Artikelen

Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog riepen de overige zegevierende geallieerden een militair tegenwicht in het leven om weerstand te kunnen bieden aan de Sovjetdreiging tegen de nieuw verworven vrede van Europa. Het werd de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) genoemd, die dit jaar 70 jaar bestaat. Sinds de oprichting van de NAVO heeft West-Europa een ongekende periode van vrede en veiligheid genoten. De NAVO heeft zich aangepast aan veranderende omstandigheden en heeft haar doelstelling uitgebreid met diplomatieke en crisis oplossende taken. Het ledenaantal is van 12 naar 29 landen ingrijpend toegenomen en zij heeft verschillende bedreigingen van haar voortbestaan overleefd.

Onze wereld verandert sneller dan dat u dit tijdschrift kunt lezen. Wat zal het einde zijn? Het verrassende antwoord is dat we op weg zijn naar een wereld in vrede! Maar laten we niet vooruitlopen op de nabije toekomst. De tijd die vlak voor ons ligt zal niet aangenaam zijn. Voorafgaand aan die vreedzame tijd zal er opnieuw een donkere tijd als de middeleeuwen komen.

Er is een fundamentele, maar weinig begrepen reden voor de jammerlijke toestand van de religieuze verwarring die momenteel bestaat!

De laatste decennia zijn we getuige geweest van de wereldwijde heropleving van de militante Islam. Deze tegenwoordige uitbarsting is verrassend voor geleerden, vooral voor hen die ervan uitgaan dat, naarmate de maatschappijen moderner en meer seculier worden, godsdienst geleidelijk zal verdwijnen. Momenteel is de Islam echter de snelst groeiende religie in de wereld, en binnen dat geloof wordt de islamitische herleving aangedreven door fanatieke gelovigen die vastbesloten zijn de loop van de geschiedenis te keren. Hun doel is terug te keren tot het ‘ware geloof’, voormalige gebieden weer op te eisen en Mohammeds belofte te vervullen dat de Islam uiteindelijk alle andere religies zal overheersen – en uitschakelen. Zij geloven dat dit zal gebeuren wanneer de sharia [islamitische wet] aan de wereld wordt opgelegd – en daarbij hebben ze Amerika, Groot-Brittannië, Europa en Israël op het oog!

Velen hebben het gevoel dat er een belangrijke verandering op komst is in Europa – het mythische land dat de Griekse en Romeinse beschavingen en de Reformatie het licht deed zien, en dat westerse waarden verspreidde die de moderne wereld veranderden. Hoewel oorlog eeuwenlang een steeds terugkerend thema in Europa was, verwachtten weinig mensen de vonken die in augustus 1914 het continent in vlam zetten om twee wereldoorlogen voort te brengen die het continent zouden verwoesten en in de hele wereld miljoenen mensen het leven zouden kosten en wonden zouden toebrengen.

               Overal smachten mensen naar vrede. Ze verlangen wanhopig dat er een einde komt aan armoede, geweld en ziekte. Ze willen beminnen en bemind worden, gezinnen stichten en met rust gelaten worden door dictatoriale en zelfzuchtige heersers. Toch ontglipt die vrede ons. Armoede, geweld en ziekte gedijen en regeringen die mensen zouden moeten helpen, onderdrukken hen dikwijls.

Het mysterie van de toekomst houdt vaak de gedachten van een jong persoon bezig als hij of zij zich een voorstelling maakt van het verdere leven. Kinderen vragen zich vaak af hoe hun persoonlijke toekomst er uit zal zien. Een jonge jongen zegt misschien dat hij, wanneer hij volwassen is, een straalvliegtuig wil besturen. Een van mijn eigen zonen wilde graag zwaar grondverzetmaterieel bedienen. Mijn kleindochter wil prinses zijn. Meestal verschuiven de wensen van de jeugd naar andere doelen, naarmate jongeren meer bekend raken met hun talenten en vaardigheden. Maar een jongere wil altijd meer weten over zijn of haar persoonlijke toekomst.

Als u in Canada vanuit Ottawa in Ontario naar het zuiden over de Highway 416 rijdt, kunt u borden zien staan in het Engels en Frans met de simpele tekst: “Opdat we niet vergeten.” Langs deze snelweg worden de oorlogsveteranen herdacht en het offer dat zovelen met hun leven hebben gegeven opdat wij onze vrijheid zouden behouden. In de rechter bovenhoek van elk bord staat een klaproos – de bloem die symbool werd van de offers gedurende de Eerste Wereldoorlog, grotendeels door het gedicht “In Flanders Fields [in Vlaanderens velden]” door de Canadese arts John McCrae.

Op de voorkant van de Canadese munt van twee dollar staat het beeld van een dier dat symbool staat voor dominantie en macht in de verre noordelijke regio's van de planeet. Ursus maritimus, de ijsbeer, een schepsel van zeldzame schoonheid, is bijzonder geschikt voor de wrede en ruwe omgeving van het noordpoolgebied.

Op het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand van elk jaar, pauzeert de wereld ter nagedachtenis van de wapenstilstand. Op dit precieze tijdstip erkennen we het offer van allen die in de Eerste Wereldoorlog omkwamen terwijl zij de principes van vrijheid verdedigden. Dit jaar is het de honderdste keer dat we het einde van deze meest verschrikkelijke 'oorlog om een einde aan alle oorlogen te maken' hebben herdacht.