Artikelen

In april 2019 diende Global News-verslaggever Jules Knox een artikel in waarin werd onthuld dat de gezondheidszorg voor senioren nu de snelst groeiende sector van de economie in British Columbia is. Ondanks aanzienlijk verbeterde lonen, blijven veel vacatures in de ouderenzorg onvervuld, waardoor sommige senioren onvoldoende steun en aandacht krijgen (“‘This is a silent crisis’ [Dit is een stille crisis]: Advocates voice concerns over care worker shortage in the Okanagan”, Global News, 16 april 2019).

Westerse media gebruiken vaak de woorden vooroordeel en partijgeest. Het woord vooroordeel beschrijft een op vooringenomenheid berustende en negatieve houding ten opzichte van een andere persoon of groep mensen, waarvan het gebruikelijke resultaat onverdraagzaamheid en openlijke vijandigheid tegenover hen is. Meestal is vooroordeel een sterke afkeer van iemand welke uitsluitend gebaseerd is op vooropgezette opvattingen of aannames over ras, etniciteit, leeftijd, geslacht, godsdienst of andere factoren. Verwant met vooroordeel is het woord partijdigheid  ̶ vaak gebruikt om een sterke, onterechte voorkeur of begunstiging te beschrijven die op oneerlijke wijze aan een persoon betoond wordt boven iemand anders. Partijgeest verwijst naar eenzijdig sektarisme of factievorming - houdingen die vaak de drijfveer voor deelnemers aan het politieke schouwspel zijn.

‘God Save the Queen’ [vert.: Moge God de koningin behoeden; Ned.: ‘Leve de koningin’], is een onmiddellijk herkenbare uitdrukking van vaderlandslievend gevoel in het Britse Gemenebest. Ze spreekt hoop uit voor een langdurige regering van de vorst en respect voor haar vooraanstaande plaats in het nationale leven; ze is inderdaad op alle formele afkondigingen afkomstig van de Kroon te vinden. Ze kijkt ook op naar God’ voor hulp voor het land in tijden van nood. In het midden van de achttiende eeuw werd, tijdens de regering van George II en de verontrustende periode van de Jakobitische opstand, het volkslied 'God Save the King' voor het eerst gezongen, later het volkslied van het VK. Het werd door andere koninklijke huishoudens over heel Europa snel aanvaard en wordt nog steeds gebruikt door landen van het Gemenebest.

Het einde van de wereld fascineert miljoenen. Veel kaskrakers, zoals de film Avengers: Endgame van vorig jaar, tonen de wereld op de rand van vernietiging, terwijl anderen, zoals Captain Marvel, deze afschilderen te midden van het conflict tussen de krachten van goed en kwaad. Andere populaire films, zoals de thriller Geostorm uit 2017, verbeelden wijdverbreide natuurrampen met het potentieel om onze hele planeet te vernietigen.

Een eeuw geleden, aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, werd in Frankrijk een ongekende en historische vredesconferentie belegd. Parijs werd de virtuele zetel van de wereldregering toen leiders uit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en vele andere landen samenkwamen om de puinhoop als nasleep van de oorlog op te ruimen. De impact van de oorlog was verwoestend: meer dan 50 miljoen soldaten en burgers waren gestorven en miljoenen anderen waren gewond geraakt bij het gruwelijke bloedvergieten.

“Het ziet er in alle opzichten naar uit dat de wereld zich op oorlog voorbereidt.” Deze woorden, gepubliceerd in een artikel in Time magazine op 26 januari 2017, zijn geschreven door de voormalige president van de Sovjet-Unie Michail Gorbatsjov. En werkelijk, de stabiliteit van de wereld is onzekerder dan het tientallen jaren is geweest. De wereld is een in toenemende mate gevaarlijke en onstabiele plaats.

‘Het gebed des Heeren’ is bij velen bekend, maar hoeveel mensen die het nazeggen, begrijpen wat ze eigenlijk bidden? Het gebed kan worden gevonden in twee verschillende nieuwtestamentische passages. Beide verslagen dienen vergeleken te worden als we er een goed begrip van willen hebben.

Mensen lezen dingen voortdurend verkeerd. Instructies zeggen: ‘Doe dit’, maar mensen lezen: ‘Doe dat’, omdat ze afgeleid zijn, ze met hun gedachten ergens anders zijn, of ze lezen in de instructie onjuist wat zij denken dat deze zegt in plaats van wat deze werkelijk zegt.

Tijdens de spectaculaire openingsceremonie van de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen werd het rumoerige stadion stil van verwachting toen de lichten gedimd werden. De aandacht werd al snel gericht op een eenzaam bureau, waar een man van middelbare leeftijd in een wit jasje op een computertoetsenbord tikte.

Jongeren wordt tegenwoordig een heel ander verhaal verteld dan eerdere generaties gehoord hebben. Op openbare scholen, bibliotheken en in de academische wereld horen ze een verhaal dat de betekenis van vertrouwde begrippen verdraait en zelfs het besef van wat het betekent om een jongen of een meisje te zijn. En u kunt er zeker van zijn dat het verhaal niet het 'gelukkige einde' zal hebben dat de vertellers u willen doen geloven.