Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “What Do You Celebrate?” (A personal message from the Editor in Chief) door Gerald Weston, verschenen in het Engelstalige Tomorrow’s World magazine van november-december 2018.

De grootste feestdag in de wereld komt eraan! Miljarden wereldwijd zullen de fictieve verjaardag van Jezus de Christus vieren. Maar scherpzinnige mensen vragen zich af of iemand, die beweert christen te zijn, er iets mee te maken zou moeten hebben. Men vraagt: “Waarom proberen mensen een dag te verchristelijken die doordrenkt is van voorchristelijke, heidense praktijken? Waarom vieren ze de geboorte van hun Verlosser op de verjaardag van een denkbeeldige zonnegod?” Dat de viering van Kerstmis zijn oorsprong vindt in het heidendom is onbetwistbaar!

Weinig mensen zijn bereid om tradities te doorbreken. En u? Jezus berispte de Farizeeën van zijn tijd: “. . . Terecht heeft Jesaja over u, huichelaars, geprofeteerd zoals er geschreven staat: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich ver bij Mij vandaan. Maar tevergeefs eren zij Mij door leringen te onderwijzen die geboden van mensen zijn. Want terwijl u het gebod van God nalaat, houdt u zich aan de overlevering van de mensen . . .” (Markus 7:6-8).

Zijn zij die zich aan de tegenwoordige tradities houden anders? Kijk naar de feiten. Een beetje onderzoek laat zien dat Bijbelse Heilige Dagen vervangen zijn door zinloos heidendom, ogenschijnlijk ‘in de naam van Christus.’ William B. Eerdmans’ Handbook to the History of Christianity [Handboek voor de geschiedenis van het christendom], red. Tim Dowley, legt uit:

De christelijke kerk nam vele heidense ideeën en voorstellingen over. Van de zonaanbidding, bijvoorbeeld, kwam de viering van de geboorte van Christus op vijfentwintig december, de geboortedag van de zon. Saturnalia, het Romeinse winterfestival van 17-21 december, zorgde voor vrolijkheid, het geven van geschenken en de kaarsen die typerend zijn voor latere kerstdagen. Zonaanbidding bleef bestaan in het Roomse christendom. . . . Sommige heidense gewoonten die later werden verchristelijkt, bijvoorbeeld het gebruik van kaarsen, wierook en bloemenkransen, werden aanvankelijk door de kerk vermeden omdat ze symbool stonden voor heidendom. (pp. 131-132)

Denk eens goed na! Hoe ‘verchristelijk’ je een ‘heidense gewoonte’? Door simpelweg de naam van Christus ermee te associëren? Zo’n idee is volkomen belachelijk!

Wanneer waarheid onverschillig laat

Ik heb bovenstaande woorden vaak geciteerd, om alleen maar teleurgesteld te worden door een gelaten en verveelde houding van lezers en luisteraars. Zowel Jezus als Paulus citeerden de profeet Jesaja die zei: “. . . Met het gehoor zult u horen, maar beslist niet begrijpen; en ziende zult u zien, maar beslist niet opmerken. Want het hart van dit volk is vet geworden, en zij hebben met de oren slecht gehoord, en hun ogen hebben zij dichtgedaan, opdat zij niet op enig moment met de ogen zouden zien en met de oren horen en met het hart begrijpen, en zij zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen” (Mattheüs 13:14-15).

Het trieste is dat de meeste mensen liever vasthouden aan traditie, zelfs als dit betekent dat ze de wil van God verwerpen! In zijn zeer gerespecteerde werk Caesar and Christ onthult historicus Will Durant de verloedering die onlosmakelijk verbonden is met wat bijna iedereen ten onrechte denkt dat de religie van Christus is. Hij schrijft: “Het christendom heeft het heidendom niet vernietigd; het heeft het geadopteerd” (p. 595). Vervolgens somt hij een aantal heidense doctrines op die volledig ingebed zijn in het traditionele christendom, voordat hij het voor de hand liggende formuleert: “Het christendom was de laatste grote creatie van de oude heidense wereld” (p. 595) en “het christendom werd de laatste en grootste van de mysteriereligies” (p. 600).

Verklaringen zoals deze zouden verandering moeten inspireren bij iedereen die God echt wil dienen, maar in de meeste gevallen doen ze dat niet! De Bijbel vertelt ons waarom.

Zoals ik al heb laten zien willen de meeste mensen hiervan niet horen. Ze horen de waarheid, kunnen zich zelfs verheugen in het kennen van de waarheid, maar handelen er niet naar. Ze hebben ogen om te zien, maar zijn blind voor de noodzaak van verandering. Dit is een deel van het probleem, maar niet het hele verhaal.

Voor sommigen is de waarheid slechts onderwerp van intellectuele oefening. Voor zulke personen is het de kennis die belangrijk is, en hoeft dit niet gevolgd te worden door actie. De apostel Johannes zegt ons: “En hierdoor weten wij dat wij Hem kennen, namelijk als wij Zijn geboden in acht nemen” (1 Johannes 2:3). Het Bijbelcommentaar de New Bible Commentary Revised legt uit: “Voor Johannes is de kennis van God niet een of andere mystieke visie of intellectueel inzicht.. Deze wordt getoond als we Zijn geboden houden. Gehoorzaamheid is geen spectaculaire deugd, maar ligt wel aan de basis van alle ware christelijke dienst.”

Dit was waar in de eerste eeuw en is vandaag nog steeds waar. Veel mensen in Jezus’ tijd geloofden ook in Hem, met inbegrip van veel prominente individuen, maar ontkenden dit uit angst voor wat het hen kon kosten. “En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden. Want zij hadden de eer van de mensen meer lief dan de eer van God” (Johannes 12: 42-43).

Moed boven comfort

Het is een feit dat het niet gemakkelijk is om een ware christen te zijn. Weinig mensen hebben de moed en het engagement om tegen de menigte in te gaan. De meningen van vrienden en familieleden zijn vaak belangrijker. Is dit goed in de ogen van onze Maker? Jezus beantwoordt deze vraag ondubbelzinnig in het evangelie van Mattheüs:

“Denk niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader, en tussen een dochter en haar moeder, en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder; en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn. Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waard; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waard. En wie zijn kruis niet op zich neemt en Mij navolgt, is Mij niet waard. Wie zijn leven vindt, zal het verliezen; en wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het vinden” (Mattheüs 10:34-39; zie ook Lukas 14:26).

Het is niet dat Christus verlangde om gezinnen te ontwrichten, maar Hij kende de problemen die volgen wanneer iemand zich bekeert van zonde en lang bestaande tradities verwerpt. Hij wist dat mensen hun vrienden en familieleden boven Hem zouden stellen, en God zal niet toelaten dat Hij op de tweede plaats komt, na iets of iemand. De apostel Paulus stelt de vraag: “Weet u niet dat aan wie u uzelf als slaaf ter beschikking stelt tot gehoorzaamheid, u slaaf bent van wie u gehoorzaamt: óf van de zonde, tot de dood, óf van de gehoorzaamheid, tot gerechtigheid?” (Romeinen 6:16).

Het is de menselijke natuur om om Gods duidelijke geboden heen te redeneren. We staan van nature vijandig tegenover Zijn wet, zoals Paulus zegt in Romeinen 8:7. Als God zegt dat we de Sabbat van de zevende dag moeten vieren, redeneren mensen dat ze elke dag kunnen kiezen die ze maar willen. Maar op de een of andere manier kiezen ze uiteindelijk toch altijd voor de dag die keizer Constantijn de ‘eerbiedwaardige dag van de zon’ noemde, in plaats van de dag waarop God donderde vanaf de berg Sinaï. In plaats van de zeven jaarlijkse Feesten in acht te nemen die in zowel het Oude als het Nieuwe Testament worden uiteengezet, leent het moderne ‘christendom’ van het heidendom, in tegenstelling tot onmiskenbare bevelen om dit niet te doen.

Israël kreeg de opdracht om de gebruiken van de mensen voor wie ze in de plaats kwamen niet te volgen. “Wanneer de HEERE, uw God, de volken waar u naartoe gaat om die uit hun bezit te verdrijven, van voor uw ogen uitroeit, en u hen verdreven hebt en in hun land bent gaan wonen, wees dan op uw hoede dat u niet, nadat zij van voor uw ogen weggevaagd zijn, in dezelfde valstrik komt, en dat u niet vraagt naar hun goden, door te zeggen: Zoals deze volken hun goden gediend hebben, zo zal ik het ook doen. U mag ten aanzien van de HEERE, uw God, niet doen zoals zij! . . . Dit alles wat ik u gebied, moet u nauwlettend in acht nemen. U mag er niets aan toevoegen en er ook niets van afdoen” (Deuteronomium 12:29-32).

Dus, hoe zit het met u? Wilt u er niet van horen? Bent u spiritueel blind? Of bent u bereid om alles te doen wat nodig is om Christus te volgen?

Uw antwoorden op deze vragen worden getoond door uw daden, niet door uw woorden.