zien, die aan vele wateren zit. Met haar hebben de koningen van de aarde hoererij bedreven, en de bewoners van de aarde zijn dronken geworden van de wijn van haar hoererij” (17:1-2). Deze vrouw zit op een “beest” dat zeven koppen en tien horens heeft (v. 3). Dat “beest” is, zoals wij eerder hebben gezien, de politieke en militaire macht die het Midden-Oosten zal binnenvallen.

Johannes gaat verder met de beschrijving van deze grote hoer: “En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: Geheimenis, het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen van de aarde” (Openbaring 17:5). Het is dat systeem dat de periode van de grote verdrukking zal domineren. De leider van dat systeem, de valse profeet, zal zelfs vuur uit de hemel laten neerkomen, zoals wij lezen in Openbaring 13:13. Laat u niet misleiden door dergelijk wonderbaarlijk vertoon. Openbaring 13:11 zegt ons dat deze religieuze figuur symbolisch lijkt op een lam (het symbool van Christus), maar spreekt als een draak! Hij zal op de heilige plaats van Jeruzalem staan en zelfs beweren dat hij God is!

In Openbaring 17 zagen wij dat de hoer op het “beest” zit. Maar wie is dit “beest”? Het antwoord zal ons vertellen wie het Midden-Oosten zal binnenvallen. “En het beest dat was en niet is, is ook zelf de achtste. En hij is uit de zeven, en gaat naar het verderf. En de tien horens die u gezien hebt, zijn tien koningen, die het koningschap nog niet hebben ontvangen, maar die samen met het beest één uur koninklijke macht zullen ontvangen. Dezen zijn eensgezind en zij zullen hun kracht en macht aan het beest overdragen. Zij zullen oorlog voeren tegen het Lam, maar het Lam – want Heere der heren is Hij en Koning der koningen – zal hen overwinnen, en zij die samen met Hem zijn, geroepenen, uitverkorenen en gelovigen” (Openbaring 17:11-14).

De Kerk van God heeft wijst er al jarenlang op dat de beestmacht  van de eindtijd in Openbaring een laatste heropleving zal zijn van het oude Romeinse Rijk. Dat rijk duurde van ongeveer 31 v. Chr. tot 476 n. Chr. Er waren zes heroplevingen, inclusief de Keizerlijke Restauratie onder Justinianus in 544 n. Chr. en nog een andere heropleving in 800 n. Chr. geleid door Karel de Grote (Voor meer informatie over deze geprofeteerde beestmacht kunt u ons gratis boekje : Het beest van Openbaring: Mythe, metafoor of spoedig komende realiteit? aanvragen).

Andere commentatoren hebben het beest van Openbaring ook geïdentificeerd als het Romeinse Rijk. Wij hebben net in Openbaring 17:11 gelezen over de laatste heropleving in de eindtijd van “het beest dat was en niet is” – het laatste beest dat ten verderve zal gaan of vernietigd zal worden. De New Catholic Edition [Nieuwe Katholieke Editie] van de heilige Bijbel geeft dit commentaar betreffende het beest van vers 11: “Het beest waarover hier gesproken wordt lijkt het Romeinse Rijk te zijn, evenals in hoofdstuk 13”. Het boek Openbaring, de profetie van Jezus op de Olijfberg en het boek Daniël openbaren samen een komende heropleving van het Romeinse Rijk, beïnvloed en bereden door een vrouw. De vrouw staat symbool voor een kerk. De beestmacht keert zich uiteindelijk tegen de vrouw: “En de tien horens die u op het beest zag, die zullen de hoer haten, en haar verwoest en naakt maken, en zij zullen haar vlees eten, en haar met vuur verbranden. Want God heeft het in hun hart gegeven om Zijn plan uit te voeren en dit eensgezind te doen en hun koningschap aan het beest te geven, totdat de woorden van God volbracht zijn. En de vrouw die u gezien hebt, is de grote stad, die koninklijke heerschappij voert over de koningen van de aarde” (Openbaring 17:16-18). De Douay-Rheims vertaling levert commentaar op de uiteindelijke vernietiging van de vrouw door het beest: “tien andere koninkrijken zijn bondgenoten van het beest en strijden tegen de Kerk. Maar hun heerschappij is kort, aangeduid als een uur.” Hoewel de Douay-Rheims het beest gelijkstelt met het Romeinse Rijk en de vrouw met de kerk erkent zij niet dat de grote stad, genoemd in vers 18, Rome zelf is. Veel Bijbelcommentaren zijn het er evenwel duidelijk over eens dat de grote stad van Openbaring 17:18 in feite Rome is!

De koning van het noorden valt het Midden-Oosten binnen

De legers van Benito Mussolini – een koning van het noorden uit de 20e eeuw – vielen Noord Afrika binnen tijdens Wereldoorlog II. In tegenstelling hiermee zal de koning van het noorden van de eindtijd uitgedaagd worden door de koning van het zuiden. Wij hebben reeds oorlog gezien in het Midden-Oosten over de oliekwestie. Zal er weer een Arabisch olie-embargo komen zoals in 1974?

Toen de brandstofkosten in de zomer en herfst van 2000 begonnen te stijgen, waren de Europese protesten over de omhoog geschoten aardolieprijzen en -tekorten zelfs krachtiger dan in de Verenigde Staten. In 2000 bedroegen de importen 53 procent van het olieverbruik van de V.S.. Ruwweg 24 procent – bijna de helft van alle geïmporteerde olie – kwam uit het Midden-Oosten. Europa is zelfs nog meer afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten en importeert circa 90 procent van haar olie – dus ruim meer dan de helft – uit het Midden-Oosten.

Toen halverwege 2008 de aardolieprijzen piekten, werden miljoenen mensen opnieuw herinnerd aan hun afhankelijkheid van olie uit het Midden-Oosten. Zal Europa toelaten dat olieleveranciers uit het Midden-Oosten hun economieën in hun greep blijven houden? Wat de provocatie ook mag zijn, de koning van het noorden zal het Midden-Oosten binnenvallen.

Het verslag in Lukas van de profetie op de Olijfberg volgt dezelfde algemene volgorde als het verslag in Mattheüs dat wij eerder hebben bekeken. Maar hij voegt één belangrijk detail toe, namelijk het waarschuwingsteken van Jezus inzake het lot van Jeruzalem in de eindtijd: “Wanneer u zult zien dat Jeruzalem door legers omringd wordt, weet dan dat zijn verwoesting nabij is” (Lukas 21:20). Van wie zijn deze legers? Wie zal uiteindelijk het Midden-Oosten binnenvallen en het gezag over Jeruzalem – de meest betekenisvolle stad – hebben?

Zoals wij eerder zagen zal de koning van het noorden – de beestmacht of het herleefde Romeinse Rijk in de eindtijd – het  “sieraadland” binnentrekken (Daniël 11:41). Jezus zei dat, wanneer u legers Jeruzalem ziet insluiten of omsingelen, u zult weten dat de stad bijna veroverd zal worden. In 70 n. Chr. verwoesten Titus en de Romeinse legers de stad en de tempel. De Romeinse belegering van de stad veroorzaakte hongersnood en ziekten in de stad. De Joodse historicus Josephus schreef dat “niet minder dan zeshonderdduizend uit de poorten werden geworpen, ofschoon het aantal van de rest niet meer kon worden vastgesteld” (Wars of the Jews – [Joodse Oorlogen] – Bk. 5, hoofdstuk 13, sect. 7). Welk leger bracht onheil over Jeruzalem? Dat deed het leger van Rome. Zal opnieuw een Romeins leger de geschiedenis in de 21ste eeuw herhalen? Bijbelprofetie zegt ja!

Ook het boek Lukas benadrukt het feit dat Jeruzalem door een andere supermacht overheerst zal worden. Let op de krachtige uitspraak van Jezus: “Laten dan wie in Judea zijn, vluchten naar de bergen en wie in het midden van Jeruzalem zijn, daaruit wegtrekken en wie op de velden zijn, er niet in gaan. Want dit zijn dagen van wraak, opdat al wat geschreven staat, vervuld wordt” (Lukas 21:21-22).

Dit is duidelijk de eindtijdvervulling van deze profetie. Ze gaat verder: “Maar wee de zwangeren en de zogenden in die dagen, want er zal grote nood zijn in het land en toorn over dit volk. En zij zullen vallen door de scherpte van het zwaard en in gevangenschap weggevoerd worden onder alle heidenen. En Jeruzalem zal door de heidenen vertrapt worden, totdat de tijden van de heidenen vervuld zullen zijn” (vv. 23-24). Openbaring 11 laat zien dat Christus, 42 maanden nadat Jeruzalem veroverd is, tussenbeide zal komen.

Sommige Bijbelcommentatoren geloven ten onrechte dat de profetie van Lukas alleen van toepassing is op de eerste eeuw n. Chr., toen de Romeinse bevelhebber Titus Jeruzalem belegerde en de tempel verwoestte. De waarschuwing van Jezus in Lukas 21 was zeker van toepassing op de vernietiging in de eerste eeuw. Maar zoals Bijbelgeleerden erkennen is profetie vaak tweeledig. Er is een type en een antitype. Er is een eerdere vervulling en een latere vervulling van de profetie. Jezus zei tegen Zijn discipelen dat velen Zijn terugkeer naar de aarde zouden zien, volgend op de vernietiging van Jeruzalem. “En er zullen tekenen zijn in zon, maan en sterren, en op de aarde benauwdheid onder de volken, in radeloosheid vanwege het bulderen van zee en golven. En het hart van de mensen zal bezwijken van vrees en verwachting van de dingen die de wereld zullen overkomen, want de krachten van de hemelen zullen heftig bewogen worden. En dan zullen zij de Zoon des mensen zien komen in een wolk, met grote kracht en heerlijkheid” (Lukas 21:25-27).

Deze profetie werd in 70 n. Chr. niet vervuld toen de tempel door Titus werd verwoest. Jezus schetste duidelijk de gebeurtenissen die aan Zijn tweede komst vooraf gaan. De context van de laatste vernietiging van Jeruzalem, zoals hier beschreven, is de eindtijd.

De laatse fasen van Wereldoorlog III

De legers van de koning van het noorden zullen noordelijk Afrika en het heilige land bezetten. Maar ontwikkelingen in het noordoosten zullen deze koning zo verontrusten dat hij militaire actie onderneemt. “Maar de geruchten uit het oosten en uit het noorden zullen hem schrik aanjagen. Daarom zal hij in grote grimmigheid uittrekken om velen weg te vagen en met de ban te slaan. En hij zal de tenten van zijn paleis tussen de zeeën opzetten, bij de berg van het heilig sieraad. Dan zal hij tot zijn einde komen, en geen helper hebben” (Daniël 11:44-45).

Deze actie blijkt in Openbaring 9 te worden beschreven als het eerste wee of de vijfde bazuinplaag (vgl. Openbaring 8:13; 9:1). De apostel Johannes beschrijft de oorlogvoering van de 21ste eeuw in de beeldspraak van de eerste eeuw: “En de sprinkhanen zagen eruit als paarden die voor de oorlog gereedgemaakt zijn. En op hun koppen droegen zij kransen als van goud, en hun gezichten leken op gezichten van mensen. En zij hadden haar als haar van vrouwen, en hun tanden waren als tanden van leeuwen. En zij hadden borstharnassen van ijzer, en het geluid van hun vleugels was als het geluid van wagens met veel paarden die ten strijde snellen. En zij hadden staarten die leken op schorpioenen, en er zaten angels aan hun staarten. En zij hadden de macht om de mensen schade toe te brengen, vijf maanden lang. En zij hadden een koning over zich, de engel van de afgrond. Zijn naam is in het Hebreeuws Abaddon, en in het Grieks heeft hij de naam Apollyon” (Openbaring 9:7-11).

Merkt u op dat deze actie vijf maanden duurt tijdens de één jaar lange Dag van de  Heer. Wat volgt dan? Een enorm leger bestaande uit 200 miljoen mensen uit het oosten steekt de rivier de Eufraat over: De Eufraat stroomt van Turkije door Syrië en Irak naar de Perzische golf. Ongeacht of Irak  in haar huidige vorm als land nog bestaat, zal het geografische gebied van Irak een belangrijke rol spelen in de laatste oorlog die komen gaat: Wereldoorlog III!Het tweede wee of de zesde bazuin klinkt nu: “Het ene wee is voorbijgegaan. Zie, nog twee weeën komen hierna. En de zesde engel blies op de bazuin, en ik hoorde uit de vier horens van het gouden altaar dat vóór God stond, één stem komen. Die zei tegen de zesde engel die de bazuin had: Maak de vier engelen los die gebonden zijn bij de grote rivier, de Eufraat. En de vier engelen werden losgemaakt. Zij waren in gereedheid gehouden tegen het uur en de dag en de maand en het jaar dat zij het derde deel van de mensen zouden doden. En het aantal bereden troepen bedroeg tweemaal tienduizend maal tienduizend, en ik hoorde hun aantal. En in dit visioen zag ik de paarden en hen die erop zaten aldus: ze hadden vuurrode en rookkleurige en zwavelkleurige borstharnassen. En de hoofden van de paarden waren als leeuwenkoppen, en uit hun mond kwam vuur, rook en zwavel. Door deze drie werd het derde deel van de mensen gedood: door het vuur, de rook en de zwavel die uit hun mond kwam. Want hun macht ligt in hun mond en in hun staart, want hun staarten zijn als slangen, met koppen eraan, en daarmee brengen zij schade toe” (Openbaring 9:12-19).

Deze fase van Wereldoorlog III zal een derde van de hele mensheid doden, meer dan twee miljard menselijke wezens! De “vuur, rook en zwavel” roepen beelden op van nucleaire verwoesting. Tenzij Jezus Christus tussenbeide komt zal “geen vlees behouden worden”, zoals Hij zei in Mattheüs 24:22!

De laatste en zevende bazuin kondigt de terugkeer van Jezus Christus aan om over de aarde te heersen (Openbaring 11:15). De naties zijn boos, zoals we eerder hebben gezien (Openbaring 11:18) en zij zullen hun legers samenvoegen om een gemeenschappelijke vijand te bestrijden, de Bevelhebber van de hemelse legers! (zie Openbaring 19:19)! De zevende bazuin of het derde wee bestaat uit “de zeven laatste plagen” die “de toorn van God” op rebelse naties, voltooien (zie Openbaring 15:1, 8; 16:1).

Op dit moment zullen legers uit het oosten zich westwaarts verplaatsen over de Eufraat op weg naar Megiddo – Armageddon. “En de zesde engel goot zijn schaal uit over de grote rivier, de Eufraat. En haar water droogde op, zodat de weg gereedgemaakt werd voor de koningen uit de richting waar de zon opgaat” (Openbaring 16:12). Satan en zijn demonen beïnvloeden oorlogvoerende naties om hun strijdkrachten te verenigen tegen de indringer uit de ruimte, de Koning der koningen, Jezus Christus. De apostel Johannes schrijft: “En ik zag uit de bek van de draak, uit de bek van het beest en uit de mond van de valse profeet drie onreine geesten komen, als kikvorsen. Dit zijn namelijk de geesten van de demonen, die tekenen doen en die uitgaan naar de koningen van de aarde en van de hele wereld, om hen te verzamelen voor de oorlog van de grote dag van de almachtige God” (Openbaring 16:13-14, de vette nadruk is van ons).

Wanneer de laatste fase van Wereldoorlog III begint, zal Satan de koningen en legers “van de hele wereld” hebben beïnvloed om zich voor te bereiden op het grote treffen tegen Christus. Oorlog voerende, opstandige naties zullen strijden tegen de Verlosser van de wereld! Waar zullen zij zich verzamelen? “En hij verzamelde hen op de plaats die in het Hebreeuws Armageddon wordt genoemd” (Openbaring 16:16). De naam Armageddon komt van het Hebreeuwse har Megiddon, wat betekent ‘berg(gebied) van Megiddon’. Megiddon of Megiddo ligt in het huidige Israël ongeveer 80 kilometer ten noorden van Jeruzalem. Het berggebied van Megiddo biedt uitzicht op de grootste vallei van Israël, de Vallei van Esdraelon of Vlakte van Jizreël.

De zich ontwikkelende Europese religieus-politieke macht zal ten slotte bestuurlijke invloed uitoefenen over het Heilige Land. Zoals wij hebben gezien, zal de leider van die unie, de “koning van het noorden” uiteindelijk heersen over Jeruzalem en het Midden-Oosten. Het boek Openbaring voorspelt ook een conflict tussen Aziatische legers en de Europese beestmacht, de koning van het noorden (Daniël 11:44). Het is schokkend dat deze legers, vlak voor de terugkeer van Christus, zich met elkaar zullen verbinden “… om de oorlog te voeren tegen Hem …” (Openbaring 19:19). De almachtige God zegt: “Dan zal Ik alle heidenvolken verzamelen voor de strijd tegen Jeruzalem. …” (Zacharia 14:2). “Dan zal de HEERE uittrekken en tegen die heidenvolken strijden, zoals de dag dat Hij streed, op de dag van de strijd. Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt, ten oosten ervan …” (Zacharia 14:3-4). Jezus Christus zal tussenbeide komen! Hij zal Wereldoorlog III beëindigen en eindelijk blijvende vrede brengen over de wereld!

Let op dat de beslissende slag in de eindtijd, waar populair naar wordt verwezen als Armageddon, feitelijk “… de oorlog van de grote dag van de almachtige God” genoemd wordt (Openbaring 16:14). Maar waar zal die strijd werkelijk worden gestreden? De profeet Joël zegt ons dat deze beslissende strijd vlak bij Jeruzalem zal plaatsvinden: “Want zie, in die dagen en in die tijd, als Ik een omkeer zal brengen in de gevangenschap van Juda en Jeruzalem, zal Ik alle heidenvolken bijeenbrengen en hen doen afdalen naar het dal van Josafat. Daar zal Ik met hen een rechtszaak voeren …” (Joël 3:1-2).

Het Dal van Josafat wordt ook wel Kidronvallei of -dal genoemd (tussen de Olijfberg en de Tempelberg). Hier zal God het vonnis voltrekken over de naties. Het dal verbreedt zich naar het zuiden, en daar doorheen zullen de legers van de wereld zich vanaf Megiddo zuidwaarts verplaatsen om Jezus Christus te bestrijden bij Jeruzalem. Bij deze grote beslissende strijd van alle tijden zal de Schepper God zegevieren door nietige mensen  te verslaan in hun poging om God te overwinnen.

Dwaze militaire leiders zullen snel leren hoe machteloos zij zijn tegenover de almachtige, goddelijke kracht van God! Let op de afschuwelijke straf die op de opstandige, kwaadaardige legers ten uitvoer wordt gebracht: “En dit zal de plaag zijn waarmee de HEERE al de volken zal treffen die tegen Jeruzalem hebben gestreden: Hij zal ieders vlees, terwijl hij nog op zijn voeten staat, doen wegteren; de ogen van allen zullen wegteren in hun kassen en de tong van allen zal wegteren in hun mond” (Zacharia 14:12).

Jezus zal de grootste militaire eenheid ooit verzameld, volledig overwinnen. Hij zal terugkeren als Koning der koningen en Heere der heren om deze door oorlog verscheurde planeet duizend jaar van vrede te brengen. En “De HEERE zal Koning worden over heel de aarde …” (Zacharia 14:9).

Christus zal alle legers die Hem weerstreven overwinnen! Hij zal het Millennium van vrede op aarde inluiden en alle naties de weg naar vrede onderwijzen. Dan zullen de Arabieren en Israëliërs verzoend worden. “Op die dag zal er een gebaande weg zijn van Egypte naar Assyrië. De Assyriërs zullen in Egypte komen en de Egyptenaren in Assyrië. De Egyptenaren zullen samen met de Assyriërs de HEERE dienen. Op die dag zal Israël de derde zijn naast Egypte en Assyrië, een zegen in het midden van de aarde. Want de HEERE van de legermachten zal hen zegenen met de woorden: Gezegend zij Mijn volk Egypte, het werk van Mijn handen Assyrië, en Mijn eigendom Israël!” (Jesaja 19:23-25).

Nadat de wereldlegers zijn verslagen, zal de Schepper God Jeruzalem als de hoofdstad van de wereld maken. Alle naties zullen zich onderwerpen aan het Koninkrijk van God op aarde en eindelijk de weg naar vrede leren. “Het zal echter in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de HEERE vast zal staan als de hoogste van de bergen, en dat hij verheven zal worden boven de heuvels, en dat de volken ernaartoe zullen stromen. Vele heidenvolken zullen op weg gaan en zeggen: Kom, laten wij opgaan naar de berg van de HEERE, naar het huis van de God van Jakob; dan zal Hij ons onderwijzen aangaande Zijn wegen, en zullen wij Zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan en het woord van de HEERE uit Jeruzalem” (Micha 4:1-2).

De Koning der koningen zal, geassisteerd door de heiligen, de naties heropvoeden om de weg van liefde, vrede en voorspoed te leven (zie Daniël 7:18, 27). Onder het leiderschap van Jezus Christus – de Messias – zal de weg van zonde, lijden en oorlog spoedig voorbij zijn. “Hij zal oordelen tussen vele volken en machtige heidenvolken vonnissen, tot ver weg. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren” (Micha 4:3).

Houd het Midden-Oosten in de gaten

Jezus Christus waarschuwt ons om geestelijk alert en waakzaam te zijn (Lukas 21:36). Maar waar moeten wij op letten in de onrust en het conflict van het Midden-Oosten?

Let op de toenemende vraag naar internationale interventie en gezag, niet alleen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, maar in Jeruzalem zelf. De voorzitter van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, heeft de roep om een vredesleger van de Verenigde Naties in Gaza en de Westoever gesteund – een voorstel dat rivaal Hamas tot dusverre heeft verworpen. Als het geweld in het gebied rondom Jeruzalem escaleert, let dan op of er meer wereldleiders volgen die internationale controle eisen over deze oude stad, die zo dierbaar is voor zowel joden, christenen als moslims.

Let op de voortdurende conflicten tussen Israëli’s en Palestijnen. De Palestijnen mogen dan verdeeld zijn in hun trouw tussen de meer militante Islamitische Hamas-organisatie en de meer seculiere Fatah-groep, maar ze zijn verenigd in hun oppositie tegen Israël’s uitoefening van macht in een regio die zij beschouwen als de hunne.

Let op toenemende eenheid tussen Arabische naties in hun standpunt tegenover Israël. Psalm 83, die wij eerder gelezen hebben, vermeldt de volken die de Arabische en moslimnaties vormen in het Midden-Oosten. Zij worden gesteund door Europese groepen in hun sterke oppositie tegen Israël. “Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt. Want samen hebben zij in hun hart beraadslaagd; dezen hebben een verbond tegen U gesloten” (Psalm 83:5-6). Let op een Arabische/moslim unie of confederatie in de eindtijd die geformeerd wordt tegen Israël.

Let op de groeiende economische, politieke en militaire eenwording van de Europese Unie. Zoals wij in Daniëls profetie zagen zal de koning van het noorden uiteindelijk het heilig Land bezetten. Europa is bezig zijn verschillende militaire- en veiligheidsdiensten te coördineren en te verenigen, op zoek naar een alternatief voor de langdurige afhankelijkheid van de NAVO-alliantie waarvan de V.S. deel uitmaakt als dominante partner. In juli 2005 kwamen de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU overeen het Europees Veiligheids- en Defensie College (EVDC) op te richten om multinationale trainingen te organiseren die Europeanen uit diverse landen onder een samenhangend beleids- en procedureel kader zouden brengen. In november 2004 richtte de EU officieel, na vijf jaar van planning, een Rapid Reaction Force [red.: een snelle interventiemacht] op die het de multinationale eenheid mogelijk moest maken om militaire doelstellingen uit te voeren. Een kleine inzet van troepen had reeds eerder plaats in Bosnië. En in 2014 en 2015 zette Russische agressie in Oekraïne Duitsland ertoe aan om een nieuw speerpuntkorps in opperste staat van paraatheid aan te voeren” (Los Angeles Times, 14 januari 2015). Zullen deze strijdkrachten uiteindelijk een belangrijke rol spelen in het Midden-Oosten conflict? Let op de ontwikkeling van Europa’s eigen militaire strijdkrachten.

In januari 2015 meldde Stratfor : “De vraag met betrekking tot Europa is nu niet of het zijn huidige vorm kan behouden, maar hoe radicaal die vorm zal veranderen. En de meest intimiderende vraag is of Europa, wanneer ze niet in staat is haar eenheid te behouden, een terugkeer van het nationalisme en de mogelijke gevolgen daarvan zal zien” – met inbegrip van uiteindelijk, opnieuw oorlog op het vasteland (Stratfor, 27 januari 2015).

Let op de voorbereiding en uiteindelijke implementatie van dierenofferandes door de Joden in Jeruzalem. Velen geloven dat er ook een fysieke tempel gebouwd zal worden, maar de geschiedenis en het boek Ezra bevestigen dat offers ook gebracht kunnen worden met alleen een altaar op de heilige plaats.

Let op de toenemende versterking van religieuze macht in Europa. Toen paus Johannes Paulus II in 1983 Oostenrijk bezocht, zei hij met een beroep op Europese eenheid: “De Europeanen behoren de bedreigende internationale confrontaties van landen en allianties overwinnen en een nieuw verenigd Europa scheppen van de Atlantische oceaan tot de Oeral” (The Principality and Power of Europe [Het vorstendom en de macht Europa], Adrian Hilton, pag. 36). Gedurende heel zijn pausschap heeft paus Benedictus XVI opgeroepen tot religieuze eenheid in Europa, en heeft de oosters-orthodoxe kerken  de hand gereikt in een mate die veel waarnemers heeft verrast. Paus Francis heeft deze trend voortgezet met zijn smeekbeden  aan het adres van de Europese leiders, er bij hen op aandringend hun rooms katholieke wortels te herontdekken.

De uiteindelijke vrede

Jeruzalem heeft een glorierijke geprofeteerde toekomst in het vooruitzicht! Het zal de hoofdstad van planeet aarde worden onder de heerschappij van de Vorst van de Vrede en Koning der koningen, Jezus Christus. Dat is goed nieuws voor alle naties – voor u, uw kinderen en uw kleinkinderen. Maar wij moeten ons blijvend herinneren dat ware vrede alleen tot stand kan komen in de levens van mannen en vrouwen, wanneer hun menselijke natuur plaats maakt voor Gods Geest. In het Millennium en daarna zal de grote meerderheid van de mensen Gods gift van Zijn Geest accepteren. Dan zullen zij leren hoe zij de weg naar vrede kunnen vinden.

De hele wereld zal Gods wegen leren. “Vele volken zullen gaan en zeggen: Kom, laten wij opgaan naar de berg van de HEERE, naar het huis van de God van Jakob; dan zal Hij ons onderwijzen aangaande Zijn wegen, en zullen wij Zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan, en het woord van de HEERE uit Jeruzalem. Hij zal oordelen tussen de heidenvolken en veel volken vonnissen. En zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren” (Jesaja 2:3–4).

Jeruzalem zal niet alleen de regeringshoofdstad van de wereld zijn; het zal ook de educatieve hoofdstad van de wereld zijn. De grote Opvoeder en Leraar, de Heer Jezus Christus, zal ware kennis onderwijzen, gebaseerd op het woord van God. Alle naties zullen de eeuwige principes, wetten en waarden leren die vrede en voorspoed voor iedereen garanderen.

Dit is het goede nieuws van uw toekomst, en de toekomst van de wereld. In het hart van het Midden-Oosten – en van de hele wereld – zal Jeruzalem het centrum van regering, educatie en religie zijn. De Schepper God zal toekomstige wereldvrede garanderen (Micha 4:1-3), “want de mond van de HEERE van de legermachten heeft het gesproken” (v. 4). Wij kijken allemaal uit naar de vrede en verzoening die alleen de Messias, Jezus Christus, in het Midden-Oosten – en in de hele wereld – kan brengen. Intussen zegt Jezus ons te waken en te bidden (Markus 13:33). Hij spoort ons aan in vers 37: “En wat Ik tegen u zeg, zeg Ik tegen allen: Wees waakzaam!”