DE WAARHEID ACHTER DE REFORMATIE – DEEL 9: DE WARE BETEKENIS VAN DE REFORMATIE

Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel “The Truth Behind The Protestant Reformation, Deel 9: “The True Meaning of the Reformation”, door Roderick C. Meredith (1930-2017).

Er is een fundamentele, maar weinig begrepen reden voor de jammerlijke toestand van de religieuze verwarring die momenteel bestaat!

Het wordt tijd dat u die reden werkelijk begrijpt. Het wordt tijd dat u de waarheid eerlijk onder ogen ziet!

We horen soms hedendaagse godsdienstleiders het feit betreuren dat er zo’n waar Babylon van kerkgenootschappen en sekten bestaat – die zich allemaal ‘christelijk’ noemen. Sommigen geven zelfs toe dat Jezus Christus slechts één kerk stichtte – niet honderden verschillende godsdienstige groeperingen die politiek georganiseerd zijn en door mensen worden geleid.

Dit Babylon van met elkaar in strijd zijnde religieuze denominaties werd grotendeels voortgebracht door de protestantse hervormers. Wij dienen de reden van dit erbarmelijke resultaat van hun inspanningen te begrijpen.

In plaats van aan te nemen dat de geloofsovertuigingen die men ons heeft onderwezen waar zijn, zoals zoveel mensen doen, dienen we ‘alle dingen te bewijzen’ in het licht van Gods woord, de Bijbel. We moeten de kwestie of de Reformatie op enigerlei wijze geïnspireerd was door God eerlijk onder ogen zien. En we moeten bewijs hebben voor onze overtuigingen!

Moge de Levende God u, wanneer u dit laatste hoofdstuk leest, helpen uw verstand open te stellen voor de mogelijkheid dat u in het verleden misleid kan zijn geweest!

Onder de voortdurende dreiging van een derde wereldoorlog en van wereldwijde zelfmoord naderen we het geprofeteerde einde van dit tijdperk (Mattheüs 24:21-22). De kennis neemt nu toe (Daniël 12:4).

Zult u oprecht ‘alle dingen bewijzen’ en ophouden met het doen van veronderstellingen? Zult u wandelen in het licht wanneer God dat geeft? Zult u de waarheid gehoorzamen wanneer God uw verstand opent om die te begrijpen?

EEN VERANDERD ‘CHRISTENDOM’

In de voorgaande hoofdstukken leerden we uit de Bijbel en uit de opgetekende geschiedschrijving dat er een opmerkelijke verandering plaatshad in het ‘christendom’ kort na de dood van de oorspronkelijke apostelen. Heidense filosofieën en tradities slopen de zichtbare kerk binnen. Gedurende de middeleeuwen werd de religieuze hiërarchie een ware poel van ongerechtigheid, hoererij en gruwelen die elke beschrijving te boven gaan.

We hebben gezien hoe Maarten Luther tegen deze corrupte hiërarchie in opstand kwam, maar dat hij toch de meeste doctrines en tradities handhaafde. In feite rebelleerde hij tegen alle autoriteit en voegde hij heel aanmatigend een woord aan de Bijbel toe. In zijn door schuldgevoel gekwelde verlangen om gehoorzaamheid aan Gods wet af te schaffen vertaalde Luther Romeinen 1:17 als: “De rechtvaardige zal leven door geloof alleen.” Deze houding leidde Luther ertoe de bigamie van de landgraaf van Hesse door de vingers te zien evenals de afslachting van honderden boeren tijdens de beruchte Boerenoorlog goed te keuren.

We bespraken de wrede leringen en handelingen van Johannes Calvijn die waren gebaseerd op zijn theorie van predestinatie. Herinner u zijn uitspraak: “Want alle mensen zijn niet gelijk geschapen, maar voor sommigen is eeuwig leven voorbeschikt, voor anderen eeuwige verdoemenis . . .” (Bettenson 302).

Het schokkende resultaat van Calvijns wrede systeem kan alleen goed worden begrepen door het verslag te lezen van hoe hij een religieuze tegenstander, Michael Servet, op de brandstapel bracht.

Laten wij ons nog eens afvragen: Was dit een terugkeer naar het geloof en de praktijk van Jezus Christus en Zijn apostelen? Was dit inderdaad een terugkeer naar ‘de Bijbel, de hele Bijbel en niets dan de Bijbel’?

WAAROM HET PROTESTANTSE GEWELD?

De enige verklaring van veel merkwaardige en slechte protestantse daden is dat, zelfs lang na hun afscheiding van Rome en hun ‘bekering’ tot het protestantisme, de vroege hervormers en hun volgelingen nog steeds waren doordrenkt van de doctrines, de denkbeelden en de praktijken van hun ‘moeder’-kerk in Rome. “De hervormers erfden de doctrine van vervolging van hun moederkerk en brachten die in de praktijk voor zover zij de macht hadden. Zij bestreden onverdraagzaamheid met onverdraagzaamheid. Zij verschilden in gunstige zin van hun opponenten in de mate en omvang maar niet in het principe van onverdraagzaamheid” (Schaff 8: 700).

Zoals we zullen zien onthult deze vrijmoedige erkenning van Schaff waarom zo veel van de protestantse doctrines en handelingen zo totaal strijdig lijken met hun beleden intentie alles te baseren op ‘niets dan de Bijbel.’

We hebben gezien dat Maarten Luther politiek bedreef, bigamie toeliet, een leugen adviseerde, de afslachting van de boeren aanmoedigde en de verdrinking van anabaptisten goedkeurde.

Het is aangetoond dat de Engelse opstand begon met de zinnelijke begeerte van Hendrik VIII, en dat hij en koningin Elizabeth en hun protestantse theologen allemaal een aandeel hadden in de afslachting van honderden katholieken, anabaptisten en, later, puriteinse andersdenkenden.

We hebben gekeken naar het aandeel dat Johannes Calvijn en de Zwitserse hervormers hadden in de vervolging en verdrinking van anabaptisten en de wrede bestraffing en terechtstelling van hun eigen Geneefse burgers omdat die zich niet in alle opzichten aan Calvijns leer conformeerden. Ten slotte hebben we de instemming van bijna alle vroege protestantse leiders beschreven met de beruchte ‘lynchwet’-terechtstelling door verbranding op de brandstapel, die Calvijn oplegde aan Michael Servet om zuiver godsdienstige redenen.

We hebben aangetoond dat dit ‘koelbloedige’ moorden waren. Ze waren niet het resultaat van de passie van het ogenblik, evenmin waren de verantwoordelijken getroffen door tijdelijke waanzin.

Deze misdaden in naam van de godsdienst werden van tevoren beraamd en ze werden nog lang nadat ze waren begaan verdedigd met theologische argumenten!

We hebben gezien dat de werkelijke verklaring ligt in het feit dat de vroege hervormers een groot deel van de leer en de geest van hun ‘moeder’-kerk hadden ‘geërfd. Zij waren als geestelijk dronken mannen – niet in staat duidelijk de werkelijke betekenis en gevolgen van hun onderwijzingen en handelingen te overzien.

PROTESTANTSE TEGENSTRIJDIGHEDEN

Hoewel dit proefschrift niet is opgezet of bedoeld om geschillen over de honderden verschillende protestantse doctrines en geloofsbelijdenissen te behandelen, willen we wel de principes bezien die de hervormers tot hun conclusies leidden. We hebben wel al de fundamentele doctrines geschetst waarop de Reformatie was gebaseerd. Maar nu willen we de oorsprong en resultaten ervan diepgaander onderzoeken en ook de wezenlijke aard van het protestantisme als geheel.

We herinneren ons Chillingworths bewering: “De Bijbel, de hele Bijbel, en niets dan de Bijbel is de godsdienst van de protestanten.” We brengen de protestantse verzekering van de Bijbel als “de geïnspireerde maatstaf van geloof en praktijk” in herinnering.

Fisher zegt: “Protestantisme, onder welke verschillende vormen het ook verschijnt en niettegenstaande de verscheidenheid in karakters en meningen die onder de leiders ervan zijn waar te nemen, wordt onderscheiden als een geloofssysteem gebaseerd op twee principes. Dit zijn rechtvaardiging door geloof alleen, en de uitsluitende autoriteit van de Bijbel” (Fisher, The Reformation, 459).

De meeste protestanten zijn opgegroeid in het geloof dat deze stellingen waar zijn. Wat de meeste mensen niet beseffen is dat Luther, Calvijn en de Engelse hervormers hele boeken van de Bijbel verwierpen of anders hun werkelijke gezag afwezen. En zij legden hun interpretaties dwingend op aan talloze Bijbelverzen wanneer de natuurlijke betekenis niet in overeenstemming was met hun vooropgezette doctrines.

We herinneren ons dat Maarten Luther zo terneergedrukt werd door een aanhoudend schuldgevoel dat hij ieder vers in de Bijbel wilde verwerpen dat leerde dat naast geloof gehoorzaamheid vereist is voor behoud. Hij hield eraan vast dat wij door geloof alleen behouden worden. Herinner u dat hij eigenmachtig het woord ‘alleen’ – in strijd met de Bijbel – invoerde in Romeinen 3:28, met als enige verdediging: “Het is de wil van dr. Maarten Luther dat het zo moet zijn” (Alzog 3: 199).

In het bijzonder met betrekking tot zijn vasthoudendheid aan ‘geloof alleen’ en zijn afwijzing van talloze Bijbelverzen die de noodzaak van gehoorzaamheid leren, was Luther een koppige, eigenwijze man.

De Bijbel leert: “. . . de zonde is de wetteloosheid” (1 Johannes 3:4). Dit spreekt duidelijk over de geestelijke wet die door de vinger van God zelf werd geschreven – de Tien Geboden. De geïnspireerde Jakobus legt dit uit: “Want wie de hele wet in acht neemt, maar op één punt struikelt, die is schuldig geworden aan alle geboden. Immers, Hij Die gezegd heeft: U zult geen overspel plegen, heeft ook gezegd: U zult niet doodslaan. Als u dan geen overspel bedrijft, maar wel doodslaat, bent u toch een wetsovertreder geworden. Spreek zó en handel zó als mensen die geoordeeld zullen worden door de wet van de vrijheid” (Jakobus 2:10-12).

Welke wet verbiedt overspel en moord? Het zijn duidelijk de Tien Geboden waarnaar Jakobus verwijst. En hij besluit door ons te zeggen dat we moeten spreken en handelen volgens deze wet.

Dit stemt overeen met de woorden van Jezus Christus. Want toen een jonge man Hem de weg naar het eeuwige leven kwam vragen, antwoordde Hij: “. . . Maar wilt u tot het leven ingaan, neem dan de geboden in acht . . .”, en Hij ging verder met enige van de Tien Geboden op te noemen (Mattheüs 19:16-19).

Terwijl Luther volledig de directe parallel tussen het onderwijs van Jakobus en dat van Jezus Christus negeerde, verklaarde hij hooghartig: “Vergeleken met de brieven van Paulus is dit waarlijk een brief van stro; hij bevat absoluut niets dat doet denken aan de stijl van het Evangelie” (Alzog 3: 208). Aldus verwierp Luther eigenwijs het hele boek Jakobus omdat het niet overeenstemde met zijn doctrines!

Bij het verwerpen van de eerste vijf boeken van de Bijbel verklaarde Luther: “Wij hebben niet de wens Mozes te zien of te horen. Laten we Mozes aan de Joden overlaten, aan wie hij was gegeven als een Spiegel van Saksen [rechtsboek uit de dertiende eeuw, NL-red.]; hij heeft niets gemeen met heidenen en christenen, en wij zouden geen aandacht aan hem moeten besteden” (Alzog 3: 207).

Aangezien Luther Mozes zag als iemand die te maken had met Gods wet – die door Luther werd gehaat – wenste hij ‘niets te maken te hebben’ met Mozes’ geïnspireerde geschriften!

Maar aangezien Paulus Luthers favoriete schrijver was, vragen we ons af wat Luthers reactie was op Paulus’ geïnspireerde herinnering aan Timotheüs dat “. . . u van jongs af de heilige Schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid [behoud], door het geloof dat in Christus Jezus is. Heel de Schrift is door God ingegeven . . .” (2 Timotheüs 3:15-16). Bedenk dat toen Timotheüs een kind was alleen de boeken van het Oude Testament waren geschreven.

En aangezien Luther koppig wenste ‘geen aandacht te besteden’ aan Mozes, zouden we hem kunnen herinneren aan de beschrijving door de apostel Johannes van Gods overwinnende heiligen die “. . . het lied van Mozes, de dienstknecht van God, en het lied van het Lam [zongen] . . .” (Openbaring 15:3). Maar Luthers eigen geschriften antwoorden prompt: “Ik zie de openbaringen van Johannes als zijnde niet apostolisch en ook niet profetisch” (Michelet 273). Hij had eraan kunnen toevoegen: “Iedereen mag zijn eigen oordeel over dit boek vormen; wat mijzelf betreft, voel ik er een afkeer tegen en voor mij is dit voldoende reden om het af te wijzen” (Alzog 3: 208).

Het is een feit dat Maarten Luther van elk boek in de Bijbel waartegen hij een ‘afkeer’ voelde opzettelijk het gezag verwierp.

Nu beginnen we misschien de werkelijke betekenis van de godsdienstige verwarring van onze tijd te begrijpen. De hedendaagse protestanten hebben van Maarten Luther – erkend als de grootste leider van de Reformatie – een geest van eigenzinnigheid geërfd evenals een bereidheid het hoogste gezag van Gods woord te verwerpen!

Toen Maarten Luther de dwaasheid en zinloosheid van het rooms-katholieke systeem van boetedoening inzag, verzette hij zich tegen elk idee van ‘werken’. Maar hij was opgegroeid als een rooms-katholiek, was getraind en geschoold als katholiek priester, en zat vol met de katholieke opvatting over wet en werken.

Omdat hij daardoor in een conditie verkeerde die neerkwam op geestelijke dronkenschap, was hij niet in staat duidelijk het verschil te zien tussen de Bijbelse lering van gehoorzaamheid aan geestelijke geboden en de joodse en rooms-katholieke leer van dienstbaarheid door fysieke ‘werken’ en onderworpenheid aan door de mens gemaakte kerkelijke wetten en tradities.

In opstandigheid tegen gehoorzaamheid aan Gods wet schreef Luther aan Melanchton:

Zondig, zondig erg, maar heb des te meer vertrouwen in Christus; verheug me heviger in Christus, die de overwinnaar van zonde, van dood en van de wereld is. Terwijl wij in deze wereld zijn, kunnen wij niets anders doen dan zondigen; wij moeten wel zondigen. Dit leven is niet de woonplaats van gerechtigheid; nee, wij zijn hier louter in afwachting, zoals St. Petrus zegt, van “nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waarin gerechtigheid woont.”

Bid ernstig, want gij zijt een groot zondaar.

Ik ben nu vol van de leer van de kwijtschelding van zonden. Ik sta de wet niets toe, evenmin al de duivels. Hij die deze leer in zijn hart kan geloven, is behouden (Michelet 304).

Een gevoel van schuld en veroordeling koesterend ontwikkelde Luthers geest een doctrinair systeem waarmee hij alle wet en de macht van God over ons leven kon verwerpen!

Johannes Calvijn bevond zich grotendeels in dezelfde positie. Ook hij was opgegroeid als katholiek en ondergedompeld in de katholieke doctrines en denkbeelden. Als jonge man in opstand komend tegen de roomse kerk accepteerde hij Luthers argumenten over behoud door geloof alleen.

Maar Calvijn ging één stap verder en ontwikkelde zijn eigen theorie over absolute predestinatie. Zoals we hebben gezien stelt deze theorie: “Want alle mensen zijn niet gelijk geschapen, maar voor sommigen is eeuwig leven voorbeschikt, voor anderen eeuwige verdoemenis” (Bettenson 302).

Wij hebben al aangetoond dat dit geweld doet aan de veelvuldige uitspraak in het Nieuwe Testament dat er is geen aanzien des persoons is bij God (Romeinen 2:11; Handelingen 10:34; Efeze 6:9). Het weerspreekt ook Paulus’ geïnspireerde beschrijving van “. . . God, onze Heiland, die wil, dat alle mensen behouden worden en tot erkentenis der waarheid komen” (1 Timotheüs 2:3-4, NBG). Moet Gods wil gedwarsboomd worden door de redeneringen van Johannes Calvijn?

En natuurlijk moeten we ons niet alleen de handelingen herinneren, maar ook de valse doctrines waardoor Calvijn, Luther en de Engelse hervormers trachtten zich te rechtvaardigen voor de gevangenneming, het in het openbaar geselen, ophangen, verdrinken of levend verbranden van al degenen die het oneens waren met hun ‘zuivere’ evangelieonderwijs.

HET VERWERPEN OF VERDRAAIEN VAN DE BIJBEL

Om tenminste hun eigen geweten te zuiveren waren de protestantse leiders gedwongen vele passages in de Bijbel die niet met hun doctrinaire ideeën in overeenstemming waren te verdraaien of te verwerpen.

In de verdediging van zijn visie op het ‘Laatste Avondmaal’ beweerde Luther dat de ononderbroken traditie van de katholieke kerk op zichzelf bewijs zou moeten zijn. Luther verklaarde: “Die getuigenis ontkennen staat nagenoeg gelijk aan het veroordelen van niet alleen de heilige christelijke kerk als verdoemde ketter, maar zelfs van Christus zelf, met al zijn apostelen en profeten . . .” (Schaff 7: 531).

Schaff geeft als commentaar: “Een Roomse geloofsverdediger zou niet meer nadruk kunnen leggen op traditie dan Luther in deze passage doet. Maar traditie begunstigt, tenminste vanaf de zesde tot de zestiende eeuw, sterk het geloof in de transsubstantiatie en het offer van de mis, die beide door hem werden verworpen” (Schaff 3: 532).

We zien dus dat Luther inconsequent was. Als de Bijbel niet de antwoorden verschafte die hij wenste, keek Luther naar de rooms-katholieke traditie!

Maar wanneer deze zelfde traditie een leer of een gebruik leerde waar Luther het niet mee eens was – zoals de transsubstantiatie – keerde hij zich met zogenaamd rechtvaardige verontwaardiging weer naar de Bijbel. Hij schreef: “Want wat wordt beweerd zonder het gezag van de Bijbel of van bewezen openbaring mag als aan een opinie vastgehouden worden, maar er is geen verplichting het te geloven . . . . Transsubstantiatie . . . moet worden beschouwd als een uitvinding van menselijk redeneren, aangezien het noch op de Bijbel noch op gezond redeneren is gebaseerd” (Bettenson 280).

In duidelijke taal: Luther sprak zichzelf tegen en hield zichzelf voor de gek!

Hij wenste te denken dat hij de Bijbel aan zijn zijde had, maar zodra zijn ongezonde visies op de Bijbel duidelijk werden, liep hij als een kind snel naar de armen van zijn ‘moeder’-kerk – en noemde hij de rooms-katholieke traditie zijn onfeilbare gids.

Gerenommeerde protestantse historici zijn gedwongen te erkennen dat Calvijn en Zwingli evenals Luther de duidelijke betekenis van de Bijbel verdraaiden om die passend te maken voor hun eigen theorieën! “Dat principe pakte Calvijn op en zette het voort; en als Luther al aanmerkingen had op de heilige schrijvers wier uitlatingen niet aansloten bij zijn opvatting over rechtvaardiging, zo verklaarde ook Zwingli, en Calvijn zelfs nog consequenter dan Zwingli, alles weg wat de waarheid waarop zij bouwden leek te beperken of te begrenzen” (Moore 389).

Verder zegt Moore in zijn commentaar op de neiging van de Engelse theologen om Luthers interpretaties van de Bijbel te volgen: “Zij kunnen daarom niet hun ogen sluiten voor het feit dat zelfs Luthers toewijding aan de Bijbel zo besmeurd was met eenzijdigheid dat die het zaad van het verval in zich droeg” (Moore 479).

We zien dus dat de protestantse leiders dikwijls eenzijdige redeneringen gebruikten om een passage in de Bijbel weg te verklaren als die niet met hun doctrines overeenkwam.

Zij wezen katholieke doctrines als transsubstantiatie en de verkoop van aflaten af met een beroep op de Bijbel. Maar wanneer zij het niet eens waren met wat God  in de Bijbel zei, namen zij hun toevlucht tot hun eigen besmeurde menselijke rede of tot de traditie van de rooms-katholieke kerk.

DE PROTESTANTEN VOLGDEN ROME

Wat is de betekenis van deze duidelijke hypocrisie? Was dit ‘de Bijbel alleen’? Was dit een herstel van de ware Kerk? Hier volgt de verrassend eerlijke erkenning van de protestanten zelf!

Sprekend over Luther zegt Fisher: “Bij het handhaven van riten en gebruiken vereiste Luther geen expliciete goedkeuring van de Bijbel. Voldoende was dat ze niet verboden waren en passend en nuttig waren. Zijn weerzin tegen het breken met de hoofdzaken van het Latijnse christendom in leerstellige zaken is evenzeer overduidelijk” (Fisher, History of Christian Doctrine, p. 283). “De Hervormers erfden het leerstuk van vervolging van hun moederkerk . . .” (Schaff 3: 700). De meeste mensen hebben er geen enkel besef van dat de protestantse leiders – en de vele kerken die uit de protestantse beweging zijn voortgekomen – de meeste van hun doctrines, hun denkbeelden over God en godsdienst, en hun tradities van de rooms-katholieke kerk – hun oorspronkelijke ‘moeder’-kerk  ̶  hebben geërfd.

Luther wenste veel van de riten en gebruiken van de ‘Latijnse’ of rooms-katholieke praktijk te behouden, en ook veel van de rooms-katholieke doctrines. In eerdere delen van dit proefschrift hebben we gezien hoe “sommige van de oude heidense feesten kerkelijke feesten werden” (Hurlbut 79). We hebben opgemerkt hoe de heidense feesten van Kerstmis en nieuwjaarsdag werden overgenomen door de kerk in het westen – in Rome – niet door de oorspronkelijke Kerk in en rond Palestina (Fisher, The History of the Christian Church, p. 119).

We herinneren ons Wharey’s uitspraak dat aan het einde van de tweede eeuw “het christendom reeds de kledij van het heidendom begon te dragen” (Wharey 39). En we moeten nog eens Plummers commentaar bekijken: “En zodra de herleving van de letteren zorgde voor het bekend worden van de inhoud van het Nieuwe Testament en het onderwijs van de Vaderen, werd het zichtbaar dat wat eind vijftiende eeuw voor christendom doorging nauwelijks herkenbaar was als zodanig wanneer het geplaatst werd naast wat we kennen als christendom aan het einde van het apostolische tijdperk” (Plummer 11).

Het unanieme oordeel van protestantse historici is dat de rooms-katholieke kerk vol zat met heidendom en ongerechtigheid. Veel van haar rituelen en kerkelijke feesten waren rechtstreeks ontleend aan de heidense religies en de aloude cultus van de zonaanbidding.

Waarom is het dan dat de protestanten zo veel behielden van de rooms-katholieke doctrines en rituelen en religieuze feesten? Waarom bleven ze hun eenheid met het ‘verheidenste’ roomse systeem belijden?

Een deel van het antwoord ligt in het feit dat zij op de een of andere manier vonden dat de roomse kerk alleen historisch afstamde van de ware nieuwtestamentische kerk van God. Aangezien zij, zonder hun dwaling in te zien, alleen zochten naar een grote, georganiseerde denominatie, en aldus vonden dat Rome wel het enige overblijfsel van de ware Kerk moest zijn – in weerwil van haar vrijwel totale heidendom.

De protestantse historicus D’Aubigne verwoordt deze gangbare opvatting: “Een mysterie van wetteloosheid onderdrukte de tot dienstbaarheid onderworpen Kerk van Christus” (D’Aubigne 20). De hervormers, die van kindsbeen af rooms-katholiek waren opgegroeid, geloofden dat dit algemene godsdienstige systeem werkelijk de ware Kerk van God vormde, maar dat God hoe dan ook had toegestaan dat zij tot ‘slaaf’ gemaakt werd in een poel van ongerechtigheid.

Hun taak was dan, meenden de hervormers, dit rotte systeem te reinigen. Maar zij beijverden zich te bewijzen dat zij niet van de ‘hoofdzaken’ van het katholieke systeem waren afgeweken.

Luther zei: “Niemand kan ontkennen dat wij alle dingen in overeenstemming met de oude kerk behouden, geloven, bezingen en belijden, dat wij er niets nieuws in aanbrengen noch er iets aan toevoegen, en dat wij op deze wijze tot de oude kerk behoren en er één mee zijn” (Lindsay 1: 468).

Met hun eigen uitspraken is derhalve bewezen dat de protestanten zich slechts beschouwden als een voortzetting van de historische katholieke kerk, maar in een andere en ‘gezuiverde’ vorm. Luther zelf bevestigt krachtig hun essentiële eenheid met de katholieke kerk!

Sprekend over Calvijn zegt Fisher: “Hij ontkende niet dat de christelijke gemeenschappen die de paus erkennen ‘kerken van Christus’ zijn . . . Hij ontkent verontwaardigd dat hij zich heeft afgescheiden van de kerk” (Fisher, History of Christian Doctrine 304).

Schaff vertelt ons dat het gaat over de zichtbare, of historische katholieke kerk als Calvijn schrijft: “Nu het onze huidige bedoeling is de zichtbare kerk te behandelen, kunnen we zelfs van haar titel van moeder leren, hoe nuttig en zelfs noodzakelijk het voor ons is om haar te kennen” (Schaff 8: 450).

De benadrukking van de protestantse leiders van hun fundamentele eenheid met de katholieke kerk en hun identificatie van haar als hun ‘moeder’-kerk is zeer veelzeggend!

GOD IDENTIFICEERT DE KATHOLIEKE KERK

In de vroege uitgaven van Maarten Luthers vertaling van het Nieuwe Testament staan veel illustraties die de rooms-katholieke kerk als de “hoer van Babylon” voorstellen. Bij het beschrijven van deze algemeen begrepen interpretatie zegt Bainton ons: “Het gevallen Babylon is duidelijk Rome” (Bainton 258).

Talloze protestantse boeken, pamfletten en verhandelingen hebben diezelfde identificatie gegeven. Ze brandmerkten de rooms-katholieke kerk als de “grote hoer” van Openbaring 17.

Maar het moet toegegeven worden dat de meeste van de meer conservatieve protestantse kerkelijke schrijvers afgezien hebben van deze identificatie. Na die eerste uitgaven van de Bijbel en van de vroege pamfletten en verhandelingen kwamen zij plotseling tot het pijnlijke besef dat zij over zichzelf spraken!

Want in een van de gemakkelijkst begrepen passages in dit geïnspireerde profetische boek beschrijft God een groot vals religieus systeem dat zou opkomen en dat Hij “het grote Babylon” noemt (Openbaring 17:1-6).

In symbolische zin identificeert de Bijbel een ‘vrouw’ duidelijk met een kerk. In 2 Korinthe 11:2 en in Efeze 5:23 beschrijft Paulus de ware kerk als zijnde in de positie van echtgenote. Een ander voorbeeld van deze symboliek is de welbekende profetie over de ware Kerk van God in Openbaring 12.

Bedenk dat Jezus over Zijn Kerk sprak als de “kleine kudde” [Lukas 12:32]. Hij leerde dat die zou worden verstrooid en vervolgd (Mattheüs 10:16-23; Johannes 15:18-20). De Kerk van Openbaring 12 wordt voorgesteld als klein en zwak van zichzelf. Ze wordt uitgebeeld als een vrouw die moet vluchten naar de woestijn gedurende de middeleeuwen (Openbaring 12:5-6). Dit beeld is beslist het precieze tegendeel van de dominante, wereldse, historische rooms-katholieke kerk!

Dit is de Kerk waarmee de hervormers eenheid hadden moeten zoeken, maar dat niet deden. Zij konden dat niet, omdat zij het gezag van Gods wet verwierpen! Want de ware Kerk wordt hier voorgesteld als een klein “overblijfsel” van gelovigen

 “. . . die de geboden van God in acht nemen en het getuigenis van Jezus Christus hebben” (v. 17).

In Openbaring 19:7-9 wordt de ware Kerk opnieuw voorgesteld als een vrouw – de bruid van Christus. Zij is gekleed in smetteloos wit linnen, dat de “. . . gerechtigheden van de heiligen” typeert (v. 8).

Terug in Openbaring 17 zien we dat de vrouw die hier wordt voorgesteld als een gevallen vrouw is – een “grote hoer”. Zij zit op “vele wateren”. In vers 15 identificeert de profetie zelf deze wateren als “volken, menigten, naties en talen”.

Deze gevallen kerk is dus een grote kerk – heersend over vele landen en volken. Zij wordt ervan beschuldigd met de koningen van de aarde “ontucht gepleegd” te hebben. Geestelijk kan dat alleen betekenen dat zij schuldig is aan het zich mengen in de politiek en oorlogen van deze wereld.

Christus zei dat Zijn koninkrijk niet van deze wereld is (Johannes 18:36). Jakobus spreekt over degenen die deelnemen in de materiële lusten en oorlogen van deze wereld als over geestelijke overspeligen (Jakobus 4:1-4).

De profetie wordt nu duidelijk! Deze afvallige kerk wordt veroordeeld omdat zij politiek heeft bedreven en deelgenomen heeft aan de politiek en oorlogvoering van deze wereld.

Deze gevallen vrouw, of kerk, is gekleed in purper en scharlaken kleuren. Het purper symboliseert koninklijke macht en waardigheid. Het scharlaken betekent haar geestelijke hoererij!

Zij is een rijke kerk “. . . getooid met goud, edelgesteente en parels . . .” (Openbaring 17:4). En Johannes schrijft: “En ik zag dat de vrouw dronken was van het bloed van de heiligen, en van het bloed van de getuigen van Jezus. En ik was bovenmate verwonderd toen ik haar zag” (v. 6).

Deze kerk vervolgde en martelde op wrede wijze veel van Gods heiligen. Maar haar rijkdom, haar macht en haar koninklijke majesteit inspireerden een gevoel van ontzag, zelfs in Johannes! Later openbaart God: “En de vrouw die u gezien hebt, is de grote stad, die koninklijke heerschappij voert over de koningen van de aarde” (v. 18).

DE PROFETIE VERVULD

Al deze beschrijvingen zijn volmaakt van toepassing op de rooms-katholieke kerk! Dit is de kerk die door de eeuwen heen Gods verstrooide mensen heeft vervolgd. Dit is de kerk die haar eigen leger heeft gehad en actief betrokken is geweest in de oorlogen en de politiek van deze wereld!

Alleen de hoofdstad van het katholieke ‘christendom’ in Rome kan waarlijk een “grote stad” worden genoemd, die heerst over de koningen van deze wereld. Er kan geen vergissing in het spel zijn met deze identificatie!

Alexander Hislop verklaart in zijn opmerkelijke boek De Twee Babylons: “Er is nooit enige moeilijkheid geweest in de geest van enige verlichte protestant met het identificeren van deze vrouw ‘die op zeven bergen zit’ en die op haar voorhoofd de naam heeft staan ‘Geheimenis, het grote Babylon’, met de Roomse afval” (Hislop 1).

Hij zegt ons: “Het is vanaf het begin al bekend dat het papendom gedoopt heidendom was, maar God maakt het nu duidelijk dat het heidendom dat Rome heeft gedoopt, in al zijn wezenlijke elementen hetzelfde heidendom is dat overheerste in het oude letterlijke Babylon, toen Jehovah voor Cyrus de tweevoudige poorten van koper opende en de tralies van ijzer verbrijzelde” (Hislop 2).

In dit zeer informatieve werk gaat Hislop verder met te bewijzen dat de rooms-katholieke kerk inderdaad de filosofieën, de tradities en de kerkelijke feesten van de oude heidenen heeft overgenomen. Rooms-katholicisme is niets anders dan gedoopt heidendom!

Hislop zegt dat: “Rome in concrete zin het Babylon van Openbaring is; dat het wezenlijke karakter van haar systeem, het grote doel van haar eredienst, haar feesten, haar leer en discipline, haar rituelen en ceremoniën, haar priesterschap en de ordes, allemaal ontleend zijn aan het oude Babylon” (Hislop 3).

Geen wonder dat God dit systeem “Geheimenis, het grote Babylon” noemt! Het rooms-katholieke systeem bevat precies dezelfde doctrines, rituelen en heidense religieuze feestdagen als de oude heidense stad Babylon – die zo vaak is gebruikt om de zonde te typeren.

Maar tot dusverre hebben we twee belangrijke punten weggelaten. Het eerste is dat Johannes in de beschrijving van deze grote valse kerk zegt: “. . .  de bewoners van de aarde zijn dronken geworden van de wijn van haar hoererij” (Openbaring 17:2). Hislop onthult dat in de oorspronkelijke Babylonische religie de aanbidders letterlijk dronken gemaakt werden zodat zij de heidense ‘mysteries’ welwillend zouden ontvangen (Hislop 5).

Dit wijst erop dat, daar dit hele hoofdstuk in geestelijke zin spreekt, de aanbidders van Rome geestelijk dronken zijn gemaakt zodat zij geestelijke waarheden niet duidelijk kunnen zien. God zegt: “Want van de wijn van de toorn [“hartstocht”, NBG] van haar hoererij hebben alle volken gedronken” (Openbaring 18:3).

Deze giftige leringen en valse opvattingen zijn elke beschaafde natie op aarde binnengedrongen. De volken van de aarde zijn geestelijk dronken geworden door deze valse doctrines! Wanneer mensen vervolgens de Bijbel benaderen en de geestelijke waarheden die hij bevat, raken zij verward en verdeeld.

‘Babylon’ betekent letterlijk verwarring. Het is grote verwarring! Het is “het grote Babylon”!

En typeert dit niet wat we hebben gezien van de protestantse hervormers: redetwisten, ruziën, verdeeldheid, zelfs onder elkaar? En beschrijft dit niet de verwarde, tegenstrijdige koers die Luther, Calvijn en de andere hervormers hebben gekozen?

De hervormers verzetten zich eigenlijk tegen alleen maar een klein gedeelte van de rooms-katholieke leringen. En zij waren als geestelijk dronken mannen – niet wetend waar zij naartoe wilden of hoe daar te komen – nog altijd geleid en misleid door een achtergrond van heidense roomse doctrines en opvattingen. En zoals we hebben gezien namen zij, toen ze uit de rooms-katholieke kerk stapten, het grootste deel van haar leringen en tradities gewoon mee.

DE PROTESTANTSE BEWEGING GEÏDENTIFICEERD

Nu zouden we in staat moeten zijn de volledige naam en beschrijving van dit hele afvallige systeem duidelijk te begrijpen!

Die worden gegeven in Openbaring 17:5: “En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: GEHEIMENIS, HET GROTE BABYLON, DE MOEDER VAN DE HOEREN EN VAN DE GRUWELEN VAN DE AARDE.”

De corrupte roomse ‘moeder’-kerk heeft hoerendochters voortgebracht! Als de duidelijke, consistente principes van de Bijbelse identificatie eerlijk worden toegepast zijn de protestantse kerken ‘hoerendochters’ van een heidens, afvallig Rome!

Zij kwamen uit protest uit haar voort. Maar, zoals we duidelijk hebben gezien, behielden zij de meeste van haar heidense doctrines en opvattingen. Zij volgen nog steeds het voorbeeld van Rome van zich te mengen in de politiek en de oorlogen van deze wereld. En we hebben overvloedig protestants bewijs gezien dat zij haar als hun ‘moeder’-kerk erkennen!

Een protestantse historicus zegt in commentaar op Luther: “Hij begon met het installeren van een kerk die samengesteld was uit degenen die geloof hadden en geestelijke visie, en die een vermogen en kracht aan de dag legden om het Woord van God te verkondigen. Maar in werkelijkheid liet hij een groot overblijfsel van de oude geloofsbelijdenissen in volle werking, een uitgebreid ‘restant’ van bijgeloof, traditie en magie, en een zware erfenis van extern gezag” (Jones 228).

Zoals dr. Jones duidelijk impliceert, houden de protestanten nog steeds vast aan veel heidense doctrines en tradities, die zij van Rome erfden. We hebben opgemerkt dat sommige van deze valse tradities de heidense feestdagen omvatten, die de vroege katholieken overnamen en christelijk klinkende namen gaven. We moeten deze dingen grondig bekijken en ze begrijpen!

De protestantse kerken zijn door de almachtige God duidelijk geïdentificeerd als de ‘hoerendochters’ van het afvallige Rome!

Sprekend over dit gehele Babylonische systeem gebiedt God: “. . . Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deelhebt aan haar zonden, en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen” (Openbaring 18:4).

De vraag is of wij onze Maker wel of niet zullen gehoorzamen!

DE WERKELIJKE BETEKENIS VAN DE REFORMATIE

Bij het vaststellen van de werkelijke betekenis van de Reformatie moeten we in gedachten houden wat het doel van God is – niet louter de doeleinden en maatstaven van sterfelijke mensen.

Wij zijn gedwongen te concluderen dat de Reformatie de mensen beslist niet leidde tot “de Bijbel, de hele Bijbel en niets dan de Bijbel” zoals Chillingworth ons wilde laten geloven. En zelfs deed de Reformatie de mensen in wezen niet terugkeren tot “het geloof dat eenmaal . . . overgeleverd is” (Judas 3).

Zelfs waren de hervormers betreffende sommige bijzaken van de openbare moraal diep teleurgesteld over de eerste vruchten van hun werk. “Zulke rampen als de Boerenoorlog en het monsterlijke gedrag van de veel ruigere wederdopers, om maar te zwijgen over de bittere onenigheden onder de protestanten zelf, waren onrustbarend genoeg, zonder daaraan elke degeneratie, werkelijk of vermeend, in de moraal van individuele privépersonen toe te voegen” (Plummer 184).

In hun geestelijke dronkenschap hun weg zoekend rond het afvallige Rome werden de hervormers niet geleid door dezelfde Geest van God die de oorspronkelijke apostelen van kracht had voorzien en die de levens van mensen had veranderd. Wij moeten inzien dat de leiders van de Reformatie alleen gezag overhevelden naar zichzelf binnen hetzelfde heidense systeem. Natuurlijk zijn de geestelijke ‘vruchten’ niet te vergelijken met het geïnspireerde oorspronkelijke christendom.

            “Gesteld kan worden dat in belangrijke mate de ware stand van zaken als volgt te duiden is dat het niet zo is dat het onderwijs van de hervormers de mensen slechter had gemaakt, maar dat het er niet in geslaagd was ze beter te maken. En het is hier dat de parallel tussen de Reformatie en de eerste prediking van het Evangelie mank gaat” (Plummer 189).

Maar hoewel zij totaal tekortschoten in het herstellen van de ware religie van Jezus Christus, mogen we terecht zeggen dat Luther en de andere hervormers gebruikt werden om op zijn minst twee waardevolle doelen te bereiken. Ten eerste bevrijdden zij de mensen van het dwingende gezag van de katholieke kerk en van de bijgelovige gemoedsangst waarin zij voortdurend werden gehouden (Plummer 136). En ten tweede stimuleerden zij alle mensen, hoe verkeerd gericht soms ook, zeker veel meer om zelf de Bijbel te lezen.

Voor het bereiken van deze twee doelen werden zij dikwijls geholpen door externe krachten. De krachtigste daarvan was de Renaissance, die al was begonnen de mensen aan te zetten zelf na te denken, zelfs al voor de eigenlijke Reformatie begon, en de groei van het nationalisme dat een krachtige hulp was bij het afbreken van welk gezag ook in de universele kerk.

We moeten erkennen dat bij het bevrijden van de geest van de mensen van sommige dwalingen, de hervormers veel door henzelf ontwikkelde dwalingen toevoegden. Zij keerden de mensen niet tot de waarheid. Veeleer keerden zij hen tot de onafhankelijke, eigenzinnige menselijke rede.

Dit heeft de reeds bestaande godsdienstige verwarring verveelvoudigd. Zoals wij aan het begin van dit boek hebben gesteld, heeft de Reformatie een waar ‘Babylon’ van kerkgenootschappen, sekten en religieuze bewegingen voortgebracht.

Dit is niet de ‘eenheid van de Geest’. Dit is niet de ene ware Kerk waarvan Jezus Christus zei die te zullen bouwen (Mattheüs 16:18).

Misschien is de enige reden dat de almachtige God een dergelijke verwarring in dit tijdperk heeft toegelaten wel, dat de ware Kerk van Openbaring 12, de ‘kleine kudde’ van Jezus, wordt toegestaan de werkelijke boodschap van Christus aan de wereld te brengen juist voordat Hij terugkomt.

Want Jezus, de Zoon van God, zei: “En dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen” (Mattheüs 24:14).

Ondertussen zegt God ons dat wij ernaar moeten streven ‘het geloof dat eenmaal overgeleverd is’ terug te winnen. Wij moeten leven ‘bij ieder woord van God’.

En in Zijn woord beschrijft God dit afvallige, verdeelde katholiek-protestants godsdienstige systeem als ‘het grote Babylon’. Hij gebiedt ons: “. . . Ga uit haar weg

. . .” (Openbaring 18:4).

Moge God u helpen acht te slaan op wat u van dit boek hebt geleerd! Loop niet weg van de waarheid! Het einde van dit tijdperk is nabij! “. . . De tijd is vervuld en het Koninkrijk van God is nabijgekomen; bekeer u en geloof het Evangelie” (Markus 1:15).

DE REDEN VAN DE GODSDIENSTIGE VERWARRING VAN VANDAAG!

Vernietiging van de mensheid is veel meer mogelijk dan velen denken! In een door strijd en haat verscheurde wereld heeft de mens nu verscheidene angstaanjagende manieren bedacht waarop hij al wat leeft kan vernietigen!

Jaar na jaar wordt deze conditie erger – niet beter! Wat is de betekenis van deze tijden?

In zijn eerste inaugurele rede verklaarde president Eisenhower plechtig: “In de snelle vaart van grote gebeurtenissen zien wij onszelf rondtasten om de volledige zin en betekenis van de tijden waarin wij leven te kennen.  . . . Hoe ver zijn wij gekomen in ’s mensen lange pelgrimstocht van duisternis naar licht? Naderen wij het licht – een dag van vrijheid en vrede voor de hele mensheid? Of komen we steeds meer terecht in de schaduwen van een nieuwe invallende nacht? . . . De wetenschap lijkt klaar ons, als haar laatste gift, de macht te verlenen het menselijk leven van deze planeet uit te wissen.”

Ja, de vernietiging van al het leven is mogelijk!

Tenzij God intervenieert, zijn wij op weg naar een tijd van duisternis die onvergelijkelijk veel zwarter zal zijn dan de donkere middeleeuwen!

De mensen kennen niet de weg om vrede op de wereld te brengen. Wij leven in een zogenaamd ‘christelijke’ westerse wereld. Maar het is een wereld die van God afgesneden is, rondtastend in het duister, levend onder de voortdurende dreiging van ‘wereldzelfmoord’!

Waarom heeft ons ‘christendom’ volkomen gefaald de stijgende golf van individuele misdaad en het internationale ‘gangsterdom’ onder veel van de leiders in de wereld te stoppen? Waarom hebben de georganiseerde kerkgenootschappen geen werkelijk antwoord op deze problemen?

HEEFT GOD ZIJN VOLK VERLATEN?

Vrezend voor het dreigende gebruik van afschuwwekkende wapens van massavernietiging vragen veel mensen zich af: “Heeft God ons verlaten?” Het antwoord is dat wij God hebben verlaten. En wij hebben Hem nog veel meer verlaten dan de meesten van u zelfs maar beginnen te beseffen!

Tweeduizend jaar geleden kwam Jezus Christus naar deze aarde met een boodschap van God de Vader. Hij predikte het goede nieuws van het koninkrijk – of de regering – van God (Markus 1:14). Hij kwam ook om Zijn gemeente [Kerk] te stichten.

Jezus zei: “[Ik zal] Mijn gemeente bouwen, en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen” (Mattheüs 16:18).

Merk op dat Jezus niet zei ‘gemeenten’, maar gemeente – één Kerk dus. Hij noemde die de “kleine kudde” (Lukas 12:32).

Jezus leerde Zijn volgelingen gehoorzaamheid aan Gods geestelijke wet die in de Tien Geboden is vervat. Hij zei: “Wie dan een van deze geringste geboden afschaft en de mensen zo onderwijst, zal de geringste genoemd worden in het Koninkrijk der hemelen; maar wie ze doet en onderwijst, die zal groot genoemd worden in het Koninkrijk der hemelen” (Mattheüs 5:19). Met Zijn voorbeeld van volmaakte gehoorzaamheid aan Gods wetten zei Jezus tegen Zijn discipelen volmaakt in karakter te worden, zoals God Zelf is (Mattheüs 5:48).

Later waarschuwde Hij Zijn volgelingen voor slechte behandeling en vervolging door de wereld, en Hij zei dat “. . . de tijd komt dat ieder die u doodt, denkt God een dienst te bewijzen” (Johannes 16:2).

Maar Jezus gebood Zijn dienstknechten door te gaan met het prediken van Zijn boodschap tot het einde van het tijdperk. Vlak voordat Hij naar de hemel opsteeg, gebood Hij: “Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen. En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld [tijdperk]” (Mattheüs 28:19-20).

Wat de meeste mensen totaal niet beseffen is dat de ware dienstknechten van God door de eeuwen heen werden vervolgd en werden gedood wegens het prediken van Christus’ boodschap! Gods waarheid werd nooit door de wereld aanvaard!

Jezus waarschuwde: “. . . als zij Mijn woord in acht genomen hebben [in plaats daarvan kruisigden zij Hem!], zullen zij ook het uwe in acht nemen” (Johannes 15:20).

In plaats van Christus’ boodschap te geloven en te gehoorzamen heeft deze wereld Zijn dienstknechten en Zijn ware Kerk vervolgd tot op deze dag!

VROEGE AFVAL

Zoals we hebben gezien en bewezen in deze bespreking van de Reformatie, vond er een schokkende verandering plaats in het ware Christendom spoedig na de dood van de oorspronkelijke apostelen. Het heidendom werd geïntroduceerd in het afvallige ‘christendom’ en Gods waarheid werd onderdrukt door sluwe argumenten en politieke druk en, wanneer nodig, door fysiek geweld!

We denken aan het commentaar van de historicus Wharey: “Het christendom begon reeds de kledij van het heidendom te dragen” (Wharey 39). Hurlbut zegt: “De vormen en ceremonies van het heidendom slopen geleidelijk in de eredienst. Sommige van de oude heidense feesten werden kerkelijke feesten met een verandering van naam en inhoud” (Hurlbut 79).

U dient te beseffen dat deze heidense praktijken nog steeds worden gevierd door zowel katholieke als protestantse kerken in de hele ‘christelijke’ wereld!

In zijn beschrijving van de ontwikkeling van dit heidense rooms-katholieke systeem zegt de historicus Hurlbut: “De kerk eigende zich geleidelijk macht over de staat toe, en het resultaat was niet christendom, maar een min of meer corrupte hiërarchie die de naties van Europa beheerste en de kerk hoofdzakelijk tot een politieke machine maakte” (Hurlbut 80).

Beseft u, lezers, dat, in weerwil van deze schokkende erkenningen door hun eigen kerkhistorici, de meeste protestantse dominees nog altijd hun historische afkomst van Christus en Zijn apostelen proberen te bewijzen via de Rooms-katholieke kerk? Zoals we eerder hebben gezien noemden zij haar hun ‘moeder’-kerk!

Maar dit afvallige systeem was zover van de leer en praktijk van Jezus Christus en Zijn apostelen afgeweken als men zich maar kon voorstellen! De historicus Plummer erkent dit feit meteen: “En zodra de herleving van de letteren ervoor zorgde dat de inhoud van het Nieuwe Testament en het onderwijs van de vaderen bekend werden, zag men dat wat aan het einde van de vijftiende eeuw voor christendom doorging nauwelijks herkenbaar was als zodanig, wanneer het wordt geplaatst naast wat we weten van het christendom aan het eind van de apostolische eeuw” (Plummer 11).

Herinner u dat Jezus zei: Ik zal Mijn Kerk bouwen. In Efeze 1:22 en andere Bijbelverzen wordt Christus beschreven als het levende Hoofd van de ware Kerk. Kunt u zich voorstellen dat Hij het Hoofd was van dit afvallige, verheidenste systeem, dat volkomen was afgeweken van bijna elk restant van Zijn ware leer en praktijk? Zou Hij de afstamming van Zijn trouwe, zich aan Zijn geboden houdende Kerk laten verlopen via dit foute systeem?

MISLUKKING VAN DE REFORMATIE

We hebben in dit boek ontdekt dat de vroege protestantse hervormers – en hun latere volgelingen – volkomen faalden het geloof en de praktijk van Jezus en Zijn apostelen te herwinnen. We leerden hoe zowel Calvijn als Luther tot verschillende punten van waarheid kwamen vanuit een achtergrond van rooms-katholieke opvoeding, vorming en opleiding.

Het lijkt erop dat zij enkele waarheden ontdekten, alleen maar om andere merkwaardige zelf ontwikkelde dwalingen in te voeren. En wij vonden overvloedige historische verslagen van hoe de vroege hervormers wreed diegenen vervolgden die het niet eens waren met hun leringen – zelfs tot op het punt van hun hun leven te benemen!

De meest fundamentele reden waarom deze vroege hervormers en hun protestantse volgelingen niet in staat waren de geestelijke waarheden van de Bijbel te begrijpen en de letterlijke leringen van Jezus te geloven en te praktiseren is wellicht één vals idee waar zij hardnekkig aan hebben vastgehouden. Zij wisten dat Jezus zei dat Hij Zijn Kerk zou opbouwen, en dat deze niet zou vergaan. Omdat zij ten onrechte dachten dat het een groot, georganiseerd, confessioneel lichaam zou zijn, trokken zij onmiddellijk de conclusie dat de rooms-katholieke kerk de verbindende schakel tussen hen en Jezus moest zijn!

Daarom berustte veel van hun redeneren op de vroege ‘tradities’ en praktijken van die kerk – waarvan zij aannamen dat die niet aangetast was door de menselijke rede. Zij keken voortdurend naar de ‘vroege vaders’ van deze kerk voor leiding in doctrinaire kwesties.

Vergeet niet dat zowel Luther als Calvijn waren opgegroeid in katholieke gezinnen, gevormd op katholieke scholen en opgeleid tot het rooms-katholieke priesterschap! Zij en hun volgelingen waren opgegroeid in een katholieke wereld. Zij waren letterlijk doordrenkt van katholieke doctrines, denkbeelden en filosofieën. Zoals de almachtige God in Zijn woord toont, waren zij geestelijk dronken door de valse doctrines van dit heidens geworden katholieke systeem!

Geen wonder dat zij het ‘eenmaal overgeleverde geloof’ niet omarmden! Zij keken naar het voorbeeld van de vroege rooms-katholieke kerk voor wat dat geloof zou moeten zijn. Zij konden alleen het slechte van het katholieke systeem in hun eigen tijd zien. Zij hadden heel weinig besef dat het gehele systeem volledig en totaal was afgesneden van God, van Zijn Kerk, van Zijn leiding!

Aldus hebben deze protestantse hervormers en hun latere volgelingen gefaald in het herstellen van de ware boodschap van Jezus Christus aan deze aarde! Zij hebben alleen maar voor meer godsdienstige verwarring gezorgd dan er al bestond! Daarom noemt God het hele systeem “het grote Babylon” – ofwel grote verwarring!

De hedendaagse wereld blijft dan ook in bijna totale onwetendheid over Christus’ ware boodschap – van het doel van God, van de wetten van God, van de betekenis van de geprofeteerde gebeurtenissen die op ditzelfde ogenblik snel worden vervuld! Maar is deze fantastische wereldwijde misleiding eigenlijk wel mogelijk? Kan dit Gods wil zijn?

EEN VERVALST ‘CHRISTENDOM’ GEPROFETEERD!

Onze hedendaagse godsdienstige verwarring werd honderden jaren geleden in de Bijbel zelf geprofeteerd! Jezus Christus waarschuwde dat er vele valse predikers zouden komen in Zijn naam – maar zij zouden de mensen met een valse boodschap misleiden. Hij zei: “Want velen zullen komen onder Mijn Naam en zeggen: Ik ben de Christus; en zij zullen velen misleiden” (Mattheüs 24:5).

Ja, honderden verschillende kerkgenootschappen hebben zich de naam van Jezus Christus toegeëigend – maar zij hebben Zijn boodschap ontkend, en zij hebben het heidendom met de bijbehorende geloofsopvattingen en praktijken in de plaats gesteld van Zijn levenswijze! En zij hebben vele mensen misleid – niet slechts weinige!

De apostel Paulus werd geïnspireerd te waarschuwen tegen dit grote vertrek uit de Waarheid: “Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. Zij zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels” (2 Timotheüs 4:3-4). Paulus wist dat er na zijn dood en die van de andere apostelen valse dienaren zouden komen met al hun heidense praktijken, heidense religieuze feesten, en heidense filosofieën. Hij wist dat de meesten van de waarheid afgekeerd zouden worden tot fabels – sprookjes!

Hij waarschuwde aangaande de mensen in de laatste dagen: “Zij hebben een schijn van godsvrucht, maar hebben de kracht ervan verloochend. Keer u ook van hen af” (2 Timotheüs 3:5). Paulus wist dat aan het eind van dit tijdperk de mensen zouden ophouden God te erkennen als een macht om rekening mee te houden in wereldse aangelegenheden – en dat zij Zijn gezag in hun individuele levens zouden ontkennen.

De moderne vorm van het zogenaamde christendom is heidens! Aan de buitenkant van het pakket prijkt het etiket ‘christendom’. Maar binnenin bevat het de oude heidense filosofieën, tradities, feesten en praktijken, en valse ideeën over God en de weg van God.

Het ‘christendom’ van vandaag verschilt totaal van het christendom van Jezus Christus! Veel erkende kerkhistorici geven dit feit toe – zich kennelijk onbewust van de enorme betekenis van wat zij zeggen.

DIT IS EEN MISLEIDE WERELD!

Een erkende en gerespecteerde geleerde, dr. Rufus Jones, zei: “Mocht het zo zijn geweest dat Christus Zelf door Zijn latere volgelingen als model en patroon van de nieuwe levenswijze zou zijn genomen, en dat er een serieuze poging was ondernomen Zijn leven en leer tot de maatstaf en norm voor de Kerk te maken, dan zou het christendom iets totaal anders zijn geweest dan wat het is geworden” (Jones 16). Jones, een protestantse geleerde, erkent dat het christendom van Jezus in onze hedendaagse wereld niet wordt gepraktiseerd!

Laten we eerlijk de vraag stellen: Wat is er verkeerd aan Jezus Christendom? Wist Jezus Christus wat het Christendom zou behoren te zijn? Wie heeft eigenlijk het gezag om de normen voor het Christendom te stellen?

Het werkelijke antwoord op dit dilemma is dat Christus Zelf profeteerde dat de wereld zou worden misleid door Satan de duivel en zijn valse dienaren. We vinden Satan beschreven als “. . . de oude slang, die duivel en satan genoemd wordt, die de hele wereld misleidt . . .” (Openbaring 12:9). Het lijkt moeilijk te geloven, maar de Bijbel zegt dat deze hele wereld is misleid!

Sprekend over het Babylonische valse religieuze systeem dat zich tijdens de middeleeuwen ontwikkelde zegt de apostel Johannes in Openbaring dat “. . . de bewoners van de aarde zijn dronken geworden van de wijn van haar hoererij” (Openbaring 17:2). Door de geestelijke wijn – of valse doctrines – van dit heidense systeem zijn de inwoners van deze gehele aarde geestelijk dronken gemaakt!

Wegens deze geestelijke verwarring – deze geestelijke dronkenschap – zijn de meeste mensen op aarde vandaag niet in staat geestelijke dingen duidelijk te zien. Zij zijn als een dronken man met een vertroebelde blik wanneer ze de Bijbel lezen. Deze lijkt onzinnig. Ze raken verward. Zij informeren misschien bij hun dienaar, maar gewoonlijk krijgen zij dan een ontwijkend antwoord of een fraaie gemeenplaats te horen, die niet werkelijk de diepe geestelijke vraag in hun hart beantwoordt.

De Bijbel lijkt eenvoudig de mensen geen zin te geven. Zij begrijpen hem niet. Zij begrijpen het thema van zijn wetten en leringen niet – en zij begrijpen zeker de profetieën van de Bijbel niet!

SATANS GEïMITEERDE WAARHEID

De almachtige God heeft Satan de duivel toegestaan zijn religie in de geest van de mensen hier op aarde te inplanteren. Hij begon daarmee duidelijk al bij de toren van Babel. Hij zette dat voort door het oude Chaldeeuwse mysteriesysteem ontwikkeld door Nimrod en zijn hoerige echtgenote Semiramis. Dat systeem heeft zich over de hele wereld verspreid, zodat veel van dezelfde gebruiken en praktijken van ons zogenaamde westerse ‘christendom’ zijn terug te vinden in uiteenlopende vormen door heel Azië en de heidense afgoderij van de verafgelegen tropische eilanden!

Ditzelfde Chaldeeuwse mysteriesysteem – met zijn heidense filosofieën, zijn heidense religieuze feestdagen en symbolen – werd in veel van de vroege christelijke kerkgemeenten heimelijk binnengebracht. Vleselijk gezinde kerkleiders accepteerden dit heidendom, waarvan de natuurlijke geest van de mens zo veel lijkt te houden. Zij deden alsof het christendom was – en namen het op in een afvallig christendom dat zij begonnen te ontwikkelen uit deze kerkgemeenten en individuen die niet de weg en waarheid van God niet intact wensten te houden.

Dit heidense mysteriesysteem nam uiteindelijk de leiding over in de vroege katholieke kerk totdat het, zoals we hebben gezien, eenvoudig ‘gedoopt heidendom’ werd. Toen de protestantse hervormers nog kleine kinderen waren, groeiden zij op als deel van dit systeem. Het werd hun onderwezen door hun ouders, vrienden en leraren. Zij geloofden erin en werden zelfs voor het priesterschap ervan opgeleid!

Zowel Luther als Calvijn ontkenden later dat zij zich uit de historische katholieke kerk hadden teruggetrokken! Dit was omdat zij dachten dat het Gods Kerk was! Haar fundamentele leerstellingen en praktijken lieten zij onveranderd. En zelfs zonder dat zij het beseften werd de ontwikkeling van de protestantse godsdienstige leringen en zienswijze geleid en beïnvloed door de door dit systeem meegegeven heidense filosofieën en valse denkbeelden over God.

Nu, in deze tijd, kan het zijn dat u bent opgegroeid in de veronderstelling dat al deze kerken Gods kerken zijn. U hebt waarschijnlijk gedacht: Hoe kunnen al deze kerken ongelijk hebben?

Zij kunnen zeker ongelijk hebben, God zegt immers: “Want van de wijn van de toorn [“hartstocht”, NBG] van haar hoererij hebben alle volken gedronken . . .” (Openbaring 18:3). Ja, alle volken zijn geestelijk dronken gemaakt door Satans bedrog dat met het oude Babylonische mysteriesysteem meegekomen in het rooms-katholicisme is beland en sindsdien in ons hedendaagse protestantisme!

Satan heeft werkelijk “de hele wereld” misleid! De Bijbel meent wat hij zegt, dan wij hebben beseft.

Moge God u helpen deze waarheid te zien! U zult er eerlijk gezegd niet lang over kunnen nadenken, aangezien wij het einde van dit tijdperk naderen waarin de mens zijn eigen wegen op aarde gaat.

Misschien zal de absolute reële dreiging van de vernietiging van de mensheid sommigen van u dwingen de geestelijke realiteiten onder ogen te zien op een manier die u tot nu toe nooit hebt gewild! God geve dat het zo mag zijn voordat het te laat is!

Als u bereid bent toe te geven dat u wellicht ongelijk heeft gehad, wat staat u dan te doen?

WAT U TE DOEN STAAT

Allereerst zou u moeten bezien wat in het eerste deel van dit werk naar voren is gebracht over Christus en Zijn Kerk.

Jezus zei: “. . . Ik [zal] Mijn gemeente [Kerk] bouwen” (Mattheüs 16:18). Hij zei niet veel kerken – maar Hij doelde op slechts één Kerk – Zijn Kerk! Hij noemde die Kerk de “kleine kudde”. Hij zei dat zij zou worden verstrooid en vervolgd. Denk eraan  dat Hij in Johannes 15:20 zei dat de wereld zich niet aan de waarheid van Zijn Kerk zou houden, of deze méér zou accepteren dan dat ze Zijn eigen leringen direct van Hem hadden geaccepteerd. Zij hadden Jezus Christus juist gekruisigd!

Vergeet niet dat Jezus gehoorzaamheid aan Gods Wet onderwees, gebaseerd op de Tien Geboden (Mattheüs 5:17-19; 19:17). Hij zei Zijn dienstknechten de prediking van dezelfde boodschap voort te zetten. Hij gebood hen naar alle volken te gaan “. . . hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen” (Mattheüs 28:19).

In Zijn openbaring aan Johannes beschreef Christus de laatste generatie van Zijn Kerk als mensen “. . . die de geboden van God in acht nemen en het getuigenis van Jezus Christus hebben” (Openbaring 12:17). Hij beschreef Zijn vervolgde heiligen als volgt: “Hier zien we de volharding van de heiligen. Hier komen openbaar die de geboden van God en het geloof in Jezus in acht nemen” (Openbaring 14:12).

Als u de waarheid wilt weten, als u wilt worden beschermd voor de helse tijden van mondiale catastrofes die ophanden zijn, dan kunt u maar beter op zoek gaan naar die ware Kerk en haar vinden – de enige Kerk die door Jezus is gebouwd – de Kerk waarvan Hij het levende Hoofd is!

Is er een kleine, verstrooide en vervolgde Kerk geweest die al Gods Geboden houdt en die door Jezus Christus vandaag wordt gebruikt als Zijn ‘lichaam’ voor het doen van Zijn Werk van de prediking van Zijn Evangelie aan de wereld?

Ja! Die is er geweest en is er momenteel nog. Maar eerst dient u dit te bewijzen – en daarna moet u er iets aan doen!

BEWIJZEN VAN GODS KERK

Alle verzen in de Bijbel die al genoemd zijn moeten van toepassing zijn op Gods ware Kerk – niet slechts een deel van die verzen. En Gods Kerk zal alle tien van de Tien Geboden van Gods geestelijke wet houden. U dient in het bijzonder zeker te zijn van dit punt en uw Bijbel te bestuderen om zelf meer te ontdekken over Gods wet! Want de ware Kerk wordt, zoals we hebben gezien, geïdentificeerd als de mensen ‘die de geboden van God houden’.

Nog iets om met betrekking tot de ware Kerk die verstrooid en vervolgd is in gedachten te houden is dat u zich bij die Kerk niet kunt ‘aansluiten’ zoals u dat zou doen bij een of andere sociale club! In nieuwtestamentische tijden werden mensen uitsluitend beschouwd als leden van Gods Kerk nadat zij hadden gehoorzaamd aan het geïnspireerde gebod: “. . . Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen” (Handelingen 2:38). U moet zich dus bekeren van uw zonden en uw gehele opstandige, eigenzinnige levenswijze voordat God u in Zijn Kerk zal plaatsen!

Na bekering en de doop moet u – zoals we hebben gezien – gehoorzaamheid aan Gods wet praktiseren als een levenswijze. U moet leven bij ieder woord van God en het letterlijke voorbeeld en onderwijs van Jezus Christus volgen.

Een ander opvallend kenmerk van Gods Kerk is de bereidheid fouten te erkennen en te veranderen. Elke mens wordt geboden te veranderen – te groeien in genade en kennis (2 Petrus 3:18). Aangezien de Kerk de som van haar leden is, moet ook zij voortdurend bereid zijn zich te bekeren als er een of andere kleine dwaling is die God heeft toegestaan binnen te sluipen, en te groeien in genade en kennis.

Daarom zal de ware Kerk een Kerk zijn die voortdurend groeit naar een vollediger waarheid en kennis en dieper begrip! Haar leden zullen “. . . hongeren en dorsten naar de gerechtigheid . . .” (Mattheüs 5:6). Wegens deze nederige, berouwvolle, onderworpen houding zal zij vol zijn van liefde en ijver en van een steeds diepgaander begrip van Gods wil en van de betekenis van de Bijbelprofetieën met betrekking tot de tijden waarin wij leven.

Deze dingen zijn zo omdat Gods Kerk zich heeft overgegeven aan en wordt geleid door Zijn Geest! En Jezus zei: “Maar wanneer Die komt, de Geest van de waarheid, zal Hij u de weg wijzen in heel de waarheid . . .” (Johannes 16:13). Alleen Gods ware Kerk heeft werkelijk deze kenmerken! En daarom is alleen Gods ware Kerk vol van kennis, begrip en de liefde door Zijn Geest!

DE NAAM VAN GODS KERK

Behalve dat het een kleine vervolgde Kerk is, die volkomen losstaat van de heidense doctrines, religieuze feestdagen en heidense filosofieën die worden gevoed door ‘moeder’ Rome, en ook behalve het feit dat zij alle tien van de Tien Geboden van God onderhoudt, en dat zij de juiste geestelijke houding en bereidheid heeft berouw te tonen en zich te bekeren, te veranderen, te groeien, moet de ware Kerk ook de naam hebben die God voor Zijn Kerk bedoeld heeft om die als één van de tekens die haar identificeren te dragen.

Gods ware Kerk is nooit vernoemd naar een of andere godsdienstleider of naar een of andere speciale doctrine of naar een of ander type kerkbestuur of methode om dingen te doen! De Bijbel toont dat zij altijd al de naam van God Zelf droeg! Het is Zijn Kerk. Hij is de Eigenaar. Hij bezit haar. Hij bestuurt haar – door Zijn Zoon Jezus Christus die ook God is en lid van Gods Koninkrijk. Daarom wordt zij op twaalf plaatsen in het Nieuwe Testament “de gemeente van God” genoemd [wij in Nederland hebben gekozen voor ‘Kerk’ van God als vertaling van het Griekse ekklésia, dat zowel met ‘kerk’ als ‘gemeente’ vertaald kan worden, NL-red.].

In Handelingen 20:28 zei Paulus tegen de oudsten in Efeze “de gemeente van God te weiden” toen hij hen, misschien voor de laatste keer, toesprak. Beide brieven aan de Kerk in Korinthe zijn gericht aan “de gemeente van God die in Korinthe is.”

Sprekend over de Kerkgemeenten gezamenlijk schrijft Paulus aan de Thessalonicenzen: “Want u, broeders, bent navolgers geworden van de gemeenten van God die in Judea zijn . . .” (1 Thessalonicenzen 2:14).

Steeds wanneer de titel in enige officiële zin wordt gegeven, is de naam van de Kerk ‘de gemeente [ van God.” Dit is de geïnspireerde naam van Gods Kerk!

Aangezien echter de meeste kerken op zijn minst enkele punten van waarheid hebben, hebben sommige ervan zich ten onrechte de naam ‘kerk van God’ toegeëigend. Maar ze zijn niet Zijn Kerk omdat zij zich niet aan Zijn geboden houden, Zijn Geest niet hebben en Zijn Werk niet doen.

VINDT UIT WAAR GOD WERKT

Zoals het belangrijk is de juiste naam te hebben en de andere kenmerken te bezitten die we besproken hebben, zo moet de ware Kerk vandaag het Werk van God op aarde doen!

Ze moet Christus’ ware boodschap prediken, Zijn geboden, Zijn levenswijze. Zij moet de weg bereiden voor de komst van Gods Koninkrijk – of Gods bestuur – dat over deze aarde zal regeren voordat deze zichzelf zal vernietigen.

Gods ware Kerk is de enige die de mensen en volken van de wereld zal waarschuwen voor de specifieke straffen die de almachtige God nu reeds begint te geven. Gods ware Kerk zal daarom de waarschuwende boodschappen van de Bijbelse profetieën werkelijk begrijpen en verkondigen als Gods getuige aan een opstandige wereld!

Weet u waar u die Kerk kunt vinden?

U leest op dit moment een van de waarschuwende boodschappen van de ware Kerk van God – het lichaam van Christus – het instrument dat God gebruikt om Zijn boodschap te prediken! Als u het niet al weet, zullen de dagen komen dat u zal weten dat dit het Werk van Gods ware Kerk is!

De boodschap die nu wordt verkondigd in deze hele wereld via het televisieprogramma Tomorrow’s World en in het tijdschrift Tomorrow’s World is het Werk van de Kerk die Jezus Christus bouwde – en waarvan Hij het levende, uitvoerende Hoofd is!

Al tientallen jaren durft deze Kerk, als geen andere kerk op aarde, bepaalde,  specifieke profetische gebeurtenissen te verkondigen die zullen plaatsvinden – en die reeds hebben plaatsgevonden!

Opdat sommigen zich mogen bekeren en gespaard mogen worden, gebruikt God deze Kerk om de mensen van deze wereld te waarschuwen wegens hun zich opstapelende zonden, voordat Hij ingrijpt om te straffen en vlak voor Christus’ tweede komst de zeven laatste plagen stuurt. God moge u helpen deze waarschuwing te begrijpen en ter harte te nemen!

Is het u opgevallen dat dit boek, het televisieprogramma en de tijdschriften van Tomorrrow’s World worden gesponsord door de Levende Kerk van God?

Dat is omdat deze Kerk Gods Kerk is! Hij gebruikt deze om Zijn Werk te doen, en daarom draagt ze Zijn naam!

Het is niet de Kerk van God in Korinthe – of enige speciale plaats. Evenmin vindt haar hoofdactiviteit plaats in verstrooide Kerken van God in een gebieden als Judea, zoals Paulus de Kerken daar noemde. God gebruikt haar nu hoofdzakelijk als een instrument voor evangelisatie, daarom heet deze Kerk de Levende Kerk van God. Voor bekeerde leden wordt er gewoon gesproken over de ‘Kerk van God’. En dat is wat zij precies is!

SLA ACHT OP DE WAARHEID!

De waarschuwende boodschap van Gods Kerk wordt dagelijks vervuld!

Spotters zullen niet lang meer kunnen spotten! Want de specifieke geprofeteerde gebeurtenissen die deze Kerk als enige verkondigt, zullen in toenemende mate fysieke werkelijkheid worden! Er zal geen redeneren of discussie over mogelijk zijn. U zult deze dingen zien en voelen gebeuren!

De reden waarom God de tegenwoordige religieuze verwarring heeft toegestaan is opdat na 6.000 jaar van menselijk wanbestuur – dat ons nu op de rand van wereldzelfmoord heeft gebracht – de mens uiteindelijk ‘genoeg zou hebben’ van zijn eigen wegen, zijn eigen politieke plannen, zijn eigen religieuze theorieën.

Na een tijd van grote bestraffing die de mens op zichzelf heeft gebracht, zal hij ten slotte werkelijk bereid zijn te leren over Gods wegen en wetten, en Zijn heerschappij door Jezus Christus te aanvaarden, zodat de wereld eindelijk vrede kan hebben!

Gods Kerk heeft nooit veel verschillende namen, doctrines en praktijken gehad. God heeft toegestaan dat dit ‘Babylon’ van religieuze verwarring zich ontwikkelde om de mens in staat te stellen – onder Satans misleidende invloed – alle denkbare typen van religieuze theorie die hij maar wilde uit te proberen.

En opdat de mens – in duidelijke taal gezegd – ‘zijn buik vol’ zou hebben van de dwaze ideeën en redeneringen van de zinnelijke, menselijke, dwalende mensen. Dan zal hij misschien bereid zijn God te gehoorzamen!

Nu weet u waarom er zoveel religieuze verwarring bestaat. Nu weet u welke kerk de ware Kerk van God is!

Dit is uw leven!

Moge de almachtige u een open geest geven om Zijn waarheid verder te bewijzen en te geloven! Die waarheid wordt in elk nummer van het tijdschrift Tomorrow’s World in overvloed gegeven. Bestudeer onze bronnen. Zoek de Bijbelteksten op in uw eigen Bijbel.

Kijk regelmatig naar het televisieprogramma Tomorrow’s World, en ga alles na wat wij op onze websites [tomorrowsworld.org of wereldvanmorgen.nl] ter beschikking stellen, op dezelfde manier: met uw Bijbel geopend. Schrijf ons om en lees elk boekje dat wordt genoemd. Ze zijn allemaal gratis!

Bid om een goed begrip en een welwillend hart! Wees er zeker van elk punt van waarheid dat u bewijst te gehoorzamen.

Dit is de belangrijkste zaak van uw leven! Het einde van dit tijdperk is heel dichtbij!