Artikelen

Het was juli 1620 en 65 passagiers keken toe toen hun kapitein opdracht gaf trossen los te gooien en hun schip wegdreef in de stromende de getijdenstroom van de rivier de Theems. Hun kleine houten koopvaardijschip, de Mayflower, zette koers naar de Nieuwe Wereld, want de passagiers wilden vervolging door de gevestigde kerk in Engeland ontvluchten. Deze avonturiers, die we tegenwoordig de Pelgrims noemen, zeilden in de hoop een nieuwe kolonie te stichten, vrij van religieuze onderdrukking, waar zij God konden aanbidden volgens hun begrip van de Schrift. Ze waren een hechte groep en noemden elkaar ‘heiligen’, en anderen ‘vreemdelingen’.

“Het stemt tot nederigheid.” De eigenaar van een klein bedrijf vertelde me zijn gevoelens over de zich snel ontwikkelende COVID-19-crisis. We hadden elkaar net ontmoet en begonnen een gesprek terwijl we wachtten op onze afspraken. Hij vertelde me dat hij ongeveer 70 werknemers in zijn productiebedrijf had en dat hij knokte om de gebeurtenissen voor te blijven. Dit was in de begindagen van de impact van het virus op heel de Verenigde Staten en dat er nog geen sprake was van lockdowns . Deze bezorgde zakenman worstelde met de verwerking aan een spervuur van federale, staats-, en lokale richtlijnen die van invloed waren op de manier waarop zijn bedrijf zou kunnen opereren onder de nieuwe voorwaarden tijdens de pandemie. Hij was bezig met het schrijven en herschrijven van bedrijfsbeleid, om ervoor te zorgen dat zijn bedrijf aan een hele reeks nieuwe voorschriften zou voldoen, en dit alles terwijl hij ook de uitdaging moest aangaan om zijn werknemers veilig en beschermd te houden. Zijn bedrijf behoorde niet tot de zaken die als ‘essentieel’ werden beschouwd, en slechts heel weinig van zijn werknemers konden thuiswerken, dus de toekomst baarde hem zorgen.

In een tijd van wijdverbreide vrees zoeken mensen naar vrede, gezondheid en veiligheid. Maar zoeken zij wel op de juiste plaats en zoeken zij de ultieme bron van ware voorspoed?

Gezondheidsfunctionarissen hebben de opkomst van het coronavirus dat COVID-19 veroorzaakt opgespoord in de Huanan-vismarkt in Wuhan, China ̶ de grootste leverancier van de provincie Hubei van wat de Chinezen yě wèi noemen, of 'wilde smaken'. Deze omvatten geschubde miereneters, dassen, salamanders, schorpioenen, egels, slangen, vleermuizen en zelfs wolven welpjes. Hoewel het voor markten technisch illegaal is om deze exotische dieren als voedsel te verkopen, wordt het verkoopverbod niet strikt gehandhaafd en komen deze dingen vaak in de eetkommen van miljoenen terecht.

De laatste dag van januari 2020 zal lang herinnerd worden als de dag waarop het Verenigd Koninkrijk eindelijk de Europese Unie verliet. Al 47 jaar lang heeft het VK op twee gedachten gehinkt over het lidmaatschap van de dynamisch veranderende EU. Het deelde graag mee in de economische voordelen met de andere soevereine landen van Europa ̶ daarom sloot het zich aan. Maar het wilde nooit zijn soevereiniteit uitleveren aan een politieke organisatie die op weg is een pan-Europese, federale superstaat te worden, welke in feite onder Duitse zeggenschap staat.

De geschiedenis zal noteren dat de wereld in het jaar 2020 ingrijpend veranderde – en wel in een adembenemend tempo. De ziekteverwekker die de luchtwegen aantast, nu bekend als COVID-19, verspreidde zich met een alarmerende snelheid vanaf de eerste ontdekking in Wuhan, China, naar gemeenschappen over heel de wereld. Het werd een ‘nieuw’ coronavirus genoemd omdat geen enkel mens het ooit eerder had gehad – en als gevolg daarvan niemand immuniteit ontwikkeld had ̶ en het catastrofale effect ervan op de wereldeconomie waarschijnlijk een nooit eerder beleefde koers in de moderne geschiedenis lijkt te volgen.

Waarom stond God de COVID-19 pandemie toe? Profetieën zeggen dat er plagen komen – is dit er één van? En waarom staat God lijden toe zoals oorlog, hongersnood en ziekte – en dit zelfs in sommige gevallen doelbewust bewerkstelligt? Wat is de zin van dit alles, als er al een zin is?

“Er is een oorzaak voor elk gevolg” is een eenvoudige grondwaarheid, maar hoeveel mensen overdenken, laat staan begrijpen deze? Hoe velen beseffen dat het persoonlijk toepassen van dergelijke praktische wijsheid hun leven kan veranderen?

Hoewel we het woord niet zo vaak meer horen, zouden we het begrip in het moderne leven toch niet moeten vergeten: kwakzalverij. In het achttiende-eeuwse Europa en Amerika verkochten marskramers nepgeneesmiddelen met de claim dat die alles wat u maar mankeerde konden genezen – in weerwil van veel bewijzen van het tegendeel. Kwakzalverij slaat op elk frauduleus gezondheidsproduct of -behandeling waaraan overdreven claims worden toegeschreven en die worden verkocht door personen die uitsluitend op geld uit zijn.

Een neef van mij is zeer succesvol geweest in verschillende zakelijke ondernemingen. Hij heeft vele jaren hard gewerkt en rijkdom en bezit vergaard. Hij heeft luxe voorzieningen die men zou kunnen verwachten, in de vorm van huizen, auto’s, boten, een vliegtuig en een boerderij op het platteland. Deze neef heeft zeer veel gereisd om zijn interesses en passies te volgen. Ondertussen is zijn gezin uit elkaar gevallen en heeft hij veel verdriet en pijn ervaren. Zijn ‘succes’ heeft hem niet de gemoedsrust en tevredenheid gebracht die hij ervan verwacht had.